Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου όταν έμαθα πως θα ήμουν εγώ που θα παρουσίαζα το εν λόγω album. Εκτός από τη χαρά, θα ικανοποιούταν και η μεγάλη μου προσμονή, ή μάλλον η ανυπομονησία μου, να ακούσω την καινούρια δουλειά αυτής της σπουδαίας project band.
Άλλωστε, ακόμη θυμάμαι την έκσταση που με κυρίευσε όταν πρωτοάκουσα το “Keep Tonight” από το ομώνυμο Sunstorm πίσω στο 2006 ή τα “Divided” & “Don’t Give Up” από την επόμενη δουλειά με τίτλο “House Of Dreams” 3 χρόνια αργότερα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τότε, να έχω επιστρατεύσει όλη μου την ενέργεια και την προσπάθεια με σκοπό να αποτυπώσω στο χαρτί τα συναισθήματά μου, αλλά ταυτόχρονα και να τα δαμάσω, για χάρη ενός αγγλόφωνου webzine.
Είναι πανθομολογούμενο, πως το project ονόματι Sunstorm με τον μεγάλο Joe Lynn Turner στα φωνητικά καθώς και τον Dennis Ward στην παραγωγή και το.. “φινίρισμα” του υλικού, μας έχει προσφέρει ως τώρα δύο εκπληκτικούς δίσκους, σημεία αναφοράς για το χώρο του μελωδικού rock την τελευταία δεκαετία. Η βασική λογική του κυρίου Perugino, ιδιοκτήτη της Frontiers, ήταν να αξιοποιήσει το τεράστιο υλικό που είχε κρυμμένο στα συρτάρια της πολυετούς του διαδρομής αυτός ο πραγματικά μεγάλος καλλιτέχνης της rock αλλά και να ντύσει κομμάτια με σύγχρονη hard rock/AOR αισθητική και ήχο με τη χρυσή φωνή του Turner. Μπορούμε να πούμε πως αυτός ο διπλός στόχος έχει επιτευχθεί ήδη προ πολλού, αφού και τα κομμάτια που αναστήθηκαν (είτε B-sides, είτε leftovers, είτε διασκευές) αλλά και τα “φρέσκα” που γράφτηκαν από νέους ταλαντούχους δημιουργούς του χώρου, είχαν κοινό παρανομαστή τους την εκπληκτική ποιότητα και αγκαλιάστηκαν από τον κόσμο κερδίζοντας θέση στη συνείδησή του. Αυτή τη φορά, στο καινούριο εγχείρημα με τίτλο “Εmotional Fire”, βρίσκουμε υλικό από συμμετοχές του Turner με δεύτερα φωνητικά σε albums άλλων καλλιτεχνών ενώ υπάρχουν και συνθέσεις ξανά των αδερφών Tom & James Martin (Vega, Sunstorm, Khymera) αλλά και νέων δημιουργών όπως ο Soren Kronkvist (Crash The System, Issa) και ο Daniel Palmqvist (Xorigin). Τα standards ποιότητας είναι και πάλι υψηλά, αν και οφείλω να παρατηρήσω, κάπως χαμηλότερα σε σχέση με τα 2 προηγούμενα -μνημειώδη ήδη- albums.. Χωρίς αμφιβολία, οι διασκευές του ομώνυμου “Emotional Fire” (Cher), “You Wouldn’t Know Love” (Cher/Bolton) και “Gina” (Bolton) είναι με μία λέξη εντυπωσιακές. Ειδικά η εκτέλεση του “Gina”, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί μία από τις σπάνιες περιπτώσεις στην ιστορία της rock, όπου μία διασκευή αποδεικνύεται καλύτερη του original κομματιού! Ακούστε το και μόνοι σας και θα καταλάβετε τι εννοώ. Από κει και πέρα, ξεχωρίζουν τα υπέροχα “Never Give Up”, “Wish You Were Here”, “Torn In Half” και “Follow Your Heart”. Να πούμε και δύο λόγια για την παραγωγή του “Emotional Fire”, που είναι σαφώς ανώτερη των προκατόχων του αφού πλέον τα κομμάτια αφήνονται ελεύθερα να λάμψουν, με τα πλήκτρα πιο ψηλά στη μίξη και τα τύμπανα πιο στιβαρά και “στακάτα” απ’ ό, τι στο παρελθόν. Δεν υπάρχει εκείνο το υπόκωφο βάθος και η σκοτεινή ατμόσφαιρα που συναντούσαμε στο “House Of Dreams’ ή ακόμη και τα, αχρείαστα σε σημεία, “διπέταλα” που καταντούσαν κάπου “νατουραλιζέ” το τελικό αποτέλεσμα. Επιτέλους δε, εκείνο το μπάσο του Ward ακούγεται πιο κοντρολαρισμένo και όχι τόσο πομπώδες και “boomy” όσο παλιότερα. Τέλος, αξίζει μνείας το –για ακόμη μια φορά- εκπληκτικό εξώφυλλο.
Το “Emotional Fire” εν κατακλείδι, έρχεται να προστεθεί ως ένα ακόμη σπουδαίο πόνημα του Joe Lynn Turner αλλά και να συνεχίσει την παράδοση που οι προηγούμενοι δίσκοι των Sunstorm έχτισαν, καλομαθαίνοντας μας ως ακροατές. Ενώ είναι νωρίς ακόμη να μιλάμε για υποψηφιότητες για το top-10 του 2012, το παρόν δισκάκι θα μπορούσε να διεκδικήσει σ’ αυτό μια θέση επάξια. Τα δύο προηγούμενα πάντως, είχαν κατακτήσει στις λίστες μου την κορυφή για τα έτη που κυκλοφόρησαν. Σε κάθε περίπτωση, και το καινούριο, αποτελεί ένα πολύ “δυνατό” album για κάθε φίλο του hard rock και AOR/melodic rock ιδιώματος και απαραίτητη αγορά γ’ αυτούς που λάτρεψαν τους 2 προηγούμενους δίσκους, όπως άλλωστε και ο γράφων. Τι και αν ο κύριος Turner διανύει πλέον αισίως την έβδομη δεκαετία της ζωής του και απομένει ο μόνος πια από τους “μεγάλους” που διατηρείται φωνητικά σε υψηλά επίπεδα; Ζωή να ‘χει, κατάφερε για ακόμη μια φορά να μας γεμίσει μελωδίες και να ντύσει με όμορφα συναισθήματα την πολύβουη και σκληρή μας καθημερινότητα. Αυτό δεν είναι και το ζητούμενο από τη μουσική; Επενδύστε άφοβα.
575 
