Είναι δύσκολο να κατατάξεις κάπου τους Nemesea… Σίγουρα όχι επειδή είναι κάτι το ιδιαίτερο μουσικά. Το κουιντέτο από τη Δανία παρουσιάζει τον τρίτο του δίσκο που συνδυάζει το female fronted metal, τύπου Within Temptation, με την pop καρικατούρα των Evanescence, προσθέτοντας αρκετά electro στοιχεία στις συνθέσεις.
Ωραία όλα αυτά, αλλά το αποτέλεσμα είναι αρκετά “χαλαρό” για rock ή metal, ενώ παράλληλα δεν κάνει ούτε για τους pop ακροατές. Για να γίνω πιο σαφής, το “The Quiet Resistance” δεν έχει ούτε την πυγμή που χρειάζεται για να το κατατάξει κανείς στην ευρύτερη οικογένεια των female fronted σχημάτων, αλλά ούτε τη δυνατότητα να προσεγγίσει τα wanna be rock δεκαπεντάχρονα… