Θα μοιραστώ μαζί σας κάτι αστείο! Θα σας πω τι ακριβώς μου πέρασε από το μυαλό, μετά τη πρώτη ακρόαση του εκπληκτικού αυτού άλμπουμ!
Θυμάστε μια “παλιά” Ελληνική ταινία των 80s, ονόματι “Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα”, όπου βρισκόταν στο γραφείο των καθηγητών ο “Μπίλιας” (Στήβ Ντούζος κατά κόσμον και επίσης τρελή μορφή!) και “παγίδευσε” με μια μαύρη σκόνη το τηλέφωνο, με σκοπό όποιος το σηκώσει όταν αυτό χτυπήσει, να γίνει.. αράπης;! Αλλά πριν κάνει ένα βήμα και σιγομουρμουρίζοντας… ποιος.. θα τη πάθει, το τηλέφωνο χτυπά και από βλακεία τη παθαίνει ο ίδιος;
Ε κάτι ανάλογο φανταστείτε να παθαίνει όποιος προσπαθήσει έστω και ελάχιστα να μειώσει/θάψει αυτό το δίσκο! Βρίσκομαι κι εγώ στην θέση, χωρίς να τη “παθαίνω” εγώ ευτυχώς, να αναρωτηθώ ποιος..^$#^$ θα τη πάθει!!
Γιατί αν ακούσω κάποιον να θάβει τη φωνή του Rob Rock, τις ικανότητες του Roy Z στη κιθάρα και στη παραγωγή και γενικά να μη του αρέσει το αποτέλεσμα που στην ουσία μας δίνουν οι δυο παραπάνω προαναφερόμενοι κύριοι με τίτλο “Countdown”, σας δίνω το λόγο μου πως θα κάτσω σε μια γωνιά και θα γελάω με τη ψυχή μου, ρωτώντας το σύμπαν τι, ποιος και πόσο ^#^#@$ είναι αυτός!
Ναι κύριοι, γιατί αν όλες οι μπάντες έπαιζαν τόσο μοναδικά, δυναμικά και μελωδικά, τότε δε θα υπήρχε περίπτωση να μιλήσουμε ποτέ για την άτυχη “πτώση” που είχε αρκετά χρόνια πριν, αυτό που ονομάζουμε power ή έστω μελωδικό A.O.R Metal!
Δέκα κομμάτια, συν ένα bonus Ευρωπαϊκό track (καιρός ήταν!), συμπληρώνουν το πάζλ του δίσκου που με τις μαγικές ικανότητες του Rob και Roy (χωρίς να θέλω να μειώσω τους υπόλοιπους συμμορίτες) απογειώνεται, θυμίζοντας άψογες δουλειές από μπάντες σαν τους Axel Rudi Pell, Jaded Heart, αλλά και Dickinson όπως ήταν φυσικό! Δε ξέρω για εσάς, αλλά για εμένα το “Countdown” συγκαταλέγεται στους καλύτερους δίσκους της χρονιάς και όπως είναι φυσικό, θα μείνει στα “άγνωστα” και αζήτητα, μιας και λίγοι θα μάθουν την ύπαρξη του.. αφού δεν είναι mainstream nu-“metal”/prog μπάντα..!
Οκ χολή και παράπονο.. αλλά είναι ρε φίλε κρίμα να μην γίνονται πασίγνωστες τέτοιες μουσικές προσπάθειες.. και μιλάμε για την ανάσταση μιας μπάντας που δρούσε στα τέλη των 80s έτσι;
Επίσης θα προσθέσω ότι το “Always on my Mind”, είναι η μπαλάντα του καλοκαιριού αυτού και ήδη την έχω τοποθετήσει ανάμεσα στη προσωπική μου λίστα, ανάμεσα στις δέκα καλύτερες δηλαδή! Ψάξτε, βρείτε, επενδύστε και ανακαλύψτε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς! Απλά γιατί στη τελική..: Pure Heavy Metal is the Law!
746 
