Πάει πολύς καιρός που δίσκος των Enthroned έχει να γεμίσει το κενό στη φράση “τι δισκάρα ήταν το ___”. Ακόμα όμως κι έτσι, το συγκρότημα αυτό είναι για πολύ κόσμο στη λίστα των αγαπημένων με ορισμένα χαρακτηριστικά κομμάτια “ύμνους” ενώ φυσικά είναι πάντα στα most wanted για live εμφανίσεις.
Με το ένατο LP τους, “Obsidium”, δεν σημειώνουν την ανατροπή των παραπάνω με προφανή περίπτωση “κλασσικού” κομματιού το υπέρτατο “The Final Architect”. Τα υπόλοιπα κομμάτια κινούνται σε γρήγορους και δυνατούς black metal ρυθμούς, δυστυχώς με έλλειψη ξεχωριστών riffs ή κάποιου solo. Η παραγωγή θα μπορούσε, ή μάλλον θα έπρεπε να είναι καλύτερη, αφού οι κιθάρες ενίοτε ακούγονται εκνευριστικές και το μπάσο είναι ανύπαρκτο. Όντας όμως ως έχει ενισχύει το… ωμό ύφος των Βέλγων στο “Obsidium” το οποίο είναι αισθητά πιο σοβαρό απ’ τους τελευταίους προκατόχους του.
Οπότε, σε συνδυασμό της ταχύτατης black μανίας των Enthroned, την ευθύτητα και την αμεσότητα των στίχων (και λιγότερο της μουσικής), τη λίγη ωριμότητα παραπάνω και το ψαρωτικό τους ύφος το “Obsidium” ίσως και να καταφέρει να μείνει για περισσότερο καιρό, σαν σύνολο, στο μυαλό των ακροατών.
537 
