Το σωτήριο έτος 1988, έχοντας άμμο ανάμεσα στα δάκτυλα, βρεγμένη από τον Ειρηνικό Ωκεανό, στην παραλία Hermosa, της California, τέσσερα νέα αγόρια αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα συγκρότημα. Διαλέγουν ως όνομα εκείνο του τρομακτικού κλόουν από το βιβλίο του Stephen King, “Το Αυτό”, και η ιστορία των Pennywise ξεκινά.
Με τους Jim Lindberg (φωνή), Fletcher Dragge (κιθάρα), Byron McMackin (τύμπανα) και Jason Thirsk (μπάσο) στη σύνθεση, οι Pennywise κυκλοφόρησαν 2 EP μέσα στη χρονιά 1989, τα “A Word from the wise” και “Wildcard”. Τον επόμενο χρόνο, αφού η μπάντα είχε αρχίσει να κτίζει τη φήμη της στην καλιφορνέζικη Punk σκηνή, προσεγγίστηκε και υπόγραψε συμβόλαιο με την Epitaph Records, του κιθαρίστα των Bad Religion, Brett Gurewitz, μέσω της οποίας κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ, φέρον ως τίτλο το όνομα του group. Το άλμπουμ “Pennywise” του 1991, αγκαλιάστηκε θερμά από το Punk κοινό και σύντομα έλαβε παγκόσμια αναγνώριση.
Για ένα σύντομο διάστημα μετά το ντεμπούτο τους, ο Jim άφησε την μπάντα και ο Jason ανέλαβε τα φωνητικά, έχοντας τον Randy Bradbury στο μπάσο. Το 1992 τα φωνητικά ανέλαβε ο τραγουδιστής των The Vandals, Dave Wauckenbush, επέστρεψε στο μπάσο ο Jason και ο Randy έφυγε. Λίγο πριν η μπάντα μπει να ηχογραφήσει το νέο, δεύτερο της άλμπουμ, ο Jim παντρεύτηκε και από ότι φαίνεται έβαλε μυαλό και γύρισε στους Pennywise.
Τον Αύγουστο του 1993, κυκλοφόρησε το “Unknown Road”, το οποίο έγινε γνωστό στους underground κύκλους και έδωσε την ευκαιρία στους Pennywise να κάνουν συναυλίες με άλλες τότε ανερχόμενες μπάντες, όπως οι The Offspring. To 1995 ήρθε η άνθιση του punk rock με μπάντες, όπως οι Bad Religion, NOFX, Green Day κτλ, και οι Pennywise αρνήθηκαν προτάσεις συνεργασίας με μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες και τον Ιούνιο του 1995, κυκλοφόρησαν πάλι στην Epitaph, την τρίτη τους δουλειά “About time”.
To “About Time” ήταν το πρώτο τους άλμπουμ που μπήκε στα Billboard 200, στη θέση 96 και έβγαλε και ένα single. Το “Same old Story”. Δυστυχώς, ήταν το τελευταίο που ηχογράφησε ο Jason Thirsk, o οποίος προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τον αλκοολισμό έπαθε κατάθλιψη και αυτοπυροβολήθηκε στο στήθος στις 29 Ιουλίου 1996.
Αν και συντετριμμένοι από την αυτοκτονία του φίλου τους, οι Pennywise αποφάσισαν να συνεχίσουν να παίζουν μουσική επαναφέροντας τον Randy Bradbury στο μπάσο.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1997, κυκλοφόρησε η τέταρτη δουλειά τους “Full Circle”, η οποία αφιερώθηκε στον μακαρίτη, Jason Thirsk. Ως φόρο τιμής, επανηχογράφησαν και το “Bro Hymn” από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, μετονομάζοντας το σε “Bro Hymn (tribute)”.
Το επόμενο τους έργο είχε όνομα “Straight Ahead” και κυκλοφόρησε το 1999. Ανέβηκε στη θέση 62 στα Billboard 200, στη θέση 8 στα charts της Αυστραλίας, όπου υπήρχε και ως bonus track, το “Down Under” των Men At Work σε διασκευή. Ένα άλμπουμ που περιείχε punk rock ύμνους, σαν το “Greed” που μας έκανε παρέα όταν παίζαμε το Dave Mirra Freestyle BMX στις κονσόλες μας, καθώς και τα “My own country” και “Badge of Pride”.
