Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί βαβούρα γύρω από μια μπάντα σε αρκετές περιπτώσεις, άλλες δικαιολογημένα άλλες όχι και τόσο. Ας μην μπλέκω τώρα με ονόματα αλλά οι The Devil’s Blood είναι όχι μόνο μια τέτοια δικαιολογημένη, αλλά και η περίπτωση που με έχει αγγίξει περισσότερο από όλες μουσικά. Ένας ευγενικότατος και ομιλητικότατος Selim (aka SL) μας μίλησε για το νέο του δημιούργημα, και από τη στιγμή που μας το επέτρεψε και ο χρόνος επεκταθήκαμε αρκετά και στη φιλοσοφία του δημιουργού του…
Σίγουρα έχεις μιλήσει αρκετά για το καινούριο άλμπουμ αλλά καταλαβαίνεις ότι θα πρέπει να πεις κάτι και σε εμάς… τι θα ήθελες να μας πεις για αυτό;
Δούλευα το άλμπουμ για έντεκα μήνες, και μετά κάναμε πρόβες για τρεις-τέσσερις, μετά το ηχογραφήσαμε, και τώρα το προωθούμε και το παίζουμε live. Συνεπώς νομίζω ότι ξέρω κάθε πτυχή, κάθε σκιά και κάθε ίχνος φωτός που υπάρχει εκεί. Αλλά είμαι πάντα προσεκτικός ,δεν φανερώνω πάρα πολλά, οι άνθρωποι θα έπρεπε να μπορούν να ψάξουν κάτι από μόνοι τους. Νομίζω ή μάλλον γνωρίζω ειλικρινά, πως είναι ότι καλύτερο έκανα ποτέ. Και δε θέλω να κατακρίνω αυτά που κάναμε παλαιότερα, γιατί οτιδήποτε κάναμε, ήταν το καλύτερο που κάναμε τη συγκεκριμένη στιγμή, και έτσι έπρεπε να είναι. Πάντα μπορείς να αγωνίζεσαι για την τελειότητα, και επειδή γίνεσαι καλύτερος μουσικός και καλύτερος τεχνικός, τα πράγματα εξελίσσονται και αναπτύσσονται.
Το άλμπουμ το σκέφτομαι πολύ ρεαλιστικά. Είναι απλά το επόμενο βήμα της εξέλιξής μας, και είμαι πολύ περήφανος για αυτό. Είμαι ικανοποιημένος με τον τρόπο που βγήκε. Δεν μπορώ ακόμα να σκεφτώ κάτι, το οποίο θα έπρεπε να είναι διαφορετικό. Τα ίδια τα τραγούδια, δίνουν την ευκαιρία να εξερευνήσουμε τη ζωή και να την αλλάξουμε και να κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά. Αντιλαμβανόμαστε το δίσκο σαν ένα βατήρα, από τον οποίο τα πάντα μπορούν να πάνε οπουδήποτε.
