Άσε με, μάνα, σηκώνω μοϊκάνα!
Αυτό μου ήρθε να φωνάξω στο νέο της ένατης full-length κυκλοφορίας των Αμερικανών ηγετών της street punk σκηνής, που πλέον ηχογραφούν υπό τη σκιά της Season of Mist. Αμέσως, ήρθαν στο μυαλό μου μεγάλες στιγμές OI! από album, όπως τα “Underground Army” και “On the Front Line” και ήμουν ιδιαίτερα θετικά φορτισμένος.
Και ο τρόπος που ξεκινάει το “My Blood. My Live. Always Forward” με έκανε να πιστέψω πως θα κάνω ατελείωτα circle pits, μεταξύ κουζίνας και σαλονιού. Αλλά ακόμα και αν η ουρλιαχτή φωνή του ακούραστου Jorge Herrera και οι ξυραφένιες κιθάρες των THE CASUALTIES είναι πιστοί στο ραντεβού τους, αυτή η κυκλοφορία, δεν φαίνεται να είναι κάτι που θα αποτελέσει σταθμό του συγκροτήματος. Βέβαια, υπήρχαν εκλάμψεις φοβερής μουσικής αναρχίας, που σε αναγκάζουν να φωνάξεις και να χορέψεις, όπως το ομώνυμο “Resistance”, που είναι και μελωδικό και εύκολο ακόμα και για αυτιά λιγότερο μυημένα στο anarchopunk.
Μεγάλη στιγμή του δίσκου είναι το “Modern Day Slaves”, έχει μεγάλη συγγένεια με DRI crossoverιές, πανέμορφο ριφ στο “Morality Police”, παλαιάς κοπής το “No Hope”, το οποίο προς στιγμήν ανεβάζει το επίπεδο και πολύ συμπαθητικό το ισπανόφωνο “Corazones Intoxicados”, που αποδεικνύει πόσο πολύ ταιριάζει στο punk, αυτή η γλώσσα. Αν σας αρέσουν τα ισπανικά τσιμπήστε το δισκάκι τους “En la linea Del Fronte” (ουσιαστικά η ισπανική Version του “On the front line”) και θα με θυμηθείτε.
Το καλύτερο το κρατούσαν για το τέλος, “Voice of the Outcast” και κλείνει το δίσκο τόσο όμορφα που θα ευχόσουν και τα προηγούμενα να ήταν εξίσου, πορωτικά και τότε θα μιλάγαμε για έναν από τους σημαντικότερους Punk δίσκους της δεκαετίας.
Τώρα, απλά περνάνε λίγο τη μετριότητα και μας δίνουν την ελπίδα την επόμενη φορά να μας γκρεμίσουν με την ταχύτητα τους, τους σοβάδες.
Αντί να ψωνίσεις αυτό, πάρε ένα από αυτά που ανέφερα στην αρχή. Αν τα έχεις και θες να συμπληρώσεις τη συλλογή σου… τότε, με γεια σου!
722 
