NIGHTSTALKER: “Dead Rock Commandos”

Θα μπορούσε να είναι και τίτλος παράστασης Θεάτρου Σκιών (και δεν υπονοώ κάτι κακό, αντίθετα). “Οι Nightstalker στην Αμερική”.

“Dead rock Commandos” ονομάζεται ο νέος δίσκος των συμπατριωτών μας που θα κυκλοφορήσει μέσω της αμερικάνικης Small Stone Recordings. Δεν νομίζω ότι στην προκειμένη περίπτωση χρειάζεται να γράψω βιογραφικά, μιας που λίγοι άνθρωποι που θα μπουν στον κόπο να διαβάσουν το παρόν, δε θα γνωρίζουν ποιοι είναι οι κύριοι Nightstalker. Στην πιάτσα 20 χρόνια και παρόλο που δεν έχουν τρομερή δισκογραφική παρουσία, κομμάτια τους έχουν γίνει cult και θα μείνουν στο μυαλό μας για πολλά χρόνια.

Μετά το εκπληκτικό “Superfreak” του 2009, ο Αργύρης και οι φίλοι του ξαναγυρνούν τρία χρόνια αργότερα να μας κάνουν να κουνήσουμε ρυθμικά το κεφάλι μας. Ήχος κλασικός Nightstalker, με την γνώριμη “υπόγεια” φωνή του Αργύρη, και κιθάρες με στακάτα riff που τόσο μας έχουν συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια.

Το “Dead Rock Commandos” έχει λίγο πιο αργές ταχύτητες σε σχέση με τον προκάτοχο του, όμως αυτό δεν το κάνει κακή δουλειά. Το “Go Get Some” που ανοίγει το άλμπουμ, έχει ήδη κάνει το γύρω το διαδικτύου μέσω του YouTube και έχει σπείρει ελπίδα. Το ομώνυμο κομμάτι (“Dead Rock Commandos”) φαντάζει να είναι μία αυτοβιογραφία της μπάντας, αλλά οι αγαπημένες μου στιγμές σε αυτήν τη δουλειά είναι τα 2 κομμάτια που ακολουθούν (“One Million Broken Promises”, “Children of the sun”).

Αυτή τη φορά, οι Nightstalker έχουν δώσει βαρύτητα στην ψυχεδέλεια (που αναβλύζει σε τόνους στο “Back To Dirt”) και για αυτό ίσως κάποιοι λάτρεις της rock ‘n’ roll ταχύτητας να χαλαστούν, αλλά θα τους συνιστούσα να δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία και να ακούσουν προσεκτικά το άλμπουμ.

Το σίγουρο είναι ότι οι συμπατριώτες μας μπορούν να κάνουν ακόμα καλύτερα πράγματα. Και αυτό είναι απαίτηση!



767
About Δημήτρης Μαρσέλος 2206 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.