20 χρόνια και κάτι μουσικές εμπνευσμένες από την δραματική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και την επακόλουθη κατάσταση του, αυτή η ιδιαίτερη μπάντα από το Los Angeles για άλλη μια φορά ήρθε να λιώσει ότι μέταλλο υπάρχει στα υπόγεια της μουσικής τους βιομηχανίας, αναμειγνύοντας το death/thrash μάγμα τους με ακόμα πιο industrial στοιχεία και κάνοντας το μέταλλο ακόμα πιο ψυχρό και σκοτεινό στην εξέλιξη του.
Οι FEAR FACTORY είναι εδώ, με το 8ο studio album “The Industrialist” έτοιμο να ακουστεί, να πωρώσει, να απασχολήσει. Η ταχύτητα, η μυρωδιά του μετάλλου, η δεξιοτεχνία, η γοητεία, η ιστορία, οι μελωδίες, όλα στο μείγμα για την ολοκλήρωση ενός πραγματικά πολύ σκληρού μεταλλικού άλμπουμ.
Οι Burton C. Bell (Vocals), Dino Cazares (Guitars), Matt DeVries (Bass), Mike Heller (Drums), η τετράδα που μπορεί να κάνει τόσο απλά την μουσική φασαρία να μοιάζει με μαζικό ξεσηκωμό. Χωρίς να χάνει σε οργή κάτι από όλα τα περασμένα χρόνια, και τον βασικό Burton C Bell, και Dino Cazares, φορτώνουν και όλες τις heavy μπασογραμμές αυτή την φορά στον Matt DeVries, με κάμποσα χρονάκια στους Chimaira, και πολλές δραστηριότητες στα μπαγκάζια του, διόλου δύσκολο να ταυτιστεί με όλο το FEAR FACTORY σκηνικό. Όσο για τον Mike Heller,(Malignancy και System Divide) να τονίσω εδώ πως η συμμετοχή του στο άλμπουμ ανακοινώθηκε τον Απρίλη του 2012, αλλά ο Dino Cazares, ανακοινώνει επίσης πως τα drums στο άλμπουμ, είναι programmed από τον ίδιο με την βοήθεια του John Sankey των Devolved. Burton και Dino λοιπόν στο “The Industrialist”, σηκώνουν όλο το βάρος του concept άλμπουμ τόσο ηχητικά, εννοιολογικά, όσο και στιχουργικά, δηλώνοντας πως είναι ότι πιο… FEAR FACTORY έχουν κάνει ποτέ!
10 κομμάτια μουσικοί δυναμίτες, The Industrialist , Recharger, New Messiah, God Eater, Depraved Mind Murder, Virus of Faith, Difference Engine, Dissemble, Religion Is Flawed Because Man Is Flawed και Human Augmentation.
Ο Dino αναφέρει πως ο τρόπος με τον οποίο μπήκαν σε διαδικασία να γράψουν το άλμπουμ του έφερε στο μυαλό παλιές καλές εποχές που όμως προσθέτοντας νέα στοιχεία κάνουν αυτό το “εργοστάσιο” να ουρλιάζει στα βάθη του. Είναι ένα πολύ άγριο, γρήγορο και δυνατό άλμπουμ, και η ακατάπαυστη επιθετικότητα δε στα φωνητικά του Bell, ακούγεται σαν πόλεμος. Λίγες εκείνες οι στιγμές που τα φωνητικά δεν βγαίνουν εξοργισμένα, αλλά και γιατί να το κάνει; Σε άλλη περίπτωση θα ήταν CITY OF FIRE. Αν μη τι άλλο η απόδοση είναι εξαιρετική σε σύγκριση πάντα με το concept του άλμπουμ. 2012 και η ανθρωπότητα μαστίζεται από 1000 προβλήματα και κάπου εδώ εμφανίζεται ο “βιομηχανοποιημένος” θα έλεγα εγώ σε πιο ελεύθερη μετάφραση, του οποίου η παρουσία μέλλει γενέσθαι καταλυτική για το μέλλον του κόσμου. Στο τέλος πια, η μηχανή θα αποκτήσει οντότητα και τότε και “αυτό” θα συνειδητοποιήσει την ανθρωπότητα.
Φανταστικά στοιχεία και πραγματικότητα πιο κοντά από ποτέ. Τα φωνητικά του Burton εδώ αιμορραγούν στην κυριολεξία από απόγνωση και απελπισία. Είναι ακριβώς όλο αυτό που θέλει να αποδώσει, με ελάχιστες καθαρές μελωδικές γραμμές. Συναρπαστικό άλμπουμ, δεν λέω. FEAR FACTOR-ικό μέχρι εκεί που δεν παίρνει, χωρίς τις εκπλήξεις, αλλά για τους πιστούς οπαδούς στην κυριολεξία… “Deus ex machina”.
“They said that the world was coming to an end. Well… it ended and it was caused by our own hand. The world just kept on turning” – anonymous
538 
