MY DYING BRIDE

Οι Βρετανοί My Dying Bride με συντρόφευαν σε όλη μου την εφηβεία και τους έχω κρατήσει κοντά στην καρδιά μου ως και σήμερα. Πάντοτε θυμάμαι, οι δουλειές του ήταν τουλάχιστον καλές, ακόμα και εκείνο με τους πολλούς αριθμούς (“34.788%…Complete”), που το σύνολο του μεταλλικού κόσμου έθαψε, χρόνια μετά το ακούω και το ευχαριστιέμαι. Και πάλι, φέτος για δωδέκατη φορά, φτάνει album τους στα χέρια μου και θέλω να το σφίξω γρήγορα στην αγκαλιά μου. Με αφορμή λοιπόν, το νέο εκπληκτικό album τους, “A Map Of All Our Failures”, το rockway.gr επικοινώνησε με τον κιθαρίστα τους, Hamish Glencross.

Καλησπέρα Hamish, και συγχαρητήρια για το νέο σας album. Δύο χρόνια μετά την επιτυχία του “For Lies I Sire”, ήρθατε να μας συγκλονίσετε εκ νέου, με το εκπληκτικό “A Map Of All Our Failures”. Πιστεύεις ότι οι οπαδοί σας θα είναι και πάλι βαθιά ευτυχισμένοι;
Σε ευχαριστώ! Ευελπιστώ ότι οι οπαδοί μας θα είναι ικανοποιημένοι στο μέγιστο βαθμό με το νέο μας έργο, αλλά η ευτυχία δεν είναι ένα από τα συναισθήματα που θα συναντήσουν στο νέο album. Θλίψη και απελπισία όμως, σίγουρα! Είμαστε πολύ περήφανοι με αυτό που πετύχαμε στο νέο album και ανυπομονώ να δω αντιδράσεις ανθρώπων μετά από την πρώτη ακρόαση. Πολλή και σκληρή δουλειά και μόχθος χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί η δουλειά μας και κάποια επιβεβαίωση θα την  εκτιμήσουμε. 

Θεωρείς πως οι καμπάνες στο ξεκίνημα του “Kneel ’til Doomsday” είναι ο τρόπος που ο κόσμος θα ειδοποιηθεί για την επικείμενη “αποκάλυψη”; Πιστεύεις και εσύ ότι μια τέτοια πλησιάζει;
Φοβάμαι πως το soundtrack της αποκάλυψης, που αναφέρεις, μάλλον θα είναι ήχοι ταμειακών μηχανών, εξατμίσεων, και θα ελκύεται πιο πολύ από ποτέ, από την  ευκολία, τα realitys και τα κατευθυνόμενα media.



Οι στίχοι σας συνήθως, έχουν μία γεύση σκοταδιού και απελπισίας. Που αντλείτε έμπνευση για να γράφετε τόσο δραματική ποίηση;
Ξέρω πως ο Aaron αντλεί πολύ έμπνευση από τη λογοτεχνία, αλλά είναι σίγουρα ανοικτός και σε άλλες ιδέες και πηγές. Η ιστορία στο τραγούδι “Odysseus” στο νέο album για παράδειγμα, ήταν ιδέα του Andy (σ.σ. Andrew Craighan), που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια μιας πτήσης επιστροφής από κάποιο φεστιβάλ που εμφανιζόμασταν. Πίναμε τα ποτά μας στο αεροπλάνο και ο Andy μας είπε μια φανταστική ιστορία, που έδωσε έμπνευση στον Aaron για να γράψει τους στίχους σε αυτό το τραγούδι.

Στο “For Lies I Sire” ακούσαμε, με ευχαρίστηση, την επιστροφή του βιολιού στη μουσική σας, που παρέμεινε και στο νέο album. Γιατί αποφασίσατε να το επαναφέρετε; Είναι επειδή η Katie Stone μπορούσε να παίξει καλά ή το είχατε ήδη αποφασίσει πριν αντικατασταθεί η Sarah Stanton;
Το timing ήταν ιδανικό για την επαναφορά του. Είχαμε ανάγκη να γεμίσουμε το κενό που άφησε η Sarah, οπότε ήταν η τέλεια ευκαιρία να επανεισάγομαι το βιολί. Τώρα, αφού έφυγε και η Katie, έχουμε στο βιολί και τα πλήκτρα, τον Shaun MacGowan, είναι μαζί μας σχεδόν 4 χρόνια και κάνει εκπληκτική δουλειά. Δεν χρειάζεται μόνο να είσαι καλός μουσικός για να παίζεις στους My Dying Bride, αλλά πρέπει να ταιρίαζει και στο σύνολο – και ο Shaun ταιριάζει.



