Mass Murder Agenda: “Bring The Violence”

Μέσα σε αρκετά μικρό χρονικό διάστημα φτάνει στα χέρια μου άλλη μια νέα κυκλοφορία Σουηδικού industrial metal. Μετά τους Man.Machine.Industry, έρχονται οι Mass Murder Agenda, με την πρώτη τους κυκλοφορία, ονόματι “Bring the violence”.

Πριν καν καλά καλά, ακούσω το άλμπουμ γέμισα με προκατάληψη όταν είδα πως η εταιρεία τους χρησιμοποιεί σαν marketing, την ποσότητα θεάσεων (κοινώς views) στο youtube, του πρώτου video clip τους “Never Again”. Το θεώρησα φτηνό τρικ!

Άλλο γεγονός που μου φάνηκε υπερβολικό είναι πως ήδη ετοιμάζονται και άλλα 5 videos για προώθηση, πράγμα που ίσως τους βγει και σε κακό, γιατί λιγότεροι ανυποψίαστοι αγοραστές θα το αγοράσουν αφού θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν το μισό σχεδόν άλμπουμ.
Να μην λέω, όμως, μόνο τα αρνητικά, καθώς οι τύποι έχουν την ειλικρίνεια να δηλώνουν πώς σκοπός τους δεν ήταν να κάνουν κάτι πρωτότυπο αλλά να δημιουργήσουν κάτι που στα live θα σπάει κόκκαλα. Και περνώντας στο καθαρά μουσικό κομμάτι της κριτικής, να πω ότι το πρώτο σκέλος της δήλωσης είναι πέρα για πέρα αληθής.

Ο ήχος των Mass Murder Agenda δεν είναι τίποτα το καινοτόμο και ούτε ιδιαίτερα ερεθιστικός. Σε γενικές γραμμές, μιλάμε για μπέρδεμα μεταξύ Ministry, Static X και nu metal, και ένα περιβάλλον που μου θύμισε το “Endorama” των Kreator. Υπάρχουν κάποιες καλές στιγμές στο άλμπουμ, με κομμάτια όπως το “Drawing Flies”, που μάλλον μου αρέσει, διότι μου έφερε στο νου τους Nevermore, το hit “Never Again”, με ηχητικές παραπομπές στους Machine Head και η μπαλάντα “One More Day”.
Απο κει και πέρα, το άλμπουμ είναι μονοδιάστατο και κάποιες φορές ενοχλητικό. Να σας πω μόνο πως με το “Sucker” γέλασα κιόλας.
Είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα το ξεχάσω πολύ γρήγορα! Αν όμως είστε πολύ καλοί φίλοι του Industrial  Metal, μπορείτε να το ακούσετε ως πείραμα. Σας προειδοποίησα πάντως!

Υ.Γ. Το τελευταίο άσμα του άλμπουμ, ονομάζεται “Piece of Shit”. Απλά το αναφέρω!

563
About Δημήτρης Μαρσέλος 2208 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.