Από την στιγμή που το όνομα ενός τέτοιου μουσικού εμπλέκεται στην συγκεκριμένη κυκλοφορία αυτομάτως οφείλουμε να ρίξουμε μια παραπάνω ματιά. Και αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι ο συγκεκριμένος κύριος έχει να παρουσιάσει μόνο αξιόλογες δουλείες σε όλες τις μπάντες που έχει συμμετάσχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Ο λόγος για τον Dave Lombardo και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφέρω κάτι παραπάνω για τον ίδιο και την πορεία του στην μουσική μέχρι σήμερα.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια καινούργια μπάντα λοιπόν που ονομάζεται Philm και κυκλοφορεί το ντεμπούτο της με τίτλο “Harmonic”. Ο μπασίστας των War (ναι των γνωστών) Pancho Tomaselli και ο κιθαρίστας Gerry Nestler των Civil Defiance συμπληρώνουν τη σύνθεση των Philm. Δεν ξέρω αν το έχετε ήδη καταλάβει, σίγουρα πάντως το έχετε υποψιαστεί, ότι με αυτή την σύνθεση το τελικό αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από πειραματικό και περίεργο.
Ουσιαστικά πρόκειται για σκόρπιες ιδέες και σχήματα που προσπαθούν να αποκτήσουν κάποια δομή και να γίνουν ολοκληρωμένα κομμάτια. Κάθε κομμάτι έχει διαφορετικό ύφος και μερικές φορές σου δίνεται η αίσθηση ότι οι τύποι έχουν πάει σε ένα studio και τζαμάρουν (το “Way Down” και το “Exuberance” είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα πιστεύω). Σίγουρα θα βρείτε στοιχεία από διάφορα είδη μουσικής, αλλά βγάλτε από το μυαλό σας thrash η progressive καταστάσεις. Εδώ έχουμε να κάνουμε καθαρά με πειραματισμούς και τις μουσικές ανησυχίες που σίγουρα θα σας μπερδέψουν αλλά και θα σας συνεπάρουν σε πολλά σημεία.
Το ύφος, οι ταχύτητες και η διάθεση εναλλάσσονται καθόλη τη διάρκεια της ακρόασης και μετά το πρώτο σοκ που μπορεί να πάθετε θα ανακαλύψετε ενδιαφέροντα στοιχεία σε έναν δίσκο πλούσιο σε ιδέες στο σύνολο του. Η παραγωγή βγάζει αρκετή “βρωμιά” και θα την χαρακτήριζα “ωμή” και “ξερή” αλλά κατά κάποιο τρόπο θεωρώ ότι αυτό ταιριάζει αρκετά στο ύφος της μπάντας και δίνει μια garage αισθητική που είναι ίσως το μόνο χαρακτηριστικό που μένει απαράλλαχτο καθόλη την διάρκεια του δίσκου. Τα φωνητικά αρκετά επίπεδα και κάποιες φορές “παρανοϊκά”, η κιθάρα μοιάζει ξεχαρβαλωμένη και όλα αυτά μαζί συμβάλουν στην ιδιαιτερότητα αυτής της κυκλοφορίας. Όπως ιδιαίτερο είναι το ότι έχουν πάρει το βασικό riff από Mission Impossible και έχουν ασελγήσει πάνω του στο κομμάτι “Amoniac”. Δεν νομίζετε; Μπορεί τα παραπάνω να ακούγονται αρνητικά αλλά πιστέψτε με πως δεν είναι. Το “Harmonic” βγάζει συναίσθημα και παρόλο που θα σε μπερδέψει αρκετά θα σε βάλει με κάποιο τρόπο στον πειραματικό του κόσμο.
555 
