Ενδέκατο άλμπουμ για ένα από τα πιο σημαντικά και συγχρόνως δημοφιλή συγκροτήματα της Αμερικάνικης hard rock σκηνής τα τελευταία 20 χρόνια και κάτι.
Οι Dokken επιστρέφουν με έναν δίσκο δυναμίτη για να μας επιβεβαιώσουν πως ο Don Dokken και η παρέα του είναι εδώ! Προσωπικά μεγάλωσα με τον ήχο της συγκεκριμένης μπάντας και κυρίως με τον ήχο του George Lynch. Απογοητεύτηκα όταν ο Αμερικανός βιρτουόζος “έφυγε” από τους Dokken αλλά έτσι είναι η ζωή.
Στην μετά Lynch εποχή, οι βετεράνοι rockers ψάχτηκαν αρκετά (Norum κα) μέχρι να βρουν τον ιδανικό αντικαταστάτη στο όνομα του Jon Levin. Ο τύπος δικαίως χαρακτηρίζεται ως “κλώνος” του George Lynch αφού το παίξιμο του θυμίζει αρκετά τον Αμερικανό προκάτοχο του.
Το βασικό ερώτημα στα χείλη τον οπαδών τους είναι τί μπορούν να μας προσφέρουν οι Dokken εν έτη 2012; Πρώτα απ’ όλα θα έλεγα πως για τους ανυπόμονους, που δεν κρατιούνται μέχρι την επίσημη κυκλοφορία του “Broken Bones”, ότι ο δίσκος “φέρνει” σε κάποια σημεία του λίγο από “Tooth And Nail” με έναν πιο φρέσκο αέρα. Για να καταλάβετε τι εννοώ ακούστε το εναρκτήριο τραγούδι “Empire” και θα μπείτε στο νόημα κατευθείαν. Πιασάρικο με έναν Jon Levin να προσπαθεί λυσσαλέα να φέρει λίγες μνήμες από Mr. Scary χωρίς να χάνει όμως την ταυτότητα του και τον “αρχηγό” Don Dokken σε μεγάλα κέφια!
Στο “Broken Bones” έχουμε έναν πιο σκοτεινό και “μοντέρνο” ήχο χωρίς όμως να κουράζει. Ακολουθούν τα, στο ύφος του “Dysfunctional” (θυμάστε;;), “Best Of Me” και “Blind” για να έρθουμε στη πρώτη μέτρια στιγμή του άλμπουμ το “Waterfall”. Ανέμπνευστο και χωρίς να προσφέρει κάτι το προσπερνάμε ταχύτατα για να πάμε στο “Victim Of The Crime” που θυμίζει αρκετά τους παλιούς καλούς Dokken. Το “Burning Tears” είναι απλά εκπληκτικό και το “Today” είναι η έκπληξη μέχρι τώρα! Mid-tempo ρυθμοί, σκοτεινός ήχος και μια “μοντέρνα” πινελιά συνθέτουν αυτό το ιδιαίτερο τραγούδι. Στο “For The Last Time” οι τύποι μας προσφέρουν μια από τις κορυφαίες τους συνθέσεις και το λόγο γιατί επέζησαν τόσα χρόνια. Και τι εννοώ όταν λέω “το λόγο”; Όταν μπορείς και συνθέτεις τραγούδια σαν και αυτό μετά από τόσα χρόνια, τα λόγια περιττεύουν! Τα “Fade Away” και “Tonight” που κλείνουν το άλμπουμ είναι και τα δυο εκπληκτικά!
Κλείνοντας θα έλεγα πως οι Dokken μας έβγαλαν για ακόμη μια φορά ασπροπρόσωπους με το “Broken Bones”. Πραγματικά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις τελευταίες κυκλοφορίες τους και συγχρόνως κοιτάει κατάματα τις ένδοξες τους μέρες! Μην σας ξεφύγει αυτό το άλμπουμ!
647 
