Όταν πηγαίνεις σε μια συναυλία σαν αυτή είναι πάντα μια καλή εμπειρία. Κατά κάποιο τρόπο το γνωρίζεις πριν καν πας. Περιμένεις το καλύτερο και ξέρεις ότι θα πάρεις το καλύτερο. Όταν πρόκειται να δεις δύο από τις πιο αναγνωρισμένες hardcore μπάντες της τελευταίας δεκαετίας δεν υπάρχει χώρος για να περιμένεις τίποτα λιγότερο. Έτσι, Σάββατο βράδυ πήραμε μαζί μας την καλή μας διάθεση και μερική παραπάνω ενέργεια και κατευθυνόμαστε προς το Κύτταρο Club. Οι Terror και οι Death Before Dishonor είναι οι δύο βασικές μπάντες αλλά πριν από αυτούς οι Θεσσαλονικείς Overpain, οι 20 Bulls Each από την Ιρλανδία και οι πολλά υποσχόμενοι Take Offense από την Καλιφόρνια θα ζεστάνουν την ατμόσφαιρα για το κυρίως πιάτο που πρόκειται να ακολουθήσει. Προς μεγάλη μας έκπληξη, μάθαμε την ώρα που ήμασταν μέσα στον χώρο ότι οι 20 Bulls Each ακύρωσαν την εμφάνιση τους οπότε έμειναν 4 μπάντες για να απολαύσουμε.
Το show άρχισε περίπου στις 9 με τους Overpain να παρουσιάζουν τις hardcore/metalcore συνθέσεις τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γεμάτα beatdowns κομμάτια και με έναν εξαιρετικό ήχο κέρδισαν εύκολα το χειροκρότημα του κόσμου που ήταν εκείνη την ώρα στο Κύτταρο. Και εδώ πρέπει να αναφέρουμε κάτι το στενάχωρο. Παρόλο που η συναυλία ξεκίνησε ακριβώς την ώρα που ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει, μέσα στο Κύτταρο βρίσκονταν εκείνη την ώρα το πολύ 30 άτομα. Αναμφίβολα αυτό δεν είναι και το καλύτερο πράγμα για μία καινούργια μπάντα η οποία θέλει να παρουσιάσει την δουλειά της σε μια συναυλία όπου το club αναμένετε να είναι γεμάτο.
Τέλος πάντων, τα πράγματα άρχισαν σιγά σιγά να ζεσταίνονται και ο χώρος είχε μισογεμίσει όταν οι Take Offense ανέβηκαν στην σκηνή. Γεμάτοι ενέργεια και με έναν πολύ ομιλητικό τραγουδιστή/frontman, ο οποίος δεν σταμάτησε στιγμή να χοροπηδάει πάνω κάτω, έκαναν τα πρώτα mosh-pits να εμφανιστούν. Στα 30 λεπτά τις εμφάνισής τους έπαιξαν κομμάτια (στο γνώριμο crossover ύφος που τους χαρακτηρίζει) από τις προηγούμενες δουλειές τους (Walks Of Life, Happiness Under Chains, What Goes Around, No Tomorrow) αλλά και τραγούδια από το καινούργιο EP τους (T.O. Zone, My Sacrifice, Serving Our Time) και πραγματικά έμοιαζαν να είναι το καλύτερο intro για τους DB4D που επρόκειτο να ακολουθήσουν.
Μια από τις μπάντες με τις περισσότερες ίσως συναυλίες στο ενεργητικό της κάθε χρόνο σε σχέση με τις υπόλοιπες, ανέβηκε στην σκηνή και το κοινό άρχισε να ζωντανεύει ακόμα περισσότερο. Το ότι μεταμόρφωσαν μέσα σε λίγα λεπτά το Κύτταρο σε ένα τεράστιο πάρτι έμοιαζε πολύ εύκολη υπόθεση για τους Death Before Dishonor. Με αστείρευτη ενέργεια να διαρρέει από κάθε μεριά της σκηνής και με πάρα πολύ καλή επικοινωνία με το κοινό έμοιαζε πως αυτοί οι τύποι από τη Βοστόνη πραγματικά γούσταραν την ώρα που βρίσκονταν στην σκηνή. Παίξανε μοιρασμένα κομμάτια από τις 3 προηγούμενες κυκλοφορίες τους (Born From Misery, Boys In Blue, Remember, Never Again, Friends Family Forever and Peace & Quiet) με αποκορύφωμα την διασκευή Boston Belongs To Me στην οποίο επικράτησε πανδαιμόνιο. Θα ήμουνα ιδιαίτερα ευχαριστημένος εάν παρέμεναν στην σκηνή τουλάχιστον 10 λεπτά ακόμη μια και τα 30 λεπτά που έπαιξαν δεν νομίζω πως ήταν αρκετά.
Οι Terror επρόκειτο να ανεβούν στην σκηνή σε λίγα λεπτά και ευτυχώς είχαμε φροντίσει να κρατήσουμε αρκετή από την ενέργεια μας. Πρώτο τραγούδι, One With The Underdogs, και ύστερα από αυτό δεν είχαμε κανένα λόγο να αμφιβάλουμε ή να αναρωτιόμαστε για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Το απόλυτο χάος. Ένα κοινό σε απόλυτη έκσταση και μία μπάντα να αποδεικνύει για μία ακόμη φορά γιατί συγκαταλέγεται στις καλύτερες hardcore μπάντες σήμερα. Ο Scott Vagel είναι αναμφισβήτητα ένας χαρισματικός τραγουδιστής και frontman και δεν σταμάτησε λεπτό να το αποδεικνύει. Μπήκε στο pit, μοιράστηκε το μικρόφωνο με το κοινό, χοροπηδούσε γεμάτος ενέργεια όλη την ώρα, παρότρυνε τον κόσμο να κάνει stage-diving (μάλιστα για να διευκολυνθεί αυτό πρότεινε να μετακινήσουν κάτι τραπέζια που είχαν τοποθετηθεί μπροστά από την σκηνή) και κρατούσε τους πάντες στο υψηλότερο επίπεδο ενθουσιασμού. Ο τραγουδιστής των Take Offense, Anthony Herrera, ανέβηκε στην σκηνή για να βοηθήσει στο τραγούδι Stick Tight (αν θυμάμαι καλά) και περίπου στο τέλος της συναυλίας η σκηνή ήταν γεμάτοι εκστασιασμένους φίλους των Terror που χόρευαν και τραγουδούσαν. Μια φιλική – hardcore ατμόσφαιρα και πραγματικά δεν ξέρω τι παραπάνω μπορεί να ζητήσει κανείς από μια hardcore συναυλία. Η μάλλον ξέρω. Όπως ανέφερα και πριν για και στην περίπτωση των DB4D, έχω την εντύπωση πως θα μπορούσαν οι Terror να έχουν προσθέσει μερικά ακόμη κομμάτια στο setlist τους. Πιστεύω πως το κοινό θα μπορούσε να αντέξει περισσότερα από 40 λεπτά “Τρόμου”.
Terror setlist:
One with the underdogs
Out of my face
Stick Tight
Overcome
Never Alone
Betrayer
Always the hard way
You‘re caught
Lowest of the low
Spit my rage
Return to strength
Push it away
Keep your mouth shut
Keepers of the faith
Photos: Δημήτρης Ντούσκας
556 
