Ο τρίτος δίσκος των Winterfylleth έρχεται με διάρκεια που ξεπερνάει αρκετά τη μια ώρα, καταφέρνοντας στο ελάχιστο να τη δικαιολογήσει χωρίς να κουράσει. Το “The Threnody of Triumph” είναι αφιερωμένο “σε όσους θυμούνται τους αγαπημένους τους που πέθαναν”.
Εννοείται πως μιλάμε για μια ακόμη black κυκλοφορία, μελωδικότερη από τις προηγούμενες των Βρετανών, περισσότερο εξερευνητική μουσικά αλλά και στιχουργικά και σίγουρα πιο σοβαρή. Στα όρια του επικού, το “The Threnody of Triumph” κοιτάζει προς μια κατεύθυνση αρκετά καταθλιπτική χωρίς να το περνάει σαν αδυναμία. Όντως, η μουσική των Winterfylleth εδώ είναι αρκετά ψυχρή με τη μελωδικότητα της να δείχνει τα δυναμικότερα και ομορφότερα σημεία της.
Τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου διαρκούν περισσότερο από επτά λεπτά ενώ ταυτόχρονα αυτά είναι και τα καλύτερα. Στη διάρκεια τους η μουσική αναπτύσσεται και εξελίσσεται υπερκαλύπτοντας συχνά τα φωνητικά που ούτως ή άλλως δεν έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Όσο για το σύνολο, οι συνθέσεις δεν απέχουν αισθητά μεταξύ τους αλλά στοχεύουν σε εντελώς διαφορετικά και μοναδικά πράγματα οπότε και δεν πλεονάζουν.
Με το “The Threnody of Triumph” αποκτούν και οι Winterfylleth τον δίσκο που θα τους χαρακτηρίζει μέχρι και πολλά χρόνια μετά, ανεξαρτήτως της συνέχειας τους.
631 
