Τρίτη κυκλοφορία για τους καλιφορνέζους RIVAL SONS που τιτλοφορείται “Head Down” και εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τρομερό blues-rock/ hard rock πανηγύρι!
Το πνεύμα των ‘70 αλλά και των ‘60 ζει και βασιλεύει αφού οι αμερικανοί ρόκερ, τα παίζουν όλα ως πιστό αντίγραφο (χωρίς όμως να ενοχλούν), με αριστουργηματικό τρόπο με την σημαντική βοήθεια στη παραγωγή του Dave Cobb και του βραβευμένου με Grammy, μηχανικό ήχου Vance Powell που μεταφέρουν έξυπνα στις συνθέσεις του “Head Down” όλη εκείνη την χρυσή εποχή.
Το θανατηφόρο κοκτέιλ που σερβίρουν οι RIVAL SONS περιέχει αρκετούς Bad Company, Led Zeppelin, Free και Grand Funk και προσθέτουν δυνατές δόσεις από Yardbirds, Monkees και Doors ενώ οι ψυχεδελικές, funk και soul μελωδίες και ερμηνείες είναι διάσπαρτες σε όλο το δίσκο.
Κομματάρες σαν το “Keep On Swinging” έχουν να γραφτούν από την εποχή που ξεκίνησαν οι Black Crowes, ενώ ο θυμός και ο τσαμπουκαλίδικη ερμηνεία του Jay Buchanan στο “Run From Revelation” είναι καταπληκτική και η φωνή του φέρνει σε πολλά σημεία από Paul Rodgers.
Οι ήρεμες στιγμές του άλμπουμ όπως το “Jordan”, το “True” και το ορχηστρικό “Nava”, περιέχουν πανέμορφους μελωδικούς αργόσυρτους ρυθμούς ενώ το “The Heist” θυμίζει κάποιο ξεχασμένο κομμάτι των Doors. Φυσικά εκεί που το album κορυφώνεται και σε απογειώνει είναι με τα “Manifest Destiny (Pt. 1)” και “Manifest Destiny (Pt. 2)” που αποτελούν τα σημεία αναφοράς του “Head Down”, μιας και νομίζεις ότι κιθάρα παίζει ο Jimmy Page.
Με λίγα λόγια λοιπόν έχουμε να κάνουμε με έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς όπου τα seventies έχουν την τιμητική τους.
624 
