GHOST BRIGADE: “Until Fear No Longer Defines Us”

Συχνά – πυκνά τον τελευταίο καιρό τα μουσικά μου ταξίδια αλλάζουν από τον προορισμό που συνήθως είχαν στα χώματα της ΒΑ Ευρώπης, προς τα πιο ψυχρά, ίσως και παγωμένα της καθεαυτού Βόρειας. Μια πενταμελής Φινλανδική μπάντα, (Manne Ikonen-vocals, Tommi Kiviniemi-quitar, Wille Naukkarinen-guitar, Veli-Matti Suihkonen-drums, Janne Julin-bass, Aleksi Munter-keyboards), έρχεται μέσα από την Season Of Mist (Cynic, Fair To Midland, Arkan, Klone, Rotting Christ, Kylesa), να καταθέσει το 3ο κατά σειρά άλμπουμ τους, “Until Fear No Longer Defines Us”.

Οι GHOST BRIGADΕ είναι πάλι εδώ και μου προκαλεί μεγάλη χαρά τόσο και αυτό τους το δημιούργημα, όσο ότι είναι και ένα από τα πιο αξιόλογα άλμπουμ της χρονιάς. Ανά διετία, αργά και σταθερά, από το 2007 και εδώ έχουμε δουλειά τους. (ISOLATION SONGS – 2009,  GUIDED BY FIRE- 2007). Και στα 2 πρώτα άλμπουμ η συνεργασία τους με μέλη των SWALLOW THE SUN – Aleksi Munter στα keyboards και των DOZER – Fredrik Nordin στα vocals δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητη. Όπως μάλλον φαίνεται να το συνηθίζουν έχουν πάντα εκπληκτικά… μαύρα, γεμάτα ατμόσφαιρα, εξώφυλλα, που ομολογουμένως θα κολλήσει το μάτι σου και θα έχεις την διάθεση να το ψάξεις. Σε αντίθεση όμως με τις εποχές που κυκλοφορούν τα άλμπουμ τους που πάντα είναι Αύγουστο και Σεπτέμβρη, η μουσική τους είναι εξ ορισμού χειμωνιάτικη! Το “Until Fear No Longer Defines Us” είναι το άλμπουμ που έπαιξε πάρα πολλές φορές μέχρι τώρα στο cd player μου, και αυτό όχι γιατί είναι αυτό που λέμε: “θέλει ευκαιρίες, ή και άλλα ακούσματα”, όχι κάθε άλλο. Είναι πολύ συγκεκριμένα και βατά αυτά που παίζουν χωρίς να αποδιοργανώνουν, το αυτί, την διάθεση και την άποψη του ακροατή. Βέβαια είναι διασκεδαστικό να παραμείνεις σε κάποιο χαρακτηριστικό ιδίωμα ύφους και στυλ της μπάντας, όταν μέσα σε όλον αυτό τον οργασμό νεοσύστατων μπαντών, εισβάλουν χαρακτηρισμοί όπως: melancholic doomcore, melodic death, doom, progressive death metal κ.τ.λ. Όπως και να έχει ας αρκεστούμε στο τι δηλώνει η ίδια η μπάντα official, για να μπορεί και ο ακροατής να ξέρει τι ψάχνει και τι θα ακούσει. Η αλήθεια είναι πως είναι ένα άλμπουμ με πολύ βαριές μελωδικές ατμόσφαιρες που ταράζονται από κάποια σκληρά φωνητικά κατά διαστήματα, με progressive στοιχεία, και ας μου επιτραπεί να παρατηρήσω και κάποιες post αμυδρές πινελιές. “In The Woods”, “Clawmaster”, “Chamber”, “Traces Of Liberty”, “Divine Act Of Lunacy”, “Grain”, “Breakwater”, “Cult Of Decay”, “Torn”, “Soulcarvers”. Το “Clawmaster”, είναι από τα αγαπημένα και δεν είναι σύμπτωση πως το video του συγκεκριμένου κομματιού, παρουσιάζεται και επίσημα κάτω από την τέχνη του Fursy Teyssier, των ALCEST & LES DISCRETS, ο οποίος εκφράζει μέσω της τέχνης του, τους φόβους και τις σκέψεις του σχετικά με τον θάνατο και την αγάπη. Οπότε τι να λέμε. Εξίσου δυνατά, τόσο στιχουργικά και μουσικά τα “Divine Act Of Lunacy”, “Cult Of Decay”, “Torn”. Όλα τα κομμάτια ένα προς ένα έχουν τον μοναδικό κοινό παρονομαστή. Την ψυχοσύνθεση. Κάποια με ακουστική folk διάθεση, κάποια πραγματικά βαριά, και κάποια άλλα πιο ανεξάρτητα από ταμπέλες. Από κει και πέρα έγκειται στην προσωπική άποψη του καθενός πως θα το αρπάξει. 10 πανέμορφα κομμάτια σε υποδέχονται κάνοντας σε να περάσεις όμορφα κάποιες νύχτες του χειμώνα, χωρίς όμως να σε ψυχοπλακώσει, ούτε να σε κάνει να αισθανθείς τι σημαίνει “κατατονικός”. Κάθε ένα από αυτά διαφορετικό, μακριά από τις παγίδες της φάσης, επανάληψη, με έντονες κιθαριστικές γραμμές που σου ξεσηκώνουν τα έσω σου, φωνητικά που θα αγαπήσεις αφού η χροιά του Manne Ikonen είναι κάτι πάρα πάνω από μοναδική. Η φωνή τόσο, όσο και το trade mark του ήχου τους μέχρι στιγμής τους κάνει να ξεχωρίζουν (και εύχομαι να συνεχίσουν έτσι) και θα μπορούσα να τους κατατάξω, χωρίς να τους συγκρίνω στην κάστα εκείνη των SOLE REMEDY, KATATONIA, ANOTHER PERFECT DAY, AMORPHIS, SWALLOW THE SUN, και στις εξάρσεις τους ίσως και γιατί όχι στους BLACK SUN AEON. Ναι, χαίρομαι πολύ αυτόν τον χειμώνα που έχω να παλέψω στην ακρόαση τέτοιων άλμπουμ, από το να πλήξω μέσα στις σκέψεις μου, γιατί κάτι καινούργιο δεν βγαίνει να με αρπάξει και να με ταράξει.

“I want the ground to take me and swallow me whole, I want the ground to save me and hide my soul, If you want to disappear, please follow me”


420