TANTARA: “Based On Evil”

Οι άνθρωποι το δήλωσαν. Ο στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν μουσική που θα φάνταζε να έχει γραφτεί το 1988, στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, εκεί που δημιουργήθηκε το λεγόμενο Bay Area Thrash. Και ξέρετε τι; Τα καταφέρνουν τόσο καλά, που το συγκεκριμένο δισκάκι θα είναι υποψήφιο για μια θέση στα καλύτερα της χρονιάς, όπως και θα ήταν υποψήφιο στη λίστα μου του 1988!

Με ιδιαίτερη αγάπη στους Heathen, όπως φαίνεται και από τα μεγάλης διάρκειας κομμάτια, τα οποία δεν κουράζουν όμως, αφού οι εναλλαγές μελωδίας και ταχύτητας είναι ιδανικές, και με τεράστιες επιρροές από Exodus, Testament και λοιπούς κυρίους, οι Tantara από τη χώρα των φιόρδ, ανεβαίνουν στο βάθρο των πρωτοπόρων της Thrash αναβίωσης.

Το “Based On Evil” είναι πραγματικά βασισμένο στο “κακό” και μας βάζει άλλη μια φορά φέτος, να σκεφτούμε την εφηβεία μας. Κομμάτια όπως τα “Mass Murder” και “Human Mutation” ακούγονται πραγματικά σαν να είναι από άλλη εποχή και η παραγωγή είναι δουλεμένη με αυτό σαν γνώμονα. Εξάλλου, την ανέλαβε ο Flemming Rasmussen, που έχει δουλέψει με μπάντες, όπως οι Rainbow, Metallica, Blind Guardian και Morbid Angel, και ξέρει από σταθερές αξίες και μπορεί να συνδυάσει την τραχύτητα με τη μελωδία.

Γεννημένη στην Νορβηγία, το 2009, οι Tantara είναι μία μπάντα που φαινόταν από την αρχή ότι θα μας κλέψει τα μυαλά. Ήδη από το 2009 με το αυτοχρηματοδοτούμενο ΕΡ “Human Mutation” άρχισαν να έχουν ακόλουθους και θαυμαστές σε όλο τον κόσμο. Ακόλουθους, τους οποίους με την κυκλοφορία του “Based On Evil”, έβγαλαν ασπροπρόσωπους. Το κουαρτέτο, αποτελούμενο από τους Fredrik Bjerkø (Κιθάρα, φωνή), Per Semb (Κιθάρα, δεύτερα φωνητικά), Stian Sannerud (τύμπανα) και Max Warnby (μπάσο, καθώς και δημιουργία εξωφύλλου), έρχεται με το ντεμπούτο του να μας θυμίσει ότι το thrash metal δεν πέθανε ακόμα, κάθε άλλο έχει ακόμα πράγματα να προσφέρει.

Θα τους παρακολουθώ στενά, σας περιμένω για παρέα! Δεν θα χάσετε!

607
About Δημήτρης Μαρσέλος 2208 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.