Κάτι για το artwork Είναι φοβερό! Πώς δημιουργήθηκε;
Αυτό είναι ένα από τα πράγματα, για τα οποία είμαι πολύ είμαι πολύ περήφανος. Ήρθα σε επαφή με ένα ρώσο καλλιτέχνη, ο οποίος θέλει να παραμείνει ανώνυμος. Θέλει να είναι “αιρετικός” για αυτό. Του έδωσα demos και τους στίχους και ότι βλέπετε στο βιβλίο είναι βασικά η πρώτη του αντίδραση σε αυτό που άκουσε και αυτό που διάβασε, και εφόσον είναι ένας άνθρωπος, που ασχολείται με τον αποκρυφισμό για χρόνια, και που έχει μελετήσει π.χ. Aleister Crowley και άλλους σύγχρονους αποκρυφιστές, βρήκε διάφορα στη μουσική. Κάποια, τα είχα βάλει εγώ, αλλά αυτός βρήκε και πράγματα, που δεν είχα ιδέα ότι υπήρχαν. Παίρνοντας δείγμα του artwork, ακόμα και εγώ σοκαρίστηκα. Αν και πραγματικά βγάζει νόημα, πριν δεν υπήρχε περίπτωση να έχω αυτή την εικόνα ακούγοντας τη μουσική. Τώρα, βλέπω μόνο αυτό, είναι τέλειο! Και ήταν ρίσκο, γιατί πιστεύω ότι ο κάθε καλλιτέχνης πρέπει να αφήνεται στην τέχνη του. Δεν πρέπει να υπαγορεύεται στον καλλιτέχνη το τι θα κάνει. Δεν μου αρέσει όταν μου λένε τι να κάνω. Ευτυχώς, η εταιρεία μας δε λειτουργεί έτσι, αλλά υπάρχουν εταιρείες που λένε στα συγκροτήματα “Ίσως πρέπει να γράφετε τραγούδια για το ραδιόφωνο (3 minute songs), θα πουλήσει”. Αυτό δε συμβαίνει σε εμάς, και ούτε θα το δεχόμουν. Με την ίδια λογική, δε θα έλεγα ποτέ σε έναν καλλιτέχνη ” θέλω αυτό, θέλω εκείνο… Το μόνο που με ρώτησε ήταν “ασπρόμαυρο ή έγχρωμο” και ζήτησα έγχρωμο, διότι πιστεύω ότι η μουσική μας είναι υπερβολικά πολύχρωμη, για να την αποτυπώσουμε σε ασπρόμαυρο. Και μπορεί να πήρα αυτή την απόφαση, αλλά ήθελα και να διασφαλίσω ότι αυτή θα ήταν η μοναδική μου παρέμβαση. Όλα τα υπόλοιπα, προέρχονται από το αρρωστημένο μυαλό του.
Το αστείο, είναι ότι κάνετε hits, λίγο underground φυσικά… π.χ. το “Cruel Lover” από το νέο άλμπουμ.
(σ.σ. τα σχετικά γέλια αλλά όχι άρνηση…) Ποτέ συνειδητά. Τα τραγούδια αποφασίζουν τι θα γίνουν. Και το συγκεκριμένο, δε νομίζω ότι θα τα πήγαινε καλά στο ραδιόφωνο. Και είναι κρίμα για την εποχή που
ζούμε. Κρίμα που τέτοια τραγούδια δεν τα σκέφτονται καν για air-play, ή video-clips. Ενώ παλαιότερα, οι King Crimson μπορούσαν να κυκλοφορήσουν το “In the court of the crimson king” σε single. Ένα τραγούδι 9 λεπτών, και έβαλαν το μισό στην πρώτη και το υπόλοιπο στη δεύτερη πλευρά. Αυτό άρεσε στον κόσμο, κατάφεραν να μπουν στα charts. Ίσως όχι σε top 10, αλλά έγινε το κομμάτι τους. Όλοι το ξέρουν, ακόμα ακούγεται. Εκείνες τις ημέρες, υπήρχε μια ελευθερία, η οποία πιθανόν σήμερα να μην είναι τόσο εμφανής. Πρέπει οι μουσικοί να συνειδητοποιήσουν ότι μπορούν να κατακτήσουν αυτή την ελευθερία, ότι μπορούν απλά να το κάνουν και να πουν “αν δεν το θες, fuck you” και να τελειώνουν.
