Η επιστροφή των Ιταλών Natron ακούει στο όνομα “Grindermeister” και αποτελείται κυρίως από τεχνικά, όσο είναι δυνατό τουλάχιστον, death metal στοιχεία, progressive solos και πολύ όρεξη για extreme μουσική και θεματολογία.
Η θεματολογία όμως δεν ήταν και το ατού των ωμών και βίαιων, ας το πούμε κι έτσι, μουσικών από τότε γεννήθηκε το ιδίωμα και άρχισαν οι επιπόλαιοι “σκοτωμοί” και “βιασμοί” μέσα από κυρίως απολίτιστες στιχουργίες. Τουλάχιστον στη περίπτωση των Natron έχουμε και μια στοιχειώδη “γέμιση” οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι το “Grindermeister” είναι και κούφιο.
Αυτό σημαίνει ότι στο πέμπτο album των γειτόνων μας (επτά χρόνια μετά τον προκάτοχο του) υπάρχουν στιγμές που θα κερδίσουν το μπράβο. Αξιοθαύμαστα σημεία λοιπόν υπάρχουν, εννοώντας τα καλά riffs και τα solos που ήδη αναφέραμε ή τα καλά grind vocals και τις κατά το ήμισυ καλές death συνθέσεις. Το άλλο μισό αυτών είναι κι αυτό με τη σειρά του αξιοθαύμαστο αφού τη στιγμή που οι Natron ξεκάθαρα δηλώνουν με τη μουσική τους τις καλές ιδέες που χτίζουν το “Grindermeister” καταφέρνουν να τις αποσυναρμολογήσουν ακαριαία, και δυστυχώς με σιγουριά στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, αντικαθιστώντας τες με κλασσικούς ήχους βασικού κι ανώριμου black/death metal. Τότε είναι που η παραγωγή δεν βοηθά. Ούτε τα φωνητικά. Και καταλήγουμε στη κλασσική περίπτωση άνισου δίσκου που βιάστηκε να δει το φως της κυκλοφορίας…
515 
