Χρειάστηκαν τρία χρόνια για την επιστροφή των Sterbhaus μετά το ντεμπούτο “Hits for Dead Kids”. Σίγουρα δεν πρόκειται για τους πιο καλοκάγαθους μουσικούς εκεί έξω κι αυτό φαίνεται απ’ το ιδιόρρυθμο χιούμορ που φέρουν οι τίτλοι των δίσκων τους μέχρι και οι στίχοι των κομματιών τους.
Παίζουν extreme και black metal με thrash διαθέσεις. Το “Angels for Breakfast… and God for Lunch” κρύβει την πηγή έμπνευσης του στη χολή που κρυφοκοιτάζει πίσω από τη στιχουργία του. Τη κρύβει επίσης στις μουσικές εξερευνήσεις – παρωδίες μελωδικότητας που πραγματοποιεί πριν κάνει στροφή 180 μοιρών και επιστρέψει στο είδος της ειδικότητας του. Η ειδικότητα του; Thrash που μετά βίας ξεφεύγει του core. Το μειονέκτημα του; Η επανάληψη καθόλη τη διάρκεια του δίσκου.
Απορίας άξιο είναι το ότι το album αυτό καθυστέρησε τρία χρόνια, περιέχει δώδεκα κομμάτια και παρόλα αυτά κανείς εκ των Sterbhaus δεν παραξενεύτηκε από το γεγονός ότι το “Angels for Breakfast… and God for Lunch” ακούγεται εριστικά μονότονο. Πέρα μάλιστα απ’ αυτό, η παραγωγή δεν το σώζει, κανένα solo δεν το σώζει, καμία ενδιαφέρουσα ιδέα δεν το σώζει. Ο βαθμός στασιμότητας του πλέον είναι εμφανής. Όχι, δεν πρόκειται για αξιοπρόσεκτο δίσκο, μάλιστα απέχει από αυτό.
511 
