Σύμφωνα με τα γραφόμενα του δελτίου τύπου του τρίτου αυτού album των Ecnephias, το occult συγκρότημα έχει ωριμάσει και προοδεύσει both στη μουσική και την Ιταλικο-Αγγλική στιχουργία του. Αυτά σύμφωνα πάντα με τις υποδείξεις της εταιρείας.
Όχι ότι συναντάμε το ακριβώς αντίθετο αλλά τελικά στο “Inferno” μάλλον δεν θα λέγαμε πως αναφερόμαστε σε μια άκρως ώριμη δουλειά. Τα grunt φωνητικά δεν έχουν βρει ακόμα την απόλυτη θέση τους στην ιδιαίτερα μελαγχολική σύνθεση της μουσικής του σχήματος. Η οποία μουσική σε σημεία καταλήγει πολύ απλουστευμένη στα keyboards ενώ τα ωραία riffs αδυνατούν να εμφανίσουν την οποιαδήποτε ενέργεια εξ’ αιτίας της παραγωγής. Με αρκετές gothic επιρροές, περισσότερο εκμοντερνισμένες σε σχέση με τα γνώριμα ιδιώματα, ο δίσκος συνεχίζει με τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά μέχρι και την ολοκλήρωση του αφήνοντας τη παράδοξη παρατήρηση πως το έχεις τελικά ευχαριστηθεί. Οπότε, good try.
Κλείνοντας να αναφέρουμε τη… μπαλάντα “Lamia” που φαίνεται να διαφέρει συναισθηματικά απ’ τον υπόλοιπο δίσκο και δείχνει μια πολύ όμορφη πλευρά των Ecnephias που δυστυχώς δεν εξερευνάται περισσότερο.
518 
