83- Diamonds and Rust

Πόσες φορές άραγε έχετε ανακαλύψει κάποιο άγνωστο μουσικό διαμαντάκι και αναρωτηθήκατε γιατί δεν είχατε διαβάσει κάτι πρότινος για αυτό; Εγώ προσωπικά πολλές φορές και ως ενός σημείου τσαντιζόμουν που δεν το ήξεραν οι φίλοι και γνωστοί μου. Δε με ένοιαζε το εάν θα ήταν δημοφιλές ή όχι, αλλά το ότι παραμερίστηκε και δεν παρουσιάστηκε καν!

Δυστυχώς πολλά cd δε χαίρουν της ίδιας προβολής με αυτά γνωστών συγκροτημάτων. Οκ, καταλαβαίνω πως από εμπορικής πλευράς περισσότερο θα διαφημιστεί κάτι που έχει ήδη κάνει “όνομα” σε αντίθεση με κάποιο άλλο, μικρότερης εμβέλειας. Παρόλα αυτά, δεν είναι άδικο να μη δίδεται καν η ευκαιρία στο “άγνωστο”; Σίγουρα υπάρχει πολλή σαβούρα εκεί έξω, αλλά ακόμα και αυτή αξίζει τα “15 λεπτά δημοσιότητας”.

Εδώ και αρκετά χρόνια ο ηλεκτρονικός τύπος, κυρίως, κρίνει album επιλεκτικά, προσπερνώντας ότι δεν του γεμίζει το μάτι (ή μάλλον, το αυτί), με αποτέλεσμα κάποιες φορές, μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά. Βασικά, ευθύς εξαρχής, είμαι ενάντια στο να μη δίνεται βήμα σε οποιαδήποτε κυκλοφορία φτάσει στα χέρια ενός μουσικού site, άπαξ και πληροί τις γενικές προϋποθέσεις σε ότι αφορά τον ήχο ή το ιδίωμα. Και δε μιλάω για περιπτώσεις που υπάρχει έλλειψη χρόνου, κάτι συνέβη στο συντάκτη, ή τέλος πάντων έτυχε κάτι. Εξ αρχής σε ορισμένα site υπάρχει η πολιτική “κρίνουμε μονάχα ότι έχει “όνομα” και ενίοτε και κάτι πιο ψαγμένο, αλλά ποτέ μα ποτέ τη σαβούρα”. Μη φοβάστε, δε θα χαλάσει το image σας εάν “ανεβάσετε” και κάποιο άρθρο που δεν αφορά πρωτοκλασάτες κυκλοφορίες. Ίσως δεν έχει την ίδια απήχηση, αλλά από την άλλη, άπαξ και ενδιαφέρεστε για τη μουσική γενικά (λέμε τώρα…) μπορείς να αφιερώσεις λίγο χώρο στο site και για κάτι λιγότερο “cool”.

Κάπου εδώ όμως έρχεται και το ηθικό δίλλημα… Είναι καλύτερο να παρουσιάσεις ένα άγνωστο σχήμα και να το θάψεις, ή να μην ασχοληθείς καθόλου μαζί του; Εγώ, δίχως δισταγμό, διαλέγω το πρώτο. Χίλιες φορές έστω να αναφερθεί το συγκρότημα παρά να μείνει στην απόλυτη αφάνεια. Όταν καλώς ή κακώς το group σου στέλνει μέσω της εταιρείας του το δίσκο του, θέλει να το παρουσιάσεις, είτε θετικά είτε αρνητικά! Αλλιώς δεν το έστελνε καθόλου και τελείωνε εκεί το θέμα.

Βέβαια στην Ελλάδα είμαστε και κάπως προκατειλημμένοι με το “άγνωστο” (όπως και με αυτό που “δεν καταλαβαίνουμε”, αλλά ας το αφήσουμε αυτό το κομμάτι για άλλη φορά).

Σπάνια θα “κλικάρει” ένας αναγνώστης σε μια κριτική μιας μπάντας που δεν την έχει ούτε καν ακουστά…Μέγα λάθος, αλλά στην εποχή της αλόγιστης απόκτησης μουσικών δεδομένων μέσω του διαδικτύου, είναι τόσα πολλά τα “στραβά” που δε θα ήξερα καν από πού να αρχίσω. Το ότι δίνεται μονάχα βάρος σε συγκεκριμένα σχήματα είναι ο λόγος που ακόμα κάποιοι ασχολούνται κατ’ αποκλειστικότητα με διάφορους “δεινόσαυρους” και αδιαφορούν για το τι νέο κυκλοφορεί.

Ξαναλέω, δε σημαίνει πως ότι βγαίνει στην αγορά και δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι απαραίτητα καλό. Η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να προορίζεται για σουβέρ. Παρόλα αυτά, ακόμα και το σουβέρ έχει δικαίωμα στην προβολή! Στο κάτω κάτω, δε στοιχίζουν και τίποτα μερικές ακόμα κριτικές! Γιατί να μην έχει ο αναγνώστης την επιλογή του τι θα διαβάσει και τι όχι;

Δημοσιεύθηκε στις 13/02/12

ΥΓ ο αγώνας μερικών στο πόσο ταχύτερα θα ανεβάσουν την κριτική ενός “κατεβασμένου” album συνεχίζεται εις όνομα της καλοπροαίρετης προώθησης της μουσικής… Συγχαρητήρια λοιπόν στους τιμητές της πειρατείας και ένα μεγάλο μπράβο στις εταιρείες προώθησης που διαιωνίζουν με την ανοχή τους την κατάσταση…