Ένα εξώφυλλο με τέσσερις τσούπρες, που ποζάρουν με διάφορα κόκκινα έγχορδα και σαδομαζό υφάκι, το οποίο συνοδεύεται από ένα δελτίο τύπου που έχει ατάκες του στυλ “these four ladies like it dangerous and mysterious” και παράλληλα φέρει λέξεις σαν “attractive”, “eroticism” και “sexy”, ενώ ο τίτλος του δίσκου είναι “A Night In Strings”.
Δε γνωρίζω εάν ο manager της μπάντας ήθελε να παρουσιάσει το νέο ημερολόγιο της Pirelli ή όντως το ντεμπούτο των τεσσάρων κορασίδων, αλλά εάν στόχευε στο πρωτογενές ενδιαφέρον του αντρικού συνόλου, μάλλον το κατάφερε. Και for the record, τα κορίτσια είναι από τη Γερμανία (καθόλου τυχαίο το σαδομαζό λοιπόν…)
Ύστερα λοιπόν από το άκρως σεξιστικό πρελούδιό μου, ας περάσουμε στο album καθαυτό. Η Scarlett, η Helena , η Viola και η Miss E (βιολί, τσέλο, βιόλα και βιολί, αντίστοιχα) γνωρίστηκαν σε ένα festival στη Ρωσία, έγιναν κουαρτέτο εγχόρδων και το ντεμπούτο τους, “A Night In Strings”, ακολουθεί τη ρότα που ξεκίνησαν πριν δεκαέξι χρόνια (αλήθεια, πέρασαν τόσα;) οι Apocalyptica. Στο δίσκο λοιπόν συναντώνται κλασικίζουσες διασκευές γνωστών, pop κυρίως, κομματιών και σαν πρωταρχική ιδέα μου φάνηκε εντελώς παρωχημένη. Και όντως είναι…
Το “A Night In Strings” χάνει τις εντυπώσεις από τα αποδυτήρια κιόλας, μιας και δεν παρουσιάζει τίποτα το καινοτόμο και η ουσιαστική διαφορά των Eklipse με ανάλογες μπάντες είναι το image που προσπαθούν να βγάλουν προς τα έξω. Οι διασκευές είναι εξαιρετικές πάντως, στην πλειοψηφία τους, αλλά απευθύνονται σε ένα πολύ διαφορετικό κοινό, μιας και ονόματα όπως Justin Timberlake, Hurts και Lady Gaga δύσκολα θα συγκινήσουν του ροκάδες, ενώ οι επανεκτελέσεις σε LInkin Park, Depeche Mode, Kate Bush, Snow Patrol και Coldplay, δεν πρόκειται να απασχολήσουν τους ποπάδες. Για την ιστορία, τα highlights της κυκλοφορίας είναι τα “In the End” (Linkin Park), “Home” (Depeche Mode) “Cry Me A River” (Justin Timberlake) και “Paparazzi” (Lady Gaga).
Προσωπικά θα προτιμούσα ένα κανονικό album και όχι ένα δίσκο διασκευών, μιας και είναι κάτι που το έχουμε ξαναδεί και όσο καλό (μουσικά) και να είναι το αποτέλεσμα, δεν έχει τα φόντα να απασχολήσει το κοινό, σε μια δύσκολη περίοδο για τη δισκογραφία.