Προερχόμενοι από την χώρα τον Χιλίων Λιμνών και από τις τυλιγμένες με ομίχλη Λίμνες του Τάμπερε, οι Φιλανδοί PROFETUS είναι εδώ και μας χαρίζουν αμέτρητες στιγμές ακραίας μελαγχολικής μουσικής, όσες ακριβώς και οι λίμνες της.
Παρόλο που ακολουθούν την καθιερωμένη οδό στα μονοπάτια που χάραξαν οι προπάτορες του ιδιώματος και συμπατριώτες τους (THERGOTHON, SKEPTICISM) καθώς και μεταγενέστερων αυτών (SHAPE OF DESPAIR, COLOSSEUM) καταφέρνουν να τιμήσουν την κληρονομία ενός ιδιαίτερα “δύσπεπτου” είδους για ακόμη μια φορά. Εν έτη 2009 κυκλοφορούν το “Coronation Οf Τhe Black sun”, ένα μέτριο έως καλό άλμπουμ, αλλά είχε αυτό το “κάτι” που υποσχόταν όμως πολλά περισσότερα για το μέλλον και αποτέλεσε πρόδρομο για το “…Τo Open The Passages In Dusk” του 2012, το οποίο αποτελεί το δεύτερο πόνημα του κουαρτέτου και περιέχει 4 μεγαλοπρεπή κομμάτια συνολικής διάρκειας 58 λεπτών.
Η μπάντα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, έχει ακμάσει συνθετικά δίνοντας έμφαση στην ζοφερή ατμόσφαιρα και αιθέριων περασμάτων που προέρχονται από την χρήση του οργάνου (S. Kujansuu– Keyboards) το οποίο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο μιας και υποκαθίστα και το μπάσο. Μην ψάχνετε για μπάσο, δεν υπάρχει! Οι κιθάρες (Eppe Kuismin– Guitars, A. Mäkine– Guitars, Vocals) oδηγούν αργά, βασανιστικά δημιουργώντας εύθραστες μελωδίες γεμάτες θλίψη. Στην επαναλαμβανόμενη κατάθλιψη συμβάλουν τα τύμπανα (V. Kujansuu) που ακολουθούν το βραδύτερο ρυθμό BPM που υπάρχει και φυσικά οι τερατώδης βρυχηθμοί του κιθαρίστα/τραγουδιστή.
Αρχικά δεν φαίνεται η διαφορά ανάμεσα στα τραγούδια και σε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το ιδίωμα όλα τα τραγούδια μπορεί να ακούγονται παρόμοια, χωρίς εναλλαγές, όμως το καθένα διαθέτει τις δικές του ανεπαίσθητες διαφορές και η γοητεία του μελαγχολικού πέπλου αποκαλύπτεται περισσότερο με την κάθε ακρόαση. Δεν είμαι σε θέση να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι, όλα τα κομμάτια είναι εξαιρετικά. Ίσως κάνει λίγο παραπάνω εντύπωση το “Burn, Lanterns Of Eve” που κλείνει το άλμπουμ λόγω της χρήσης καθαρών φωνητικών. Πρόκειται για ένα αργό, σκοτεινό και πένθιμο άλμπουμ, όπως ακριβώς προστάζει το είδος. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε οπαδούς του ιδιώματος του Funeral Doom.
536 
