Είναι πολύ σημαντικό για μία μπάντα να μπορεί να διατηρηθεί και να αντέξει το πλήρωμα του χρόνου παρουσιάζοντας κυκλοφορίες υψηλού επιπέδου. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει συγκροτήματα που ξεπροβάλλουν με κάτι καλό αλλά σύντομα στερεύουν από ιδέες και αδυνατούν να εκπληρώσουν τις προσδοκίες των οπαδών τους.
Όπως και να το κάνουμε, το να έχει ένα συγκρότημα την έμπνευση και την ικανότητα να παρουσιάζει καλές δουλειές όσο περνάει ο καιρός, ούτε εύκολο είναι, ούτε μπορεί να το κάνει ο καθένας. Τα εύσημα μου λοιπόν στους Orange Goblin, πρώτον γιατί η έβδομη κυκλοφορία τους με τίτλο “A Eulogy For The Damned” είναι μία ακόμη αξιοπρεπής κυκλοφορία, και δεύτερον γιατί πέρα από αυτό είναι μια εξαιρετική δουλειά και ίσως ότι καλύτερο έχουν παρουσιάσει μέχρι και σήμερα.
Ο δίσκος περιέχει δέκα συνθέσεις διάρκειας περίπου πενήντα λεπτών και πραγματικά αδυνατώ να βρω κάτι στο οποίο να υστερεί. Και γιατί να υστερεί άλλωστε; Οι Orange Goblin εναλλάσσουν τους ρυθμούς της μουσικής τους, και ταυτόχρονα το κούνημα του κεφαλιού μας κατά την διάρκεια του δίσκου, κάνοντας το να φαίνεται τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο μεστό και ουσιαστικό. Από κλασικές stoner ριφιές, σε πιο αργά doom περάσματα, σε ψυχεδελικές στιγμές και σε εκρήξεις έντασης είναι δύσκολο να μείνεις καρφωμένος στη θέση σου και να μην αντιδράσεις.
Το ότι οι επιρροές από Black Sabbath είναι πολλές δεν είναι κάτι καινούργιο και δεν το έχουν κρύψει και ποτέ άλλωστε. Να αναφέρω μόνο και μόνο για την ιστορία και για του λόγου το αληθές ότι ο δίσκος θα κυκλοφορήσει στην Ευρώπη στις 13 Φεβρουαρίου, ημερομηνία στην οποία οι Black Sabbath είχαν κυκλοφορήσει τον πρώτο τους δίσκο. Το “A Eulogy For The Damned” μου θύμισε επίσης πολύ έντονα μπάντες όπως Spiritual Beggars (στα “Stand for Something” και “Save Me from Myself” κυρίως), Monster Magnet και Clutch. Στο θέμα της παραγωγής η δουλεία που έχει γίνει είναι καταπληκτική και για πρώτη φορά ίσως ο ήχος είναι κάπως πιο εναρμονισμένος, ίσως λιγότερο τραχύς αλλά με πολύ όγκο και τα φωνητικά “δένουν” στον μέγιστο βαθμό με τον γενικό ήχο της μπάντας. Τσεκάρετε οπωσδήποτε τον doom ύμνο “The Fog”, το άκρως επιθετικό και ογκώδες “Death of Aquarius” και το πιο πάνκ-ικο “The Filthy & The Few”. Αν ακούγοντας αυτά δεν πειστείτε τότε βάλτε τον δίσκο από την αρχή και ακούστε τον ολόκληρο!
Οι Orange Goblin στο “A Eulogy For The Damned” καταφέρνουν με έναν μοναδικό τρόπο να ακούγονται μοντέρνοι, διατηρώντας ταυτόχρονα την ταυτότητα τους και συνδυάζοντας τις επιρροές τους και τα όποια στοιχεία αντλούν από αυτές με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δηλώνω λοιπόν ενθουσιασμένος και ακούγοντας τον δίσκο για μία ακόμη φορά είμαι πεπεισμένος πως δεν κάνω λάθος και πως θα σας ενθουσιάσει και εσάς αυτή η κυκλοφορία.
503 
