Υπάρχουν μπάντες που ξεκινούν την πορεία τους στην μουσική με τις πιο πολλά υποσχόμενες κινήσεις, μόνο και μόνο να καταλήξουν σε αναμασήματα της ίδιας τους μουσικής, ή ακόμα χειρότερα να αφήνουν την έμπνευση να αντικαθιστάται από image, της κιθάρες να υποχωρούν χάριν γλυκανάλατων ηλεκτρονικών στοιχείων που καμουφλάρονται ως “εξέλιξη”, όλα για κάποια εμπορική αναγνώριση.
Υπάρχουν από την άλλη μπάντες που γνωρίζουν από την αρχή την ηχητική τους ταυτότητα και μπορούν να κινούνται ελεύθερα στη μουσική, εξερευνώντας τα όρια της, χωρίς να χάνουν την προσωπικότητα τους σε μια εποχή που υπάρχει η πληροφορία και προσφορά μουσικής παντού!
Γουστάρω πάντα όταν μέσα από το γενικό, χαώδες μπούγιο της μουσικής σήμερα, να ξεπηδάνε δίσκοι που αποστασιοποιούνται από την μάζα και κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Και αφού το είπα και αυτό, ιδού οι Baroness με το τελευταίο δισκογραφικό κατόρθωμά τους “Yellow & Green”.
Πιστοί στη χρωματολογία που τους διακρίνει από τους πρώτους δίσκους, πιάνονται με το κίτρινο και το πράσινο, τα χρώματα του μίσους και της ελπίδας αντίστοιχα, δημιουργώντας αυτή τη φορά ένα έπος που απλώνεται σε δυο δισκάκια. Ηχητικά δεν ξεφεύγουν από την γνωστή Baroness συνταγή, δηλαδή συνθέσεις γεμάτες riff, ρυθμούς, φωνητικές γραμμές που συμπληρώνουν το κομμάτι, και την sludge/pop αίσθηση συγκροτημάτων σαν τους Torche και Mastodon στα χαρούμενα τους… Τα ξέρεις και σου αρέσουν! Παρόλα αυτά όμως στο συγκεκριμένο δίσκο έχουν βρει έμπα και στοιχεία πιο αιθέρια, αρμονίες, συνθέσεις που φτάνουν από folk μέχρι και ευρωπαϊκά prog-rock περάσματα της δεκαετίας του ‘70 και εναλλακτικά μουσικά παρακλάδια του rock ιδιώματος.
Μη σε τρομάζει το διπλό δισκάκι! Το album ακούγεται μονοκοπανιά και όταν τελειώσει δεν έχεις πάρει χαμπάρι πότε πέρασε 1 ώρα και 17 πρώτα. Έχω καιρό να ακούσω δίσκο που να τραβάει τόσο και να με κρατάει σε εγρήγορση μέχρι τέλους. Αρκετά με τις τεμενάδες, πάμε παρακάτω…
Διαφορές που θα διακρίνει ο die hard οπαδός των Baroness με την μια, είναι τα φωνητικά. Στο “Yellow & Green” έχουν πάρει τα πιο γρέζα και αλήτικα γρυλλίσματα απαλλαγή, δίνοντας θέση σε πιο καθαρά φωνητικά, εμπλουτισμένα με αρμονίες, τρίτες, πέμπτες, σαββατοκύριακα.
Μουσικά, συναντάς πιο άμεσα κομμάτια που μπλέκονται με “εσωτερικές” συνθέσεις, παιγμένες με τη γνωστή τεχνική και εκτελεστική ικανότητα της μπάντας χωρίς να χάνεται σε καμία περίπτωση το συναίσθημα. Άλλο στοιχείο που θα διακρίνεις είναι ότι τα πλήκτρα και οι ατμόσφαιρες έρχονται στο προσκήνιο, υπογραμμίζοντας τις συνθέσεις και δίνοντας στις κιθάρες μια επιπλέον δυναμική.
Ολόκληρο το album διακατέχεται από αυτή την εναλλαγή συναισθημάτων μεταξύ μελαγχολίας και αισιοδοξίας με τέτοια άνεση που σε καμία περίπτωση δεν κάνει την ακρόαση απλά επιδερμική! Από πλευράς ήχου, έχει δω8εί επίσης πολύ προσοχή! Η παραγωγή του “Yellow & Green” αφήνει αέρα να αναπνέουν τα κομμάτια, να περνάνε οι μεσαίες συχνότητες, δίνοντας ένα πιο αναλογικό και vintage feeling στην μουσική, σαν να ακούς βινύλιο, εναρμονίζοντας τα πιο κλασικά με τα μοντέρνα στοιχεία, χωρίς να χάνει σε δυναμική. Βόλτα με τραινάκι…
Μπορεί ο δίσκος αυτός να σε κάνει να κοιτάξεις λοξά το ηχοσύστημα σου, αναρωτώντας σε αν αυτό που ακούς είναι πραγματικά Baroness ή κάποιοι άλλοι. Μπορεί να ξενίσει κάποιους το πέρασμα από πιο ατμοσφαιρικά ηχοτόπια. Σίγουρο είναι ότι θα σφυράς τις μελωδίες μετά από την πρώτη κιόλας ακρόαση, όπως είναι σίγουρο ότι θα τον ακούσεις ξανά και ξανά, και θα ανακαλύψεις κάθε φορά κι άλλη απόδειξη για το τί σημαίνει εξέλιξη στην μουσική και πόσο Baroness είναι αυτό που ακούς εν τέλει! Προνόμιο των λίγων μουσικών σήμερα…
Το “Yellow & Green” είναι για τους Baroness, ότι ήταν για τους Tiamat το “Wildhoney”, και χωρίς αμφιβολία είναι ήδη στο top 10 του 2012 για μένα! Απολαύστε ασύστολα!
663 
