Είναι αλήθεια πως το “Temple of Rock” είναι αρκετά ταιριαστό για μια μπάντα με αυτή τη σύνθεση, Michael Schenker και το rhythm section των Scorpions (Herman Rarebell, Francis Buchholz) καθώς και Doogie White στα φωνητικά. Έχοντας και την προϊστορία με UFO οι προϋποθέσεις ήταν πάρα πολύ καλές για ένα πραγματικά αξιομνημόνευτο show.
Fury UK είχα ακούσει 1-2 σκόρπια κομμάτια που δε μου είχαν πολυμείνει στο μυαλό και μάλλον δεν έφταιγαν τα γεράματα για αυτό. Είναι τρίο από το UK (προφανώς) και ήταν μια όχι κακή περίπτωση αρχικά. Δυνατοί και δεμένοι, είχαν κάτι ψιλοclassic στον ήχο, έβγαλαν αρκετή ενέργεια και έκαναν ότι μπορούσαν για να ξυπνήσουν όσο γινόταν περισσότερους από τους “χαλαρούς” κάτω. Χτυπήθηκαν, σόλαραν, πόζαραν (όσο χρειαζόταν), είχαν και μερικές πολύ καλές στιγμές (“Taste the Blood”, “Manslaughter”), το τραγούδι που έγραψαν ειδικά για εμάς (“Athena”), σίγουρα έκαναν κάποιους φίλους αλλά μέχρι εκεί. Μάλλον ενώ δείχνουν να έχουν τις δυνατότητες τους λείπει ο χαρακτήρας σαν μπάντα που θα τους δώσει την ώθηση. Πάντως όλοι (και ήταν και αρκετοί είναι η αλήθεια) είχαν έρθει για άλλο λόγο αυτό το βράδυ…
Fury UK setlist
I See Red
Fall from Grace
Alien Skies
Taste the Blood
Athena
Manslaughter
Drum Solo
Call to Arms
Death by Lightning
Κατά τις 10.30 λοιπόν ένας εύσωμος θείος παίρνει τη θέση του στα τύμπανα, ακούγοντας ρυθμικά το όνομά του και η “Mercedes” παίρνει μπροστά και αρχίζει να ζεσταίνει καρδιές και αυτιά με το “Into the Arena”. Ο Michael Schenker παρ’ όλο που δεν είναι ο εντυπωσιακότερος, ο πιο γρήγορος ή ο πιο τεχνικός κιθαρίστας, πάντα είχε κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με τους περισσότερους κιθαρο-ήρωες. Η απλότητά του σε συνδυασμό με τις μελωδίες που σου χαράζονται στο μυαλό και σου χαράζουν την καρδιά τον έκανε τόσο ξεχωριστό, τουλάχιστον για εμένα. Και ο θείος Michael έκανε ότι χρειαζόταν με τα δάχτυλά του για να μας το επιβεβαιώσει. Μπορεί όλη η μπάντα να μην έπιασε καμιά τρελή απόδοση που θα ξεσήκωνε το Fuzz στον αέρα αλλά σίγουρα ένας μεγάλος κιθαρίστας έδειξε το ταλέντο του αυτό το βράδυ δείχνοντας γιατί τον σέβονται (το λιγότερο) ουκ ολίγοι κιθαρίστες και μη.
Κάπου στην πορεία όμως κάτι δεν έγινε όπως το περιμέναμε. Έπειτα από μερικά κομμάτια UFO (“Lights Out”, “Rock Bottom”…) και ακόμα περισσότερα Scorpions φτάνουμε στο encore μιάμιση ώρα αργότερα με το υπερκλασικό “Doctor Doctor” έχοντας ακούσει μόνο το “On and On”, το “Cry of the Nations” άντε και το “Assault Attack” από όλες τις κλασικές δισκάρες του Michael Schenker της δεκαετίας του ’80. Καλώς ή κακώς δεν είμαι ο μόνος που τον γνώρισα από αυτούς τους δίσκους και αυτά θα με έφερναν πιο κοντά στο θρύλο που έπαιζε μπροστά μου αλλά σίγουρα όχι το “Holiday” ή το “Blackout”. Πολύ απλά, πού ήταν τα “Desert Song”, “Rock will Never Die”, “Rock My Nights Away”, “Captain Nemo”, “Attack of the Mad Axeman”; Και σταματάω εδώ γιατί η λίστα συνεχίζει…
Το έτερο θέμα νομίζω ήταν ο μετριότατος Doogie White ο οποίος ας πω απλά ότι δεν ήταν και σε πολύ καλή μέρα. Όσο το παιχνίδι παιζόταν κοντά σε UFO, κάτι γινόταν αλλά όταν πήγε προς Claus Meine μεριά το πρόβλημα ψιλοξεγυμνώθηκε. Βάλε και το μέτριο ήχο που μόνο φτιαγμένος γύρω από τον πρωταγωνιστή δεν ήταν, και έχεις τα συναισθήματα αρκετά μπλεγμένα σχετικά με το τι έγινε. Γιατί γνωρίζεις πως ενώ ήταν καλά θα μπορούσε να έχει παιχτεί και κάτι καλύτερο μπροστά σου αλλά κάπου στράβωσε.
Τώρα βάζω στοίχημα πως μετά από 5-10 shows η μπάντα θα δέσει και θα είναι πολύ καλύτερη στις εμφανίσεις της αλλά το παράπονο θα μου μείνει για τη συγκεκριμένη συναυλία. Ελπίζω η επόμενη φορά να είναι σχετικά σύντομα για να φανεί αν όντως είναι έτσι τα πράγματα…
Michael Schenker’s Temple of Rock setlist:
Into The Arena
Howler
Lovedrive
Another Piece of Meat
Cry for the Nations
Let Sleeping Dogs Lie
Coast to Coast
Before the Devil Knows You’re Dead
Lights Out
On and On
Let It Roll
Shoot Shoot
Rock You Like a Hurricane
Rock Bottom
Holiday
Blackout
Doctor Doctor
567 
