Ναι ρε πούστ… Ωχ, έτσι ξεκίνησα και το review για το “Commercial Suicide” των αθηναίων Serenity Broken, οπότε πρέπει να βρω κάτι άλλο… Πως παρουσιάζεις όμως μια τόσο αξιόλογη μπάντα, χωρίς να πέσεις σε παγίδες και πεπατημένες, κάνοντας χρήση γλαφυρών προτάσεων, τύπου “η εγχώρια σκηνή ζει και βασιλεύει” ή “το μέλλον τους ανήκει”; Ας πάρω τηλέφωνο τον Ανδρέα (κιθάρα) και βλέπουμε…
Καλησπέρα Ανδρέα… Καταρχάς, σύστησέ μας τους Serenity Broken!
Γεια σου Στέφανε! Λοιπόν, οι Serenity Broken αποτελούνται από πέντε άτομα, στα φωνητικά είναι ο Άρης, στις κιθάρες εγώ και ο Μάριος, στα τύμπανα ο Βίκτωρας και στο μπάσο ο Λουκάς. Αυτό το line up προέκυψε ύστερα από διάφορες αλλαγές, και είμαστε μαζί εδώ και οκτώ μήνες περίπου. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2010 από εμένα, τον Άρη και το Βίκτωρα. Είχαμε κάποιες ιδέες, τις συγκεντρώσαμε και προκειμένου να εμπλουτίσουμε τον ήχο μας και να έχουμε ένα πιο δεμένο σύνολο, φέραμε άλλα δύο μέλη, το Μάριο και το Λουκά.
Πως βγήκε το όνομά σας;
Είναι κάτι που μας άρεσε. Δε θα μπω στη διαδικασία να βρω μια όμορφη ιστορία για να το παρουσιάσουμε. Είχαμε διάφορες ιδέες και καταλήξαμε σε αυτό που μας φάνηκε πιο εύηχο και πιο αντιπροσωπευτικό για τη μουσική μας.
Πρώτη σας δουλειά το “Commercial Suicide” και από ότι έχω δει, οι κριτικές είναι παντού πολύ ενθαρρυντικές!
Ισχύει! Όλες οι κριτικές που έχουμε λάβει είναι από πολύ καλές, έως άψογες! Δεν έχουμε δει ακόμα κάποια μέτρια κριτική και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό. Άλλωστε, κακά τα ψέματα, όταν ξεκινάς ως νέα μπάντα, δεν περιμένεις μια τόσο θετική ανταπόκριση. Εννοείται πως εξ αρχής το πήραμε στα σοβαρά και δουλέψαμε πολύ, προκειμένου να είμαστε εμείς πρωτίστως ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα.
Ο δίσκος είναι αυτοχρηματοδοτούμενος… αυτό έγινε για να είναι πιο εύκολη στην πορεία η αναζήτηση δισκογραφικής στέγης;
Κοίτα, είναι πλέον γνωστό πώς για να βρεις δισκογραφική στέγη, πρέπει να έχεις όλο το πακέτο, που σημαίνει να έχεις δίσκο, καλό υλικό, μια αξιοπρεπή παραγωγή, artwork της προκοπής και γενικά μια καλή προετοιμασία για την προώθηση όλων αυτών, έτσι ώστε να παρουσιαστείς σχεδόν “έτοιμος” στην εκάστοτε εταιρεία. Μάλιστα, θα γυρίσουμε και ένα video clip για το κομμάτι “Alone?”, ώστε να έχουμε όσο το δυνατόν πληρέστερο πακέτο.
Δε σκεφτήκατε να χτυπήσετε πρώτα διάφορες πόρτες, μήπως τύχει κάποιο συμβόλαιο;
Όχι! Αποφασίσαμε να το κάνουμε καθαρά με τον δικό μας τρόπο! Δε θέλαμε να κάνουμε απλώς ένα demo ή ένα EP. Είναι σίγουρα πιο φθηνό αυτό το σενάριο, αλλά προτιμήσαμε να κινηθούμε σωστά, στρατηγικά.
Πρέπει να στοίχισε αρκετά όμως όλο αυτό…
Αυτό ήταν και το πιο δύσκολο στην όλη υπόθεση, μιας και έπρεπε να βρεθούν οι οικονομικοί πόροι για να λάβει σάρκα και οστά το όλο εγχείρημα. Ευτυχώς όλοι στο σχήμα έχουμε δουλειές και συμβάλλαμε εξίσου για τη δημιουργία του album. Σίγουρα το επόμενο διάστημα θα στερηθούμε κάποια πράγματα, από οικονομικής πλευράς, αλλά χαλάλι! Διακοπές, για παράδειγμα δε θα κάνουμε, αλλά κάποια πράγματα στη ζωή χρειάζονται θυσίες και από τη στιγμή που μας αποζημίωσε το αποτέλεσμα, δεν μας πειράζει καθόλου!