Με την άνοιξη της νέας χιλιετίας, κυκλοφόρησαν το μοναδικό live άλμπουμ τους, “Live @ the Key Club”, στο οποίο υπήρχε και η διασκευή του ομώνυμου κομματιού των μεγάλων hardcore punk-ηδων Minor Threat.
Το 2001 ήταν η στιγμή για το έκτο τους άλμπουμ, “Land of the Free”, σε παραγωγή του Joe Baressi, που πριν είχε δουλέψει με τους Melvins, Queens of the Stone Age και Fu Manchu. Όπως και ο προκάτοχος του, έτσι και το “Land of the Free” έλαβε πολύ καλές κριτικές και μπήκε στα charts, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι περιείχε ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της μπάντας, που έγινε και single, το “Fuck Authority”, καθώς και το “Who’s on your Side” στη σύνθεση του οποίου βοήθησε ο Brett Gurewitz.
Οι ίδιοι θεωρούν το άλμπουμ αυτό, ως ένα εγερτήριο σάλπισμα για τις εν ύπνω μάζες της Αμερικής και μια προσπάθεια να βγάλουν τον κόσμο από το λήθαργο του και να τον αναγκάσουν να σκεφτεί.
Το έβδομο “From The Ashes” έφτασε στα χέρια του κοινού το Σεπτέμβριο του 2003, το οποίο αν και αποδείχτηκε ότι δεν είχε την διαχρονικότητα που είχαν τα δύο προηγούμενα, ανέβηκε στα αμερικάνικα charts ψηλότερα από κάθε προηγούμενο άλμπουμ και το κομμάτι “Yesterdays” είχε την καλύτερη των τυχών στα ραδιοφωνικά κύματα.
Τον Αύγουστο του 2005 ήρθε η σειρά του “The Fuse” να πάρει θέση στα ράφια των δισκάδικων, αλλά δεν είχε την τύχη των προηγούμενων επιτυχημένων δίσκων τους. Η Αυστραλιανή περιοδεία ακυρώθηκε, με φήμες διάλυσης να την ακολουθούν, φήμες της οποίες διέψευσε ο Jim Lindberg. Την ίδια χρονιά, επανακυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους σε ψηφιακή επεξεργασία.
Το επόμενο άργησε λίγο παραπάνω και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2008, με τίτλο “Reason To Believe”, το οποίο δεν πήγε καλά στα charts, για το λόγο του ότι δόθηκε για ελεύθερο κατέβασμα μέσο του Myspace, από όπου κατέβηκε πάνω από 400.000 φορές, κάνοντας το, το πιο επιτυχημένο άλμπουμ τους.
Ένα χρόνο περίπου αργότερα, ο Jim Lindberg ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την μπάντα, μετά από εννιά κυκλοφορίες και δημιούργησε τους The Black Pacific.
Τη θέση του Jim Lindberg, πήρε ο τραγουδιστής των underground θρύλων της hardcore-punk σκηνής, Ignite, Zoli Teglas, ο οποίος είχε αντικαταστήσει σε μια περιοδεία τον Jim, όταν εκείνος δούλευε το ντοκιμαντέρ, βασισμένο στο βιβλίο του, “Punk Rock Dad: No Rules, Just Real Life”.
Με τον Zoli στα φωνητικά, οι Pennywise κυκλοφορούν το δέκατο άλμπουμ τους, πρώτο χωρίς τον Jim, ονόματι “All or Nothing”, την πρωτομαγιά του τρέχοντος έτους 2012.
Οι Pennywise έδειξαν ότι μπορούν και χωρίς τον Jim, συνιδρυτή της μπάντας, και ο δαιμόνιος Zoli Teglas, θεωρώ ότι δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον πρώην τραγουδιστή τους. Το άλμπουμ δίνει ακριβώς αυτό που ζητά ένας οπαδός τους και αποπνέει μία όμορφη φρεσκάδα.
Οι Pennywise θα βρίσκονται κοντά μας την Τρίτη 19 Ιουνίου στο Fuzz Club και κανείς δεν πρέπει να το χάσει. Εσύ που νιώθεις ότι το γκρουπ κουτσαίνει με την απουσία του Jim Lindberg, οφείλεις να ακούσεις το “All or Nothing” και να ακούσεις με τα δικά σου αυτιά πώς έχω δίκιο να επιμένω ότι αυτό δεν ισχύει.
Τους Pennywise θα σαπορτάρουν οι Ιταλοι Actionmen και οι δικοί μας Fall Of Man.
Η προπώληση έχει ξεκινήσει. Τρέξτε να προλάβετε…
705 
