Το αφιέρωμα αυτό, θα ασχοληθεί με μια μπάντα βγαλμένη από τη δεκαετία του 1960. Μια μπάντα που πολλοί ίσως γνωρίζετε, αλλά σύμφωνα με τη γνώμη μου δεν έτυχε την τελική αναγνώριση που τους άρμοζε λόγω της αστάθειας που είχαν και των διαφορών μεταξύ τους (κυρίως). Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας δώσω μία εικόνα με κάποιες από τις σημαντικές στιγμές τους και κομμάτια της ιστορία για το συγκρότημα που λέγεται Rare Earth.
Η ιστορία αυτού του συγκροτήματος, ξεκινά πίσω στη δεκαετία του 1960 στην Αμερική. Τότε που ακόμα λεγόντουσαν The Sunliners και περιπλανιόντουσαν με αυτό το όνομα για 8 χρόνια ακόμα πριν καταλήξουν να βαφτίσουν τη μπάντα με το όνομα που έγιναν γνωστοί δηλαδή, Rare Earth. Το αρχικό σχήμα αποτελούνταν από τους Gil Bridges (σαξόφωνο, φλάουτο, φωνή), John Parrish (μπάσο, τρομπόνι, φωνή), Rob Richards (κιθάρα, φωνή), Peter Hoorelbeke (φωνητικά, τύμπανα) και Kenny James (πλήκτρα).
Μετά το ντεμπούτο άλμπουμ τους “Dream/ Answers” του 1968 (Verve Records), έγιναν μία από τις πρώτες μπάντες που πήρε μεταγραφή τη νεοσύστατη Motown Records, η οποία ήταν αφιερωμένη σε λευκούς ροκ μουσικούς. Το όνομα όμως που είχε η νέα τους δισκογραφική δεν ήταν αυτό που ήθελαν οι ιδιοκτήτες της- εν ολίγοις- και σε μια κουβέντα που είχαν με τη μπάντα τους πρότειναν να την ονομάσουν Rare Earth που προς μεγάλη έκπληξή τους το δέχτηκαν και εδώ είναι που ξεκίνησε η ιστορία τους.
Το υπόλοιπο της δεκαετίας του 1960, τους βρίσκει με ένα 7ιντσο το “Generation, Light Up the Sky”, το άλμπουμ “Get Ready” όπως και τη συμμετοχή τους στη ταινία “Generation” (με πρωταγωνιστές τους Kim Darby και David Janssen). Η κυκλοφορία του soundtrack της, ακυρώθηκε λόγω βομβαρδισμού του box office και τα περισσότερα τραγούδια από αυτά κατέληξαν στο επόμενο τους δίσκο το 1970 με τίτλο “Ecology”. Το “Get Ready” έμελλε να φτάσει στο Νο4 στα charts, πουλώντας πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και κατορθώνοντας έτσι να γίνει χρυσός στην Αμερική! Το τελείωμα της δεκαετίας, τους βρίσκει με ένα ακόμα επιπλέον μέλος, τον Edward “Eddie” Guzman στο congas και διάφορα κρουστά.
Για τα επόμενα δύο χρόνια 1970-1971, το συγκρότημα έκανε μια σειρά από Top 40 επιτυχίες. Μετά τη κυκλοφορία του “One World” το 1971 όμως έχουμε δύο αποχωρήσεις, όπου ο Richards λόγω μουσικών διαφορών εγκαταλείπει το σχήμα για να ακολουθήσει αυτή του James, αποκαλούμενος κούραση από το αυξημένο πρόγραμμα περιοδείας. Η αντικατάστασή τους δεν άργησε να βρεθεί στα πρόσωπα των Mark Olson (πλήκτρα, φωνή) και Ray Monette (κιθάρα).
Το 1972 κυκλοφόρησαν το “Wille Remebers” και η δισκογραφική τους εταιρεία αποφάσισε να μετακομίσει από το Detroit στο Los Angeles. Όλη η μπάντα τους ακολούθησε, πλην όμως του Persh, όπου γρήγορα και αυτός αντικαταστάθηκε από τον Mike Urso. Την αμέσως επόμενη χρονιά, κυκλοφορεί ο δίσκος “Ma” και σημείωσε με τη σειρά του και αυτός τρομερή επιτυχία, κάνοντάς τον να θεωρείται μία από τις καλύτερες δουλειές τους.