Τη συνεργασία με τον Ahti Kortelainen φαντάζομαι την κυνηγήσατε εσείς, έτσι; Γιατί όμως αυτόν συγκεκριμένα;
Ψάξαμε αρκετά για κάποιον που να έχει εμπειρία, να έχει ευελιξία στον ήχο που μπορεί να επεξεργαστεί και φυσικά να είναι και οικονομικά προσιτός. Όλα αυτά τα συνδύαζε ο Ahti, συν το ότι η παραγωγή θα γινόταν σε studio του εξωτερικού, κάτι που το θέλαμε. Δε θέλω να ακουστεί άσχημα αυτό, αλλά δε νομίζω πως στην Ελλάδα θα βρίσκαμε ένα τέτοιο πακέτο, εμπειρίας και ικανότητας.
Άλλωστε στην Ελλάδα έχουμε και αρκετούς ηχολήπτες που νομίζουν πως είναι παραγωγοί…
Ακριβώς! Και πέραν τούτου, εγώ σου λέω πως βρίσκεις σωστούς επαγγελματίες. Το ζήτημα πηγαίνει μετά στο τι δουλειές έχει κάνει ο καθένας για να παρουσιάσει. Να έχει ασχοληθεί με 4-5 album για παράδειγμα, ώστε και εγώ σαν εν δυνάμει πελάτης του, να έχω μια πληρέστερη εικόνα του τι μπορεί να κάνει!
Η συνεργασία με το Γιώργο Κόλια (σ.σ. Nile) πως έκατσε;
Α, με το Γιώργο είμαστε κολλητοί εδώ και περίπου 10 χρόνια, από όταν ήταν ακόμα στους Nightfall. Είχε ακούσει γενικά το υλικό μας και το γούσταρε, οπότε αποφασίσαμε από κοινού να παίξει σαν guest. Δώσαμε λοιπόν μια άλλη διάσταση στο τραγούδι “Def”, καθώς βγήκε αρκετά διαφορετικό. Και φυσικά του είμαστε όλοι υπόχρεοι, καθώς για να το ηχογραφήσει, διέκοψε τα γυρίσματα ενός DVD που ετοιμάζει για το Σεπτέμβριο.
Ο τίτλος του album, να φανταστώ πως δεν είναι τυχαίος, σωστά; Υπάρχει κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο;
Εδώ υπάρχει όντως μια ιστορία! Πριν αρκετά χρόνια, είχα μια άλλη μπάντα, τους Godlike Demon, με τους οποίους είχαμε ηχογραφήσει ένα δίσκο, ο οποίος δυστυχώς δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Σε επικοινωνία λοιπόν που είχαμε με μια πολύ γνωστή εταιρεία του εξωτερικού, προκειμένου να συνεργαστούμε, μας απάντησαν πως το να υπογράψει μια δισκογραφική συμβόλαιο με μια πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα είναι κάτι σαν “εμπορική αυτοκτονία” (σ.σ. μτφ Commercial Suicide). Μια απάντηση σφαλιάρα που η ατάκα στο τέλος της μου έμεινε και κολλάει πιστεύω σαν τίτλος για την πρώτη μας δουλειά. Όντως το να αυτοχρηματοδοτείς εν έτει 2012 ένα full length και να το προωθείς μόνος σου, είναι “εμπορικά αυτοκτονικό”, οπότε το όλο concept λειτουργεί ειρωνικά.
Θα επικοινωνήσεις τώρα ξανά με την εταιρεία που προανέφερες;
Εννοείται! Βέβαια, δε θα θυμούνται προφανώς ποιος είμαι, αλλά τουλάχιστον τώρα η εν λόγω μπάντα είναι πολύ πιο οργανωμένη.
Πάμε λίγο στα του ήχου σας. Φλερτάρετε με διάφορα είδη, αλλά θεωρώ πως μεγαλύτερη βάση έχει ο αμερικάνικος ήχος… Περίεργο δεν είναι αυτό για μια μπάντα από την Ελλάδα;
Αυτό έγινε κατά το ήμισυ τυχαία. Καταρχάς, η έντονη grunge χροιά των φωνητικών του Άρη έπαιξε μεγάλο ρόλο και σε συνδυασμό με τις επιρροές του καθενός, βγήκε ένα heavy κράμα που πατάει στον αμερικάνικο ήχο των 90s και των 00s. Δε βρεθήκαμε δηλαδή προ εκπλήξεως στο τέλος. Το βλέπαμε πως πήγαινε προς τα εκεί το ύφος μας και δουλέψαμε πάνω σε αυτό. Παράλληλα δώσαμε βάση στο να μπορεί να ακουστεί η δουλειά μας και από ανθρώπους που δεν είναι απαραίτητα οπαδοί της metal, αλλά και από όσους είναι. Πιστεύω πως ισορροπήσαμε τις επιρροές μας, από όπου και εάν προέρχονται, μιας και είμαστε πέντε διαφορετικά άτομα με άλλου τύπου ακούσματα ο καθένας.
