Ο ορισμός του καλού συγχρονισμού! Παράλληλα, με την έναρξη της περιόδου των φθινοπωρινών βροχοπτώσεων και, ελπίζω, της αρχής της γύμνωσης των δέντρων από τα φύλλα και συνάμα, ο θρίαμβος της νύχτας, που όλο και κατασπαράζει τις ακτίνες του φωτός. Έτσι, με τον ήχο μιας πένθιμης καμπάνας, ξεκινά το δωδέκατο studio album των βασιλιάδων της καταχνιάς, των Βρετανών My Dying Bride.
Από τις πρώτες νότες κιόλας, νιώθω την ανάγκη να γεμίσω μία κούπα κόκκινο ημίγλυκο κρασί και να κάτσω στον σκαλιστό μου θρόνο και να απολαύσω το νέο τους αριστούργημα, αγναντεύοντας τη βροχή.
Χτυπάει η καμπάνα, φέρνοντας ένα αργό doom ρυθμό, όπως το δίδαξαν στον κόσμο οι Candlemass και η βγαλμένη από την άβυσσο φωνή του Aaron Stainthorp με αναστατώνει, ώσπου μια ανατριχίλα από βιολιά με διαπερνά. Γονάτισε μπρος στην μέρα της κρίσης (“Kneel ’till Doomsday”) και παραδέξου επιτέλους, ότι οι MDB είναι οι άρχοντες της θλίψης.
Ερωτεύομαι αμέσως, το φτωχότερο βαλς (“The Poorest Waltz”) που ρίζωσε εξαρχής μέσα στα έγκατα της θνητής μου ψυχής και πιστεύω πως ίσως, είναι το clue του δίσκου.
Έτσι, τέλεια ξεκινά ο αργός ρομαντικός θάνατος των MDB, που ονομάζεται “A Map Of All Our Failures”, τίτλος με τον οποίο αρκετοί από εμάς, μπορούν να ταυτιστούν.
Το “A Tapestry Scorned” είναι η πρώτη φορά στο δίσκο, που βγαίνει θυμός και ένταση, με τον Aaron, να πηγαίνει από ρομαντισμό, σε αγριάδα και από απαγγελία σε ψιθύρους και με τα πλήκτρα να κρατούν ρόλο σημαντικό στο βάθος της μουσικής σκηνής.
Στη συνέχεια, οι Βρετανοί στήνουν μια αέναη κηδεία (“Like A Perpetual Funeral”) και αργά ακολουθούμε την πομπή, δε θα χάσουμε ποτέ το δρόμο όμως, μιας που έχουμε στα χέρια το χάρτη των αποτυχιών μας (“A map of all our failures”). Ακολουθεί ένας 9λεπτος φόρος τιμής στον πολυμήχανο Οδυσσέα (“Hail Odysseus”) και εν μέσω της παρουσίας της απουσίας (“Within the Presence of Absence”) οδηγούμαστε στο μαρτυρικό τέλος, οπού όλοι θα μας εγκαταλείψουν όλοι, όπως έκαναν με το Χριστό (“Abandoned As Christ”).
Όπως είπε ο κιθαρίστας τους, Andrew Craighan, “το “A map of all our failures” είναι η ελεγχόμενη κατεδάφιση όλων μας των ελπίδων”! Και θα συμφωνήσω με όλη μου την καρδιά, η οποία ράγισε στους ήχους των αγαπημένων Βρετανών! Και εύχομαι σύντομα, να τα ακούσουμε και από κοντά!
601 