Οι DB είναι κατά κάποιο τρόπο οικογενειακή υπόθεση. Πώς αυτό διευκολύνει τη συνεργασία ή σας επηρεάζει;
Κάποια πράγματα τα δυσκολεύει και κάποια τα κάνει πιο εύκολα. Με την αδελφή μου είμαστε πολύ κοντά. Είμαστε χρόνια μαζί, και ξέρουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα από οποιονδήποτε. Αυτό κάνει πιο εύκολη την επικοινωνία, αλλά και τις δύσκολες στιγμές ακόμα πιο δύσκολες. Άνθρωποι που γνωρίζονται καλά, είναι συνήθως και πολύ καλοί στο να πληγώνουν ο ένας τον άλλον και εμείς ξέρουμε ακριβώς τι πρέπει να ειπωθεί, ώστε να τσαντίσουμε τον άλλο και το κάνουμε, γιατί και οι δύο είμαστε ευέξαπτοι. Αλλά αυτό συνήθως είναι πρόβλημα για τους ανθρώπους γύρω από τη μπάντα, οι οποίοι δεν μπορούν να το καταλάβουν. Αν όμως μείνεις μαζί μας για λίγο καιρό, φαίνεται ότι βασικά είναι αγάπη. Είναι κάτι καλό.
Διάβασα σε μια συνέντευξή σου ότι το τρίπτυχο Σατανάς-Θάνατος-Χάος αποτελούν πηγή έμπνευσης. Είναι επίσης και αξίες για σένα; Αν είναι, πώς βλέπεις να ενσωματώνονται στον πραγματικό κόσμο;
Προσπαθώ να μην έχω αξίες. Προσπαθώ να είμαι όσο περισσότερο χωρίς ηθική μπορώ, γιατί η ηθική είναι το πρώτο βήμα προς τη σκλαβιά. Προσπαθώ να ζω τη ζωή μου σύμφωνα με τη δική μου θέληση, κάτι που δεν είναι πάντα εφικτό. Μερικές φορές το σύστημα είναι λίγο πιο δυνατό και πρέπει να του αντισταθούμε. Αλλά οι αρχές του θανάτου, του χάους και του σατανά είναι κάτι αρκετά περίεργες, ώστε να γίνουν κατανοητές. Μου είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά οι τρεις ουσίες αυτού που ο κόσμος θα αποκαλούσε
αρνητικό και σκοτεινό, αυτές μου έδωσαν ότι έχω. Είμαι με ανθρώπους που θέλουν να μάθουν για αυτά τα πράγματα, που ενδιαφέρονται για τη μουσική, για τους στίχους, που έχουν “ανοίξει” τους εαυτούς τους, και αυτό που κάποιος αποκαλεί αρνητικό και καταστροφικό, λειτουργώντας θετικά δημιούργησε ότι έχω. Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων και όταν τα ευχαριστώ μέσω της μουσικής μου, μέσω της τέχνης μου, αυτό είναι ή “τελετή”, είναι ο τρόπος που ανταποδίδω. Οι θυσίες που κάνουμε.
Λένε επίσης ότι χρειάζεται χάος για να επέλθει η τάξη.
Το φως προέρχεται από το σκοτάδι, ποτέ το ανάποδο.
Και η αγάπη; Κάποιοι λένε ότι η αγάπη είναι η δόνηση της γης που είναι κατάλληλη ώστε να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε όλοι.
Η αγάπη δεν είναι τέλεια. Η αγάπη είναι επίσης και ζήλια. Υπάρχει και η χριστιανική αντίληψη της έννοιας της αγάπης, με μια λογική στην οποία η αγάπη γίνεται το μέσο για να καταστραφεί η ουσία της βούλησης, γίνεται ένα μέσο προσαρμογής στο σύστημα. Δεν την αντιλαμβάνομαι με αυτόν τον τρόπο. Σύμφωνα με τη δική μου αντίληψη, πρέπει να είμαστε κύριοι των αποφάσεών μας, αυτών που επιλέγουμε να αγαπάμε και αυτών που επιλέγουμε να μισούμε. Αυτές οι δύο προοπτικές, αγάπη και μίσος, για μένα έχουν την ίδια πηγή: το πάθος. Το πάθος δε διαφοροποιείται. Δεν είναι ούτε αγάπη ούτε μίσος, αλλά κάποιες φορές επιλέγει να εκδηλωθεί μέσω ενός εκ των δύο. Όταν επιλέγει να εκδηλωθεί μέσα μου μέσω της αγάπης, κάτι με το οποίο δεν έχω κανένα πρόβλημα, δεν το φοβάμαι. Με την ίδια λογική, δε φοβάμαι να το αφήσω να εκδηλωθεί με το μίσος. Το μίσος και η αγάπη είναι για μένα παιδιά του πάθους. Και τα δύο θα έπρεπε να υιοθετηθούν, να φροντισθούν, να συντηρηθούν. Ένας από τους τρόπους συντήρησής τους είναι η δημιουργία, η διεύρυνση και η εκμετάλλευση όλων των ψηγμάτων έμπνευσης που παρουσιάζουν.
