Μερικοί από εσάς που διαβάζουν αυτή τη στιγμή το παρόν κείμενο είναι σίγουρο πως υπέστησαν μια, ας πούμε μικρή, πλύση εγκεφάλου με το εριστικό αλλά και εκνευριστικά όμορφο “Hey, Soul Sister” των Train από το “Save Me San Francisco” του 2009. Από πάντα άλλωστε αυτοί οι Καλιφορνέζοι κατάφερναν με κάποιο τρόπο να κολλήσουν κόσμο με τα επιφανειακώς απλά κομμάτια τους.
Ο έκτος δίσκος τους, το “California 37”, είναι το πρώτο Train album που περιέχει μόνο τέτοια. Προπομπός αυτού το πρώτο single, το “Drive By” που ακούσαμε στα μέσα του Γενάρη, τραγούδι που άνετα υπερκαλύπτει τις δάφνες των επιτυχιών το προκατόχου LP. Ευχάριστο για άλλη μια φορά είναι το ότι αυτό δεν συμβαίνει με hit υπερβολής και υπερπροώθησης αλλά αντ’ αυτού με έξυπνο συνδυασμό στίχων με νόημα και κλασσικής pop rock μουσικής φέρνοντας το αποτέλεσμα ενός ακόμα alternative διαμαντιού.
Με την ακρόαση λοιπόν ολόκληρου του album ακούμε άλλα έντεκα κομμάτια ίσης ή και περισσότερης αξίας, βλέπε “This Will Be My Year”, “Mermaid” και το ομότιτλο. Τελικά ο δίσκος θυμίζει παρέα απ’ τα παλιά αφού φέρνει τον κλασσικό Train ήχο που εξερευνά με διασκεδαστικό τρόπο πολύχρωμους προορισμούς χάρη στους αξιότατους μουσικούς που τον οδηγούν. Στο τελευταίο δεν μπορούμε να παραλείψουμε τη τρομερή ερμηνεία του frontman Patrick Monahan, αυτός είναι άλλωστε το γερό χαρτί της τριμελούς μπάντας. Προς το παρόν το “California 37” είναι η καλύτερη alternative πρόταση του έτους.
509 
