“Όλα ή τίποτα” μας λένε για μια ακόμη φορά οι Pennywise. Τέσσερα χρόνια μετά το τζαμπέ μέσω του Myspace, “Reason to Believe” και μετά την αποχώρηση του Jim Lindberg, οι Καλιφορνέζοι, μέρος της αφρόκρεμας του punk rock, φαντάζουν φρεσκότατοι και αποτελεσματικοί.
Με αντικαταστάτη ένα θρύλο του hardcore-punk, τον τραγουδιστή των Ignite, Zoli Teglas, να φαίνεται ώρες ώρες ότι ήταν από πάντα στο γκρουπ, βρήκαν την ανανέωση στην καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαν να κάνουν.
Χωρίς να αλλάζουν μουσικά το κλίμα, οι Pennywise με τον Zoli αυτή τη φορά στο μικρόφωνο, εμπνέουν την χαμένη αλητεία με την οποία τους είχαμε συνηθίσει. Πραγματικά, είμαι εκστασιασμένος με το δίσκο αυτό γιατί βλέπω ότι οι Pennywise είναι εδώ και θα μείνουν ελπίζω για χρόνια ακόμα.
Ένα άλμπουμ γεμάτο με τραγούδια που μπορούν να βάλουν φωτιά σε κάθε ήρεμο pit και να κάνουν τον κάθε ξενερωμένο, γέρο, κουρασμένο punkrocker να κουνήσει το κεφάλι του, αγνοώντας το αυχενικό του σύνδρομο.
Με το που πατάς το play, σου ζητείται να διαλέξεις “All or Nothing”, να μην σπαταλήσεις άλλη μέρα (“Waste Αnother Day”) και να επαναστατήσεις (“Revolution”). Ξεκινάει δυνατά και μοιάζει με πολιορκητικό κριό που προσπαθεί να ανοίξει την κερκόπορτα των ηχείων σου και σχεδόν το καταφέρνει με το hit, ίσως, του δίσκου, “Let us Hear Your Voice”, το οποίο είμαι σίγουρος πως σύντομα θα ακούσουμε και ζωντανά. “Stand Strong”, “We are the Fallen”… Όμορφο άκουσμα από την αρχή ως το τέλος, ότι πρέπει για καταπολέμηση της κατάθλιψης που δημιουργεί η οικονομική ύφεση, αφού ρυθμικά σε κάνει να λικνιστείς και στιχουργικά να σκεφτείς και να βγεις από το λήθαργο, στον οποίο σε έχουν βάλει.
Έτσι, ήταν πάντα οι δουλειές των Pennywise, έτσι είναι και αυτή, δέκατη σε σειρά επίσημη κυκλοφορία τους. Αξίζει προσοχής και στήριξης.
Οh Οh Οh, We want a revolution!
668 