Πιστεύεις πως το κόλλημα που έχουν οι ελληνικές μπάντες με συγκεκριμένα είδη, έχει αρχίσει να εξασθενεί;
Από παλιά η ελληνική σκηνή ακολουθούσε τη μόδα και φίλτραρε τις μπάντες που μεσουρανούσαν κατά καιρούς. Αυτό έδειξε να μένει στάσιμο, ως προς τον ήχο, για κάποιο διάστημα. Σιγά σιγά πάντως, βλέπω δεν υπάρχουν taboo στη μουσική που επιλέγουν τα νεότερα συγκροτήματα και αυτό είναι πολύ θετικό. Σα χώρα πάντως, θεωρώ πως δίνουμε βάση κυρίως σε τρία είδη… στο stoner, όπου έχουμε εξαιρετική σκηνή, στο death/ black, το οποίο κάποιες μπάντες υπηρετούν άψογα και το πιο παραδοσιακό heavy metal.
Με την άνθιση του internet, υπάρχει συνεχής και μεγάλος όγκος πληροφοριών από εγχώρια σχήματα, κυκλοφορίες κτλ… Βλέπεις να βοηθάει αυτό τη σκηνή;
Η ελεύθερη πληροφορία έχει γεννήσει άπειρες μπάντες και συνάμα άπειρες προσδοκίες. Ο μέσος ακροατής βομβαρδίζεται από παντού και κάπου χάνει τη μπάλα, οπότε καταλήγει σε 10-20 νέες μπάντες, τις οποίες θα ακούσει εν καιρώ, αλλά δε θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με παραπάνω από 1-2.
Εσείς λοιπόν, ποια στάση θα κρατήσετε, προκειμένου να προωθήσετε τη δουλειά σας, και να βρεθείτε στις 1-2 που θα επικρατήσουν στο μέσο ακροατή;
Για να ξεχωρίσεις γενικά, πιστεύω πως χρειάζονται δύο πράγματα… Αρχικά να έχεις καλό υλικό, ανεξαρτήτως το που θα απευθύνεται μουσικά. Ένας καλός δίσκος, είτε είναι metal, είτε folk, είτε οτιδήποτε, δεν παύει να είναι καλός, ότι και εάν γίνει. Από εκεί και πέρα, υπάρχει και ο αστάθμητος παράγοντας της τύχης. Φυσικά πάντα παίζουν ρόλο οι συνεργασίες που θα γίνουν σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε με εταιρείες, είτε management, σημεία που η τύχη παίζει τεράστιο ρόλο. Τα τρίτα πρόσωπα είναι πολύ σημαντικά λοιπόν, μιας και πίσω από κάθε μεγάλη καριέρα, πάντα βρισκόταν ένα άνθρωπος που έπαιρνε το συγκρότημα από το χεράκι και το οδηγούσε. Καλό υλικό λοιπόν, τύχη και κατ’ επέκταση τα σωστά άτομα, συνεισφέρουν σε μια ταχύτερη διάδοση της δουλειάς σου, η οποία θα σε κάνει να ξεχωρίσεις από το σωρό. Εμείς προς το παρόν κάνουμε ότι μπορούμε μόνοι μας και τα αμέσως επόμενα βήματα είναι η απόκτηση management και εταιρείας.
Έχετε κανονίσει τίποτα live για το άμεσο μέλλον;
Λόγω περιόδου, όχι. Κάναμε πριν λίγο καιρό το release party στην Αρχιτεκτονική, στο οποίο μαζεύτηκε πάρα πολύς κόσμος και είμαστε χαρούμενοι για αυτό, ενώ παίξαμε και στα “Μουσικά Κύματα 2012”, όπου περάσαμε πολύ ωραία. Γενικά είμαστε σε επαφή με διάφορους ανθρώπους, μιας και είμαστε ανοιχτοί δε προτάσεις. Βέβαια από Σεπτέμβρη και μετά θα έχουμε περισσότερα νέα επ’ αυτού.
238 