Έχεις ασχοληθεί με τον αποκρυφισμό. Πόσο σε άλλαξε αυτό;
Αρκετά πιστεύω. Πάντα προσπαθούσα να “ταιριάξω”. Προσπαθούσα να αγκαλιάσω την προοπτική της παγκόσμιας αγάπης που έχουν οι χριστιανοί, τον ανθρωπισμό, την αποδοχή και το σεβασμό προς τα πάντα. Αλλά δεν ήμουν φτιαγμένος έτσι. Δεν μπορούσα την καθοδήγηση. Όταν αποφάσισα να εγκαταλείψω αυτή τη λογική, την αίσθηση του να έχω μια απάντηση για όλα, το ιδανικό, πως ότι βιώνουμε είναι τμήμα μιας μεγάλης μαθηματικής εξίσωσης και ότι δεν υπάρχει ψυχή, αγάπη, πάθος ή
μίσος, αυτό με κατέστρεψε. Αλλά και με έκανε ελεύθερο. Βλέπω τον κόσμο διαφορετικά. Όχι τι θα έπρεπε ή τι θα μπορούσε να είναι, αλλά τι είναι. Αυτή η αφύπνιση κατέρριψε τις αξίες, προκάλεσε κατακλυσμό έμπνευσης, πάθους και απλά το ακολουθώ. Πηγαίνω όπου με πάει.
Δηλαδή το πάθος διέπει τη ζωή σου. Δεν το παραδέχονται πολλοί αυτό.
Σε αυτόν τον κόσμο είναι επικίνδυνο. Οι άνθρωποι που ακολουθούν τα πάθη τους, συνήθως είναι οι πρώτοι που θα χτυπηθούν. Νομίζω ότι εγώ έχω βρει τον τρόπο να το κάνω, ώστε να εκτιμάται κιόλας. Είμαι ευγνώμων για αυτό που παίρνω και η ευγνωμοσύνη μου κατευθύνεται πάλι προς το πάθος, σα να συμπληρώνεται ένας κύκλος.