Στις 6 Απριλίου το 1974, στο Οντάριο της Καλιφόρνιας, γίνεται το California Jam με προσέλκυση πάνω από 2.500.000 (!) άτομα, οι Rare Earth αποτέλεσαν το opening act του φεστιβάλ και μοιράστηκαν την ίδια σκηνή με τους Eagles, Black Oak Akansas, Deep Purple και Black Sabbath μεταξύ άλλων. Το γεγονός αυτό μαζί με το ότι μέρη της συναυλίας προβλήθηκαν στη τηλεόραση, τους άνοιξαν τον ορίζοντα σε ένα πιο ευρύτερο κοινό.
Λίγο καιρό μετά, το σχήμα, χωρίζει τους δρόμους του με τον Peter Hoorelbeke λόγω διαφωνιών με τον μάνατζερ Ron Stranser για να ακολουθήσει μαζί του η αποχώρηση του Mike Urso (αργότερα έφτιαξαν μαζί τους HUB με τον παραγωγό Tom Baird, χρησιμοποιώντας τα αρχικά από τα επίθετά τους αλλά τελείωσε γρήγορα το σχήμα αυτό έπειτα από το ξαφνικό θάνατο του τελευταίου σε ατύχημα με το σκάφος του).
Με τη σύνθεση πλέον να πλαισιώνεται από τους νεόφερτους Jerry La Croix (φωνητικά, σαξόφωνο, φυσαρμόνικα), Paul Warren (κιθάρα, φωνή) Bartholomew Eugene Smith-Frost (τύμπανα), Reggie MvBride (μπάσο) και Gabriel Katona (πλήκτρα) κυκλοφορούν το “Back To Earth” και ξαναβγαίνουν στους δρόμους για συναυλίες. Ο Warren και o Frost εγκατέλειψαν τη μπάντα και η περιοδεία συνεχίστηκε με τον μισθοφόρο Chet McCracken στα τύμπανα. Το άλμπουμ “Mιdnight Lady” διαδέχεται το “Back To Earth” και ο Frank Westbrook αντικαθιστά τον αποχωρήσαντα Katona και ο Ollie Brown βρίσκεται πλέον στη θέση του ντράμερ.
Την ίδια χρονιά στη δισκογραφική εταιρεία επιστρέφει ο Barney Ales (αντιπρόεδρος της κλπ) και κάνει μια πρόταση στη μπάντα για επανένωση με τον Hoorelbeke (μιας και οι προηγούμενοι δίσκοι τους είχαν πατώσει χωρίς αυτόν) και έτσι με τη σύνθεση Hoorelbeke, Bridges, Urso, Guzman να συμπληρώνεται από τους σεζιονίστες Dan Ferguson (κιθάρα) και Ron Frasen (πλήκτρα) ηχογράφησαν το ομότιτλο άλμπουμ τους που είδε τα φώτα της δημοσιότητας στα ράφια των δισκοπωλείων, μέσα του 1977 και το οποίο απέτυχε παταγωδώς των προσδοκιών τους.
Μετά τη κυκλοφορία του “Rare Earth”, η μπάντα επιστρέφει στο Σικάγο για να δουλέψει πάνω σε δύο νέες επερχόμενες κυκλοφορίες. Τούτη τη φορά όμως επιστρέφουν στη μπάντα οι Olson και Monette, κάτι που δεν είχε γίνει προηγούμενος. Φτάνοντας λοιπόν στο 1978, έχουμε διπλό χτύπημα με τα “Band Together” και “Grand Slam”, χωρίς όμως και πάλι την επιτυχία που περίμεναν (πέρα του κομματιού Warm Ride που πήγε στη θέση 39) με αποτέλεσμα το συγκρότημα να βρεθεί χωρίς στέγη.
