Η πέμπτη κυκλοφορία των ολλανδών Autumn ήταν και η πρώτη επαφή μου με το συγκεκριμένο σχήμα. Αρκετή εντύπωση έκαναν τα φωνητικά, τα οποία φαίνεται να ξεφεύγουν από την πεπατημένη των female fronted συγκροτημάτων. Η φωνή της Marjan Welman διαθέτει μια περίεργη χροιά, που την ξεχωρίζει από το κατά κάποιο τρόπο οπερετικό στυλ άλλων σχημάτων.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν κομμάτια στο album, τα οποία νομίζω πως, σαν ορχηστρικά, θα κέρδιζαν πολύ περισσότερο. Οξύμωρο; Ίσως, αλλά αυτή η εντύπωση μου έμεινε.
Σε γενικές γραμμές ο δίσκος παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον και έχει κομμάτια που μπορούν εύκολα να μείνουν στον ακροατή. Έχει όμως και συνθέσεις τις οποίες βρήκα από αδιάφορες έως κουραστικές. Η ομοιότητα μεταξύ κομματιών που έπονται, χαντακώνει τραγούδια, που αν είχαν διαφορετική θέση στο album θα ξεχώριζαν περισσότερο. Λίγο πεσιμιστικό ή αρνητικό όσον αφορά τη θεματολογία του, με καλές κιθάρες και το “παράλογο” των φωνητικών, θεωρώ ότι είναι απλά κάτι ενδιαφέρον, που όμως δεν θα με κάνει να ψάξω περισσότερο το συγκρότημα.
503 
