Η επανακυκλοφορία του ντεμπούτου των Γάλλων Seth ίσως να μην ήταν και η καλύτερη δισκογραφική κίνηση αφού αποτελεί δίσκο “διαμάντι” μιας άλλης εποχής. Όντως, πίσω στο 1998 το “Les Blessures de l’Âme” εντυπωσίασε κριτικούς και μουσικόφιλους, σήμερα όμως δείχνει να μην αντέχει στον χρόνο.
Ο πρώτος δίσκος των Γάλλων αποτελεί μια ιδιαίτερη μελωδική black περίπτωση. Πραγματικά δεν θα ήταν εύκολο να τους προσδιορίσεις όμοιους κάποιας άλλης μπάντας του ιδιώματος αφού προσδίδουν έναν εντελώς ξεχωριστό και μοναδικό ήχο. Τα φωνητικά δεν έρχονται απαραίτητα στη πρώτη γραμμή ενώ η μελωδική ατμόσφαιρα τα δίσκου έχει δουλευτεί πολύ περισσότερο από τις, ακόμα κι έτσι, χαρακτηριστικές κιθάρες.
Χάρη στην επανέκδοση του “Les Blessures de l’Âme” ερχόμαστε σε επαφή για άλλη μια φορά με τους Seth και αντιλαμβανόμαστε την εφήμερη ποιότητά της πρώτης τους προσπάθειας. Σε ένα είδος πλέον κορεσμένο, το γαλλόφωνο αυτό album αδυνατεί να υποδείξει οποιαδήποτε ουσιαστική δυναμική εξ’ αιτίας της τελικά αδιάφορης παραγωγής του αλλά και της ουσιαστικής στασιμότητας χάρη στο πολύ συγκεκριμένο ύφος του συγκροτήματος.
Ίσως όμως έτσι να λειτουργεί και πολύ θετικά για το κοινό που ψάχνει τέτοιου είδους κυκλοφορίες: μιας άλλης εποχής, τέτοιας που μεγαλώνει διαφορετικά μυαλά, σε μια διαφορετική μουσική κουλτούρα και ίσως με περισσότερη νοσταλγία απ’ ότι νέες μπάντες αδυνατούν εσκεμμένα να προβάλουν. Στους λάτρεις λοιπόν ανάλογων εγχειρημάτων το “Les Blessures de l’Âme” ίσως αποτελεί μεγάλη ευκαιρία. Έτσι κομμάτια όπως το ορχηστρικό “Dans les Yeux du Serpent…” και το ψυχρό και γρηγορότερο “…A la Mémoire de nos Frères” που ακολουθεί γίνονται αυτόματα οι πολύτιμοι λίθοι ενός old school θυσαυρού.
871 