Την επόμενη χρονιά, για ακόμα μια φορά (έπεται πολύ συνέχεια στο χορό των αποχωρήσεων) αποχωρεί και πάλι ο Urso για να αντικατασταθεί από τον Ken Johnston και αυτός με τη σειρά του έμεινε για 2 χρόνια στο συγκρότημα και με αυτό τον τρόπο τελειώνει άλλη μια δεκαετία.
Αντίο 1970, καλός ήρθες 1980! Στις αρχές του ’80, συναντιούνται με τον Dino Fekaris, ο οποίος ενθουσιασμένος από τις προσωπικές του επιτυχίες, τους δίνει μια προκαταβολή για να συνεχίσουν και να ηχογραφήσουν νέο δίσκο. Το άλμπουμ ήταν αρχικά να ονομαστεί “King Of The Mountain” με το ομώνυμο κομμάτι, να γίνεται το θεματικό για την ομότιτλη ταινία. Εν τέλει, ο δίσκος πήρε τον τίτλο “Tight & Hot” (1982) και η επιτυχία που είχε ήταν ελάχιστη, με την μεγαλύτερη απήχηση να σημειώνεται μόνο στον Καναδά.
Μπαίνουμε στο 1983 και ο Tim Ellsworth, συμπλήρωσε το κενό που άφησε η φυγή του Urso, με τον Tony (δεν αναφέρεται κάπου επίθετο) να αναλαμβάνει τα τύμπανα. Ο Hoorlebeke αποχώρησε και από το συγκρότημα για μια ακόμη φορά Οι Rare Earth πλέον χωρίς δισκογραφικό συμβόλαιο κατέληξαν να παίζουν μόνο σε μικρής χωρητικότητας κλαμπ στο Ντιτρόιτ.
Αλλαγές των αλλαγών εν συνεχεία τα τύμπανα το 1984 κατέληξε να αναλαμβάνει ο Bob Weaver μέχρι την άνοιξη του 1986. Στη συνέχει ακολούθησαν και άλλες αλλαγές μελών (έλεος με τις αλλαγές), πέρα από τις εσωτερικές και περιπλανήθηκαν με αυτόν τον τρόπο για πολύ καιρό ακόμα.
Τέλη του 1989 με αρχές 1990, το συγκρότημα βρίσκεται ξαφνικά σε ζήτηση (λόγω των μουσικών καρεκλών) να παίξει και πάλι σε κάποια oldies όμως. Με τον LeBloch στα τύμπανα, υπογράφουν συμβόλαιο με την μικρής εμβέλειας δισκογραφική Koch Intrenational και ξεκίνησαν διαδικασίες ηχογράφησης. Αποτέλεσμα αυτού, ήταν έπειτα από 11 χρόνια στουντιακής απουσίας να κυκλοφορήσουν το “Different World” (1993) το οποίο πέρα από ορισμένα νέα τραγούδια, περιείχε και κάποιες παλαιότερες διασκευές τους καθιστώντας ένα άλμπουμ που συνήθως αγνοείται από τον κόσμο. Τον Ιούλιο της ίδια χρονιάς, η μπάντα χάνει άλλο ένα μέλος της, αυτή τη φορά από διαβήτη και αλκοολισμό, τον Eddie Guzman.
Παρόλα αυτά, το συγκρότημα συνέχισε και πάλι, φέρνοντας στη θέση του ντράμερ τον Floyd Strokes Jr. όπου ανέλαβε και τα φωνητικά μετά την αποχώρηση του Boucher το 1994. Τα τέλη των 90s βρίσκουν τη μπάντα με σταθερή σύνθεση (επιτέλους) για 5 χρόνια και χωρίς κάτι το αξιόλογο ή διαφορετικό για πολύ καιρό ακόμα.
Μετά από πολλά χρόνια δισκογραφικής αποχής, με τις αλλαγές μελών να έρχονται και να φεύγουν σε μηδενικό χρόνο, το 2005 βρίσκει τους Rare Earth να εντάσσονται στο Rock & Roll Hall Of Fame και το 2008 κυκλοφόρησε το τελευταίο μέχρι ώρας άλμπουμ τους “A Brand New World” μαζί με το live “Rare Earth Live”.
