Πως μπορείς να περιγράψεις ένα είδος μουσικής, που ενώ ανήκει στο σκληρό ήχο, παράλληλα δεν ανήκει μονό σε αυτόν; Πως μπορείς να “ψήσεις” ένα κλασικό σαν και του λόγου μου metalhead, πως οι Gallows Pole είναι ποιότητα, χωρίς να μην αναγκαστείς να ψηλαφίσεις και εσύ ο ίδιος τις σκοτεινές άκρες του μυαλού σου, κάνοντας έτσι τον παραλληλισμό με πιο “έντεχνα” μονοπάτια, τα οποία σε κάνουν ν’ αηδιάζεις;
Αυτό που θέλω να πω ακριβώς, είναι ότι το 70’s Space heavy rock των γερόλυκων από την Αυστρία, δε μπορείς να το θάψεις μιας κι έχεις να κάνεις με μουσικάρα, αλλά και από την άλλη δε γίνεται να το βάλεις και πρώτη προτεραιότητα στις μουσικές αγορές του μήνα σου.
Η μπάντα υπάρχει από τα 80s όπου και κυκλοφόρησε το πρώτο της δίσκο (“In Rock We Trust”) και στο έκτο και νέο της άλμπουμ “Waiting for the Mothership”, θα βρεις heavy περάσματα όπως για παράδειγμα στο “άνοιγμα” του δίσκου με το “Old Man Cry”, μα και πιο mainstream rock όπως το “Do You Remember”, που ακούγοντας το σου έρχεται στο μυαλό από Springsteen, μέχρι και U2…
Στο “Return to Paradise” και στο ομώνυμο, ανακαλύπτεις ένα πρώιμο doom ήχο και στο “Area 51” ανακάλυψα, ή τέλος πάντων το ρεφρέν μου θύμισε έντονα κάτι από “Circle to Circle”… οκ λιγάκι, και στη συνέχεια το “A Big Mistake” σε κάνει να πεις “τι κομματάρα είναι αυτή”!
Με λίγα λόγια έχουμε να κάνουμε με μια ψαγμένη μπάντα με παρελθόν, που δε δεσμεύεται, ούτε περιορίζεται σε συγκεκριμένο ήχο, κάτι ίσως που θα απομακρύνει από μια καλή εμπειρία πολλούς που δραστηριοποιούνται σε συγκεκριμένα μουσικά ρεύματα όπως εγώ.
Η κυκλοφορία του “Waiting for the Mothership” δε πρόκειται να ταράξει τα μουσικά σας ύδατα, αλλά προτείνετε σαν μια εναλλακτική επιλογή στα ακούσματα σας κι εάν με κάποιο μαγικό τρόπο βρεθεί στα χέρια σας, μη διστάσετε να πατήσετε το Play. Είναι μια καλή εμπειρία.
516 