Πιστεύεις ότι το μίσος κατά του χριστιανισμού, δικαιολογημένο και κατανοητό, μπορεί να οφείλεται σε τόσους θανάτους που προκλήθηκαν από την οργανωμένη εκκλησία στο παρελθόν;
Δεν είμαι σατανιστής γιατί είμαι κατά του χριστιανισμού. Είναι μια πανκ-ροκ νοοτροπία. Τείνει προς την αναρχία, την προσωπική ελευθερία και την καταστροφή του συστήματος, των κανόνων και των νόμων. Το εκτιμώ, αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να κρίνω έναν αληθινό χριστιανό. Κατά μία έννοια, ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι την πίστη μου και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τη δική του, είναι εκδηλώσεις του τι άνθρωποι είναι. Μπορεί να είναι “ο εχθρός”, αλλά έχω περισσότερα κοινά μαζί τους, από ότι με εκείνους που βρίσκονται κάπου στη μέση και δεν έχουν κάτι να πουν. Και για να απαντήσω στην ερώτηση, στη δυτική Ευρώπη κυρίως, στην Ελλάδα, στην Ιταλία η καθολική και η ορθόδοξη εκκλησία έχουν προκαλέσει πολλά σοβαρά προβλήματα στον ψυχισμό των ανθρώπων. Θέματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι στη ζωή τους όπως η συζυγική πίστη, η μονογαμία, το διαζύγιο, η ευθανασία. Πράγματα για τα οποία εγώ απαντώ χωρίς καν να το σκεφτώ, γιατί μπορώ να ακολουθήσω το ένστικτό μου, “Do What Thou Wilt”. Πολλοί άνθρωποι παλεύουν με αυτά και το πόσο δυστυχείς τους κάνουν όλη τους τη ζωή. Δεν νιώθω ιδιαίτερη συμπόνια για αυτούς, διότι είναι επιλογή τους. Όσοι κάνουν επιλογές που τους κάνουν δυστυχισμένους, δεν αξίζουν συμπόνια. Θα κάνεις αυτό που θες, και ξέρεις τις συνέπειες, γιατί είναι οι ίδιες εδώ και πολλά χρόνια. Καταλαβαίνω όμως πως γεννημένος, θα έλεγα ως μέλος της γενιάς του Κάιν, ως μέλος αυτών που ευλογήθηκαν από το φίδι, χωρίς να έχεις όλες τις απαντήσεις και πιθανόν χωρίς να έχεις διαβάσει τα σωστά βιβλία ή να έχεις μιλήσει στους σωστούς ανθρώπους, με έντονη την αίσθηση της επανάστασης. Τότε θα κάψεις μια εκκλησία ή ίσως θα σκοτώσεις έναν ιερέα ή θα κάνεις κάτι ακραίο. Και αυτό μπορώ να το καταλάβω και δεν το κρίνω. Αυτοί οι άνθρωποι, παραπλανημένοι κατά κάποιο τρόπο, ακολουθούν το μονοπάτι της βούλησής τους, αν και όχι με εποικοδομητικό τρόπο. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για αυτό, δεν τίθεται όμως θέμα για το ότι λειτουργούν βάσει της αντίληψής τους για την προσωπική ελευθερία. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σέβομαι αυτά τα αντιεκκλησιαστικά κινήματα. Το πρόβλημά μου με τους άλλους ξεκινά από το σημείο όπου προσπαθούν να περιορίσουν την ελευθερία μου. Όταν προσπαθούν να περιορίσουν την ικανότητα να πραγματοποιώ τη βούλησή μου. Το θεωρώ δικαίωμά μου να προσπαθώ με κάθε τρόπο που χρειάζεται για να διατηρήσω αυτή την ελευθερία.
Πώς θα ήθελες να κλείσουμε τη συνέντευξη;
Θα μπορούσαμε όλοι να ξεντυθούμε και να ανέβουμε στο τραπέζι. Μη με προκαλείτε… (σ.σ. Οι αντιδράσεις των παραβρισκόμενων ήταν αρκετά… ενδιαφέρουσες αλλά δεν θα επεκταθούμε περισσότερο…) Θέλω μόνο να ευχαριστήσω τον κόσμο που αφιέρωσε χρόνο και έδειξε ενδιαφέρον για τους DB και ίσως ακούσει το νέο άλμπουμ και αποφασίσει να το αγοράσει. Νομίζω ότι έτσι λειτουργούν οι περισσότεροι σήμερα, τουλάχιστον έτσι λειτουργώ εγώ, και ότι θα βρουν εκεί κάτι αξιόλογο που θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν για την προσωπική τους ανάπτυξη με οποιονδήποτε τρόπο. Οτιδήποτε και αν αυτό τους αφήσει, οτιδήποτε και αν σημαίνει για αυτούς. Αυτό θα ήταν κάτι καλό.
Συνέντευξη: Σοφία Μπαλή/ Πάνος Ματθαιογιάννης
335 
