Πόσο πιο ταιριαστός μπορεί να είναι ο τίτλος ενός άλμπουμ; Πόσο γούρι μπορεί να φέρει σε μια μπάντα, που κυκλοφόρησε στα 1990 το πρώτο άλμπουμ της, η παρουσία ενός εξαιρετικού παραγωγού όπως ο Desmond Child και το οποίο ήταν αρκετά εμπορικό συγκρινόμενο με παρόμοια της δεκαετίας του 80;
Έπειτα όμως από δύο κυκλοφορίες η εμφάνιση και εξάπλωση του grunge, η μπάντα ήταν πλέον ιστορία τουλάχιστον ως οργανωμένη … Ώσπου οι Louie Merlino στη φωνή και ο κιθαρίστας Ronnie Mancuso, που ίδρυσαν την μπάντα στα 1989 στην Νέα Υόρκη αφού περιπλανήθηκαν στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας δημιουργώντας μουσική και κυρίως εμπορικά-διαφημιστικά jingles για τους εμπορικούς-αθλητικούς γίγαντες Nascar και Fox Sports, επανεφανίσθηκαν μετά από 20 χρόνια στο ονειρικό ετήσιο Firefest Festival του 2010, ήταν από τις καλοδεχούμενες εκπλήξεις της χρονιάς και αυτό ώθησε την μπάντα για την ηχογράφηση της επιστροφής. Δυνατό σημείο της μπάντας τα εξαιρετικά φωνητικά του Louie Merlino, που κατέχει ακόμη τις ψηλές νότες του διανθισμένες με τη μουσική επένδυση να κινείται όχι μόνο σε παλαιάς κοπής AOR αλλά σε έναν ανανεωμένο μοντέρνο και συνάμα μελωδικό ήχο. Επίσης, άλλο δυνατό σημείο είναι η εξαιρετική ευχέρεια εκπληκτικών συνθέσεων μουσικών και στιχουργικών όπως νέα πνοή προσδίδουν και οι δύο νεοφερμένοι του ρυθμικού τμήματος: ο Erik Gloege στα τύμπανα και ο Blake Newman στο μπάσο που η νεανική φρεσκάδα και ορμή “ανεβάζει” το επίπεδο της μουσικότητας του δίσκου στην ανώτερη βαθμίδα του είδους. Ξεχώρισα με κόπο το ομώνυμο “We Are The Brokenhearted”, που αποτελεί αγαπημένη σύνθεση το τελευταίο τρίμηνο, μουσικά και στιχουργικά… λατρεύω το σαξόφωνο όταν συνδυάζεται τόσο αρμονικά με τον ηλεκτρικό –hard rock ήχο. Η αλήθεια για το κοπιώδες της επιλογής είναι, ότι αδιάφορη ή δεύτερης διαλογής σύνθεση ανάμεσα στις δέκα του δίσκου δεν υπάρχει. Μέσα στα 10 καλύτερες κυκλοφορίες του 2011 αν προσωπικά… άργησαν, αλλά άξιζε η αναμονή έστω και με τη νέα δραχμή αγοράστε το…
537 
