Με επιρροές βασισμένες στους Slayer, Sadus, Kreator, Dark Angel και Sepultura, οι Nekromantheon ολοκλήρωσαν, μάλλον βιαστικά, το “Rise, Vulcan Spectre“, το δεύτερο thrash album τους. Ίσως πολύ βιαστικά όμως.
Ο δίσκος έχει μετά βίας τη διάρκεια της μισής ώρας. Κάτι που από μόνο του δεν είναι και τόσο ενοχλητικό στη τελική. Το άσχημο είναι πως αν και όλα από τα οκτώ κομμάτια του δίσκου φαίνονται να ξεκίνησαν ως καλές ιδέες, τελικά κατέληξαν βιαστικές και μέτριες εκτελέσεις. Το γεγονός αυτό προφανώς συμβαίνει όταν μετά τα ξεχωριστά intros ή riffs των κομματιών έρχεται η μονοτονία και η κούραση. Το “Rise, Vulcan Spectre” φαίνεται να περιέχει το ίδιο κομμάτι σε επανεκτελέσεις με διαφορετικό solo τη φορά. Οπότε, αν μη τι άλλο, έχουμε το βασικό μειονέκτημα που είναι ικανό να καταστρέψει έναν δίσκο.
Από ‘κει και πέρα, οι Nekromantheon έχουν να λένε πως η μουσική τους έχει μια ανεξίτηλη ένταση μέσα της κι αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Επίσης η παραγωγή του νέου τους album είναι αρκετά καλή ώστε να αποδείξει το παραπάνω, εκτός δυστυχώς απ’ τα φωνητικά τα οποία, πέρα απ’ τον εκνευριστικό αντίλαλο που τους κάνει, τα δείχνει να είναι πολύ κορεσμένα πλέον. Καλή προσπάθεια με ερωτηματικό λοιπόν αλλά με κλίση στο avoid.
550 
