MARKY RAMONE'S BLITZKRIEG (07/04/12) Gagqarin 205

Σάββατο βράδυ, ζεστό και υγρό και με ανάγκασε πρώτη φορά φέτος να φορέσω βερμούδα, κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα, αφού συνέπεσε με την συναυλία των Marky Ramone’s Blitzkrieg στο Gagarin 205. Πρώτον, γιατί το punk rock απαιτεί ελευθερία κινήσεων και, δεύτερον, επειδή θα έκανε πολλή ζέστη στο συναυλιακό χώρο, αν εκείνος γέμιζε.

Όταν έφτασα είδα αρκετό κόσμο αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μιλάμε για γέμισμα. Στη σκηνή ανέβηκαν για να σαπορτάρουν το live οι δικοί μας punk rockers Mamma Kin. Καλή επιλογή για το συγκεκριμένο live, αφού μουσικά ήταν πολύ κοντά στους Ramones και το κοινό τους αγκάλιασε ιδιαίτερα. Δεν είχε τύχει να τους ξαναδώ και μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις με το δέσιμο τους!

Αν και τα παιδιά τελείωσαν γύρω στις 22.00, και μέσα σε λίγα λεπτά η σκηνή ήταν έτοιμη για τους Marky Ramone’s Blitzkrieg, εκείνοι αργοπόρησαν αρκετά και βγήκαν περίπου στις 22:30. Ομολογώ πώς δεν μου αρέσει να περιμένω και είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι, μιας που ήμουν ήδη προκατειλημμένος και προετοιμασμένος για μια αρπαχτή tribute band. Όμως, πρέπει να ομολογήσω για να είμαι καθαρός με τη συνείδηση μου ότι η μπάντα με αποζημίωσε και έδιωξε κάθε ενδοιασμό από μέσα μου.

Αφού ο Marky έστειλε έναν σύντομο χαιρετισμό ξεκίνησε ένα πάρτι ασταμάτητο, με τα τραγούδια-επιτυχίες να παίζουν back to back χωρίς παύσεις. Ξεκινώντας με “Rockaway Beach”, “Teenage Lobotomy”, και “Psycho Therapy” θέρμαναν όμορφα το αθηναϊκό κοινό. Μεγάλες στιγμές σε “Ι Don’t Care” και “Commando”, που ταιριάζουν ιδιαίτερα στη φωνή του Michale Graves, και στο άκουσμα των “Havana Affair” και “Beat on the Brat” θέλησα να κάνω ελεύθερη πτώση από τον όροφο που βρισκόμουν, κάτω στο μπούγιο.

Ακολούθησε φοβερός χορός σε “R’n’R High School”, “The KKK Took My Baby Away” και “I Believe in Miracles” και στη συνέχεια ο Graves ζήτησε να χαμηλώσουν τα φώτα για να μας πει την ιστορία του “Pet Semetary”. Έχοντας παίξει 24 κομμάτια χωρίς ανάσα, μετά το “Pinhead”, βγήκαν από την σκηνή για ένα δίλεπτο και συνέχισαν όλοι μαζί 5 ακόμα επιτυχίες, εκ των οποίο 2 διασκευές, “Ι Don’t Wanna Grow Up” του μέγιστου Tom Waits, το οποίο οι Ramones έχουν κάνει punk ύμνο, και το “R.Α.Μ.Ο.Ν.Ε.S.” των Mötörhead.

O Marky, με τον κιθαρίστα Crazy Joe και τον μπασίστα Graham Vanderveen, άφησαν τη σκηνή και άφησαν τον Michale με την ακουστική του κιθάρα, να μας χαλαρώσει λίγο.

Έπαιξε τα, από εποχή Misfits, κομμάτια του “Descending Angels” και “Crying on a Saturday Night”, το οποίο αφιέρωσε στη μνήμη του πολιτικού αυτόχειρα, Δημήτριου Χρίστουλα, και με την είσοδο της υπόλοιπης μπάντας, το εκπληκτικό Misfits “Dig Up Her Bones”.

Ακολούθησε το “Blitzkrieg” single του 2010, “When We Were Angels” και οι διασκευές “Have you Ever Seen the Rain” (Creedence Clearwater Revival) και του “What a wonderful world” (Louis Armstrong), που φέρνει στη μνήμη τις τελευταίες στιγμές του Joey Ramone. Το πάρτι τελείωσε, πώς αλλιώς, με όλο το Gagarin να φωνάζει “Hey Ho, Let’s Go” υπό το ρυθμό του ύμνου “Blitzkrieg Bop”.
Σε γενικές γραμμές, η συναυλία με άφησε ικανοποιημένο, αλλά με ενόχλησαν 2 πράγματα.

Αρχικά, το γεγονός ότι τα drums του Marky καπέλωναν συνεχώς τον ήχο των εγχόρδων, και τέλος, το ότι ενώ παρουσίασε τον φίλο του, Michale, δεν έκανε το ίδιο και για τους δύο άλλους! Βέβαια, συνεχίζει να είναι ένα είδος αρπαχτής, απλά είναι κάπως καλοστημένη.

Marky Ramone’s Blitzkrieg setlist: