82- Scars of the Past

Όταν αποκτάς παρελθόν, είναι δύσκολο να του ξεφύγεις. Και όταν αυτό συνδέεται άρρηκτα με μια από τις πιο γνωστές και εμπορικές μπάντες στο χώρο της rock, τότε η κατάσταση χειροτερεύει.

Ο λόγος στην ουσία για τον Blaze Bayley, του οποίου οι προ ημερών δηλώσεις για τους Iron Maiden, έκανε τους απανταχού φύλακες της true metal σκηνής να βγάλουν τη χολή τους και να υπερασπιστούν το συγκρότημα που αγαπούν. Τι βρισιές  και τι κατάρες διάβασα, δε λέγεται! Μιλάμε για το αληθινό πρόσωπο του μέσου έλληνα μεταλλά που δεν ασχολείται με παραπάνω από 5-6 μπάντες. Εντάξει, τα περισσότερα σχόλια άνηκαν σε κάτι πιτσιρικάδες, που εύλογα δε γίνεται να ελέγξουν τις μουσικές τους ορμόνες, αλλά όταν βλέπω και ανθρώπους άνω των είκοσι να σχολιάζουν λες και θίχτηκαν οι αξίες τους, τότε απλά τρελαίνομαι!

Και στο κάτω κάτω τι είπε μωρέ ο Bayleyπληγώθηκε που αποχώρησε! Τρομερό! Στην πυρά! Ρε, για ξεκαβαλήστε λίγο, που μίλησε κάποιος για τους Maiden και αμέσως όλοι ξεσηκωθήκατε! Φανταστείτε να μην ήταν και πρώην μέλος τους! Σας έθιξε τη γκόμενα μήπως ο Bayley; Το ίδιο το group τον επέλεξε ως αντικαταστάτη του Dickinson, τι να κάνει; Να μην πάει εξ αρχής;

Καταρχάς κράζετε τη φωνή του. Δε νομίζω να υπάρχει κάποιος να τον θεωρεί “φωνάρα”, αλλά έχουν περάσει από τη metal βιομηχανία λογής ατάλαντα λαρύγγια, αυτός σας πείραξε; Όσο για τις δουλειές που κυκλοφόρησε μαζί με τους Maiden, αυτός φταίει που δεν ήταν πολύ καλές; Αν και για να τα λέμε όλα, όταν είχαν κυκλοφορήσει τα “X Factor” και “Virtual XI”, γινόταν πανικός στα δισκάδικα για την αγορά τους και οι βαθμολογίες από τα περιοδικά ήταν κοντά στο “9”! Τότε δηλαδή ο Blaze ήταν γαμάτος και τα cd των Maiden “έσπερναν”, ενώ τώρα όχιμην ενθουσιάζονται

Εδώ που τα λέμε, οποιοσδήποτε να ήταν στη θέση του Blaze, τα ίδια θα άκουγε γενικά, μιας και ήταν δύσκολο να γίνεις frontman των Iron Maiden, ύστερα από τον Bruce. Και εγώ φυσικά προτιμώ τον Dickinson, αλλά σέβομαι πάρα πολύ τον Bayley, διότι από εκεί που ήταν άσημος, τον έμαθε όλος ο πλανήτης ως “αυτός που πήραν οι Maiden στη θέση του Bruce” και όταν τον έδιωξαν για να πραγματοποιήσουν το πολυπόθητο (για τους fan λόγω καύλας και για το group λόγω χρημάτων) reunion, παρότι κυκλοφόρησε αξιοπρόσεκτες δουλειές, σνομπαρίστηκε και αντιμετωπίστηκε πάλι ως “αυτός που κάποτε βρισκόταν στη θέση του Dickinson”. Δε θα ξεχάσω ποτέ ένα live που είχε κάνει με το προσωπικό του σχήμα πριν δέκα περίπου χρόνια, ως support στους Savatage, που το κοινό κάτω τον γιούχαρε… Μιλάμε για μεγάλη ξεφτίλα!

Από εκεί δηλαδή που “ζούσε το όνειρο” όντας ενεργό μέλος μια μεγάλης μπάντας, του βγήκε ξινό από κάθε άποψη. Και γενικά, παρόλο που θα πίστευε κανείς πως ελέω προυπηρεσίας θα τύχαινε ευνοϊκότερης μεταχείρισης, ο Bayley παραμερίστηκε από το metal “σύστημα”, ασχέτως το εάν οι δίσκοι του ήταν (και είναι) μια χαρά. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, την περίοδο που προσπαθούσε να ορθοποδήσει επαγγελματικά, αρρώστησε και τελικά πέθανε η γυναίκα του. Άμα δε σε θέλει ρε παιδί μου… Και όμως, ακόμη προσπαθεί και τον τιμά αυτό!

Τη νέα γενιά δε θέλω να τη σχολιάσω ιδιαίτερα, καθώς δεν έχει μάθει να εκτιμάει τη μουσική, μιας και όταν απλά κατεβάζεις δισκογραφίες με τη σέσουλα, τότε γνώσεις, εμπειρίες, νότες, συ­ναί­σθη­μα, artwork κτλ βρί­σκο­νται σε συγκεχυμένη μορφή στο κεφάλι σου και το αποτέλεσμα είναι η έλλειψη ουσιαστικής μουσικής παιδείας. Αυτούς που αδυνατώ να κατανοήσω είναι όσους υ­πο­τί­θε­ται μεγάλωσαν δια­φο­ρε­τι­κά και όχι digital! Τόσα κολ­λή­μα­τα μαζεμένα σε μια μονάχα φάρα είναι κρίμα ρε παιδί μου. Και ναι, το έχω πει πολλάκις, πως αυτό είναι χαρακτηριστικό του μέσου metalhead, αλλά ίσως να μη θέλω να παραδεχτώ πως ένα τόσο πολυποίκιλο και όμορφο από κάθε άποψη είδος μουσικής μπορεί να διαθέτει τόσους σκάρτους ακροατές.

Σε τελική ανάλυση, το μόνο “κακό” που έκανε ο Blaze ήταν το ότι έγινε μέλος των Iron Maiden. Βλασφήμησε και ο άγραφος νόμος των μεταλλάδων δεν το επιτρέπει αυτό. Όσο για τις δηλώσεις που έκανε, λογικό να είναι πικραμένος. Ο καθένας μας στη θέση του θα σκεφτόταν έτσι και ειδικά από τη στιγμή που το reunion έγινε με γνώμονα τα χρήματα (ω, πέφτω από τα σύννεφα) είναι δεδομένο πως απογοητεύεσαι, μιας και το μόνο που σου μένει είναι η ρετσινιά…

Δημοσιεύθηκε στις 06/02/12

ΥΓ το μόνο καλό με το reunion των Running Wild είναι πως θα τους δούμε επιτέλους Ελλάδα… κατά τ’ άλλα η “διάλυσή” τους μοιάζει περισσότερο με διάλειμμα…