Στην κυκλοφορία του 2011, “Evinta”, η βιόλα και το τσέλο έκαναν την εμφάνιση τους. Έχετε σκεφτεί ποτέ να κάνετε live ή κάποιο album με full κλασσική ορχήστρα;
Όχι με full ορχήστρα. Ίσως με κάποιο κουαρτέτο, αλλά δεν το βλέπω να συμβαίνει σύντομα. Αυτή τη στιγμή, μας ενδιαφέρει να φέρουμε το “A Map Of All Our Failures” στη σκηνή.

Το εξώφυλλο είναι και πάλι, του Rhett Podersoo. Μπορεί να μας πεις γιατί επιλέχθηκε το συγκεκριμένο artwork;
Το artwork του είναι το πιο ταιριαστό για τη μουσική μας. Δουλεύαμε και με κάποιον άλλον, που επίσης κάνει όμορφες δουλειές, αλλά στο τέλος δεν ταίριαξε απόλυτα. Ο Rhett μπόρεσε να αποτυπώσει τη μουσική σε εικόνα σε μικρό χρονικό διάστημα.



Γνωρίζω ότι ο Aaron είναι και πολύ καλός καλλιτέχνης και έχει κάνει κάποιες εκθέσεις με έργα του. Έχετε σκεφτεί να συνδυάσετε έκθεση έργων και μουσική συναυλία μαζί;
Βασικά, αυτό ήδη έχει συμβεί, στο Artmania festival στη Ρουμανία. Ήταν ένας πολύ όμορφο πάντρεμα μουσικής και ζωγραφικής.

Αν μπορούσες να διαλέξεις οποιοδήποτε μέρος στη Γη για ένα αξέχαστο MDB live, ποιο θα ήταν αυτό;
Εύκολο να απαντήσω. Θα ήθελα πολύ να παίξουμε ολόκληρο το “The Barghest O’ Whitby” στα ερείπια του μοναστηριού στο Whitby Abbey.

Αν και όπως έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις του, ο Aaron δεν γουστάρει ιδιαίτερα τα live, μπορώ να πω πως είναι πολύ καλός. Κάνετε κάτι εσείς οι υπόλοιποι για να τον κάνετε να νιώσει όμορφα στη σκηνή; Υπάρχει κάποια “τελετουργία” πριν τις συναυλίες;
Τίποτα το ιδιαίτερο αυτόν τον καιρό. Πίνουμε καμιά μπίρα, ή λίγο Baileys.


 
Θυμάσαι κάτι άξιο αναφοράς από τις συναυλίες σας στην Ελλάδα;
Μια από τις πιο αξιομνημόνευτες εμπειρίες στη ζωή μου έγινε σε κάποια συναυλία μας στην Ελλάδα! Πιο συγκεκριμένα, είχαμε την ευχαρίστηση και το προνόμιο να παίξουμε στην Αθήνα, με τους Metallica. O James Hetfield και ο Robert Trujillo μας παρακολούθησαν από την άκρη της σκηνής και ήρθαν να μας γνωρίσουν μετά. Ήταν μια απίστευτη στιγμή σε ένα όμορφο μέρος.

Όταν δεν σκέφτεσαι τους MDB, τι μουσική ακούς; Μπορείς να μας δώσεις κάποια ονόματα;
Αυτήν την περίοδο, ακούω αρκετά Bat For Lashes και Lana Del Rey – όχι πολύ metal, το ξέρω, αλλά πολύ υποβλητικά. Όσο έχει να κάνει με τα δικά μας πράγματα, λατρεύω το καινούργιο Ihsahn, οι Goatwhore είναι εξαιρετικοί – ειδικά το πρώτο τους album, βεβαίως Autopsy, Blood Ceremony, Paradise Lost και τους αγαπημένους μας φίλους Katatonia. Όλα φοβερά πράγματα! Αν σου αρέσουν τα κάπως εσωτερικά και αργόσυρτα και σκοτεινά πράγματα σου προτείνω το “Golden Shroud” του Rose Kemp – από τα πιο αγαπημένα!


  
Υπάρχει πολύς κόσμος εδώ που αγαπά τη μουσική σας! Είναι η ευκαιρία σου να τους στείλεις ένα μήνυμα!
Είναι πραγματικά ευχαρίστηση μας να μοιραζόμαστε τη μουσική μας με εσάς. Στηρίξτε αληθινές μουσικές, στηρίξτε την εγχώρια σκηνή σας και έχετε όλο μου τον σεβασμό. Σας εύχομαι τα καλύτερα!

Σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη
Και εγώ σε ευχαριστώ, πραγματικά.

244

Avatar photo
About Δημήτρης Μαρσέλος 2101 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.