Τέσσερις σημαντικοί μουσικοί από το New Jersey και το Long Island (NY) αποφάσισαν να ηχογραφήσουν ένα retro blues μελωδικό άλμπουμ, κατά τη διάρκεια της χειρότερης περιόδου για τη hard rock μουσική. Εννοούμε φυσικά στα μέσα της δεκαετίας των 90s. Το αποτέλεσμα; Ρητορική η ερώτηση, ήδη γνωστή η απάντηση…
Οι εξαίρετοι και τολμηροί μουσικοί είναι: ο Al Pitrelli στην κιθάρα (Alice Cooper, Megadeth, Asia, Savatage, Jolt, κτλ), στη φωνή ο Tommy Farese (Trans Siberian Orchestra, Rondinelli), στο μπάσο ο Danny Miranda (Blue Oyster Cult, Queen feat.Paul Rodgers) και ο ντράμερ Chuck Bonfonte (Saraya, Joe Lynn Turner, Flesh & Blood).
Ο ήχος κάθε άλλο βέβαια παρά αμερικάνικος είναι μιας και θυμίζει βρετανικό κλασικό rock όπως Free, Deep Purple, The Faces, Rod Stewart, με έμφαση στη μουσική, φωνή και ήχο του Paul Rodgers. Ωστόσο υπάρχει και εμφανής η παρουσία των R&B/Blues διάχυτη σε όλες σχεδόν τις συνθέσεις. Χαρακτηριστικά, το “I Know Where You Been” που ανοίγει το δίσκο, θυμίζει τον πρώτο δίσκο των Blue Murder και τα άλμπουμ όπου ο Coverdale τραγούδησε για τους Purple. Το επόμενο, το “Trapped”, έχει πολύ από την “ψυχή” του Hughes και των Purple ενώ τα εκθαμβωτικά πλήκτρα στο υπόβαθρο, παρουσιάζουν ατόφια την πολύ καλή δουλειά του συνεισφέροντος πληκτρά (και όχι μόνο…) Mark Mangold (Touch, Drive She Said). Τραγούδια όπως είναι το “Take It Lying Down” και το “Someday” είναι στο στο στυλ των blues/soul/R&B όπως πρωτακούστηκαν στο ντεμπούτο των Little Caesar (και γιατί όχι και στους Blues for Daze – Flesh & Blood του Danny Vaughn project).
Συνολικά: μην περιμένετε να ακούσετε U.S. arena rock. Δεχθείτε το “μπαρουτοκαπνισμένο” blues της μπάντας, βάλτε πρώτη στο αμάξι και τραβήξτε για ταξίδι και θα’χετε καλή παρέα.
652 
