Αυτή είναι μία από τις ελάχιστες φόρες, ίσως η μοναδική φορά θα έλεγα, που η παρουσίαση μιας δουλειάς μου είναι τόσο δύσκολη στο να την περιγράψω ή χοντρικά να την κριτικάρω αν το θέλετε. Μιας και νιώθω τεράστια ευθύνη και δέος σε μια μπάντα που μου έχει στιγματίσει το παρελθόν, όχι μόνο σε μουσικοmetalικό επίπεδο, αλλά και σε προσωπικό!
Manowar… μια epic metal μπάντα που έχει θανάσιμους εχθρούς, αλλά και ορκισμένους με αίμα και πράξεις οπαδούς, που θα έκαναν τα πάντα για την εξ Αμερικής τετράδα! Ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα, τα πράγματα μια εποχή ήταν πολύ σοβαρά, όσον αφορά τη μουσική της μπάντας, τους Manowarάδες και το ποιοι ήταν ικανοί να ονομάζονται έτσι και γενικά υπήρχε και είχε δημιουργηθεί μια αίσθηση… ή καλύτερα θα έλεγα ένας κύκλος ελιτιστικός και ιδιαίτερος ο οποίος διαχώριζε τους Manowar, ακόμη κι απ’ ολόκληρο το φάσμα του metal.
Και για να σας το κάνω πιο λιανά και ν’ ακουστώ αξιοκρατικός ώστε να μη με παρεξηγήσετε ούτε οι μεν αλλά ούτε και οι δε, πριν προχωρήσω στη παρουσίαση του “The Lord of Steel” θα πρέπει να παραδεχτώ πως κι εγώ ήμουν/είμαι ακόμη, ένας φανατικός οπαδός των Manowar αλλά και όλου του είδους, που μαζί με άλλες μπάντες λίγο ή πολύ δημιούργησαν, όμως ταυτόχρονα παραδέχομαι ότι τα τελευταία τους 3 άλμπουμ τουλάχιστον ήταν μια κοροϊδία, με πρόσβαλαν και τέλος πάντων ήταν μια μετριότητα η οποία δεν αρμόζει σε μια μπάντα του διαμετρήματος των Manowar!
Στο ψητό τώρα, το οποίο ονομάζεται “The Lord of Steel”. Η αλήθεια είναι πως ήμουν αρκετά προκατειλημμένος, μιας και όπως είπα οι τρεις τελευταίες δουλειές τους δεν ήταν κατά τη γνώμη μου άξιες λόγου, αλλά ξεκινώντας ο δωδέκατος δίσκος τους, μου δημιούργησε ένα μικρό χαμόγελο που είχε τις ρίζες του σε δύο αιτίες.
Πρώτον με πήγε αρκετά πίσω, στη τελευταία φορά που είχα αγοράσει το “Louder than Hell” την τότε καινούρια δουλειά της μπάντας, θυμίζοντας μου επίσης και κάθε φορά που αγόραζα με θυσίες κάποιο σπάνιο βυνίλιο και έβαζα τη βελόνα πάνω του περιμένοντας με αγωνία τις πρώτες νότες. Και δεύτερον γιατί αν και το “The Lord of Steel” δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, δεν είναι και μάπα!
Θα με ρωτήσετε αν αυτό περίμενα από την αγαπημένη μου μπάντα. Όχι, για να είμαι ειλικρινής, αλλά ανάμεσα στα δέκα κομμάτια βρήκα αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές, όπως γρήγορες κιθάρες στα μούτρα (“The Lord of Steel”) συνοδευόμενες από “drums of doom” και επικότατους ρυθμούς! Γιατί, η αλήθεια είναι πως περίμενα όλες εκείνες τις μονοδιάστατες κιθάρες που παίζω κι εγώ που είμαι άσχετος! Α, τώρα που είπα “drums of doom”, o Donnie Hamzik πήρε τη θέση του πρόωρα χαμένου Scott Columbus και θα έλεγα ότι τα καταφέρνει μια χαρά!
Anyway, συνεχίζοντας, τα πράγματα έδειξαν να σκουραίνουν και τα κλισέ και βαρετά “Manowarriors”, “Born in a Grave”, “Righteous Glory”, άρχιζαν να με αποθαρρύνουν. Ιδιαίτερα το δεύτερο, ήταν ανέμπνευστο και ξεπατίκωμα από παλαιότερα κομμάτια!
Όμως όταν άκουσα το “Touch the Sky” έπαθα πλάκα! Φρέσκο, επικό, πιασάρικο, απλό βέβαια, αλλά και πολύ Manowar αν αντιλαμβάνεστε τι θέλω να πω! Κομμάτι που θα έπρεπε να έχουν βγάλει εδώ και χρόνια! Τι να πω… κόλλησα!
Οκ δεν θα κρίνω θετικά ένα δίσκο από ένα μόνο κομμάτι, αλλά σε γενικές γραμμές το “The Lord of Steel” περιέχει πραγματάκια που θα σε κρατήσουν σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους και αυτό παίζει κάμποση σημασία σωστά;
Παραδείγματα, το αργόσυρτο “Black List”, το γρήγορο powerάδικο “El Gringo”, το “Annihilation” με τις γρήγορες και κοφτές κιθάρες, ή έστω το “Hail, Kill and Die”! Καλά, καλά μου βγήκε ο υποκειμενικός Manowarισμός μου τώρα, αλλά μάγκες, αν και δεν έχουμε να κάνουμε με άλλο ένα “Sign of the Hammer” ή “Kings of Metal”, το “Lord of Steel” μπορεί να σταθεί μουσικά στα πόδια του και αυτό είναι πολύ βασικό.
Με λίγα λόγια αρκετά κομμάτια θα ήθελα ν’ ακούσω live και μ’ άρεσαν ειλικρινά. Και πριν στραβομουτσουνιάσετε ορισμένοι θυμηθείτε πως οι Manowar, δεν είναι το μόνο από το χρόνο “γερασμένο” συγκρότημα που ζητάμε πολλά έτσι; Άσχετα αν έπρεπε να μας δώσουν κάτι παραπάνω (οκ πολύ παραπάνω!), δεν θα αποτρέψω κανένα από την απόκτηση αυτού του δίσκου, μα και από την άλλη μεριά, πάντα θα τους εύχομαι… και εις ανώτερα!!
Συμπερασματικά και με ακόμη λιγότερα λόγια, η απόκτηση του “The Lord of Steel” είναι καθαρά δική σας ευθύνη!
955 