Η ιστορία τους συνεχίζεται μέχρι και σήμερα σαν ενεργή μπάντα. Θα μπορούσα να γράψω πολλά περισσότερα για αυτούς, όμως τα περισσότερα γεγονότα περιορίστηκαν σε αλλαγές μελών, με λίγες στουντιακές κυκλοφορίες και κάποια live άλμπουμ, με αποτέλεσμα να χανόταν τελείως η ουσία αν έκανα ανάλυση ποιος έφυγε πότε, γιατί κλπ. Παρακάτω, ακολουθεί ένας πίνακας με τη πλήρη δισκογραφία τους, τα singles και τα “λίγα” άτομα που έκαναν παρέλαση από τη μπάντα όλα αυτά τα χρόνια.
Αν είχαν περιορίσει τις αλλαγές και τα έβρισκαν μεταξύ τους, πιστεύω πως αυτό το γκρουπ θα μας απασχολούσε πολύ περισσότερο ενεργητικά και δεν θα θαβόταν από τους ίδιους τους, τους εαυτούς.
ΜΕΛΗ
1) Βασικά Μέλη
Gil Bridges: σαξόφωνο, φλάουτο, φωνή (1968–σήμερα)
Ray Monette: κιθάρα, φωνή (1971–1976, 1977–2004, 2009–σήμερα)
Randy “Bird” Burghdoff: μπάσο φωνή(1985–σήμερα)
Floyd Stokes Jr.: Φωνή, τύμπανα (1993–σήμερα)
Mike Bruner: πλήκτρα(1998–σήμερα)
2) Περιστασιακά Μέλη
Peter Hoorelbeke (a.k.a. Peter Rivera): Φωνή, τύμπανα (1968–1974, 1976–1983)
John Persh (a.k.a. John Parrish): μπάσο, τρομπόνι, (1968–1972)
Rod Richards (born Rod Cox): κιθάρα, φωνή (1968–1971)
Kenny James (born Ken Folcik): πλήκτρα (1968–1971)
Eddie Guzman: κρουστά (1969–1993)
Mark Olson: πλήκτρα, φωνή (1971–1974, 1977–1986)
Mike Urso: μπάσο, φωνή (1972–1974, 1976–1979, 1981–1983)
Jerry LaCroix: φωνή, σαξόφωνο, φυσαρμόνικα (1974–1976)
Reggie McBride: μπάσο (1974–1976)
Gabriel Katona: πλήκτρα (1974–1976)
Paul Warren: κιθάρα, φωνή (1974–1975)
Barry “Frosty” Frost: τύμπανα (1974–1975)
Chet McCracken: τύμπανα (1975–1976)
Frank Westbrook: πλήκτρα (1976)
Ken Johnston: μπάσο, φωνή (1979–1981)
Tim Ellsworth: μπάσο, φωνή (1983–1984, 1985)
Tony: τύμπανα (1983-1984)
Bob Weaver: τύμπανα (1984–1985, 1986)
Andy Merrild: μπάσο, φωνή (1984–1985)
Bobby Rock (όχι ο γνωστός παραγωγός): τύμπανα (1986)
Jerry LeBloch: τύμπανα (1986–1990)
Rick Warner: πλήκτρα (1986–1998)
Wayne Baraks: κιθάρα, φωνή(1987–1994)
Dean Boucher: τύμπανα (1990–1993)
Ivan Greilich: κιθάρα, φωνή (2004–2009)
3) Session Μέλη
Ollie Brown: κρουστά – percussion (1976)
Dan Ferguson: κιθάρα (1976–1977)
Ron Fransen: πλήκτρα (1976–1977)
Robert Wilson: μπάσο (1977)
Studio Δίσκοι
Dreams / Answers (1968)
Get Ready (1969)
Ecology (1970)
One World (1971)
Willie Remembers (1972)
Ma (1973)
Back to Earth (1975)
Midnight Lady (1976)
Rare Earth (1977)
Band Together (1978)
Grand Slam (1978)
Tight and Hot (1982)
Different World 91993)
A Brand New World (2008)
Live Δίσκοι
Rare Earth in Concert (1971)
Live in Chicago (1974)
Made in Switzerland (1989)
Rock ‘n’ Roll Greats RARE EARTH In concert! (2004)
Rare Earth Live (2008)
970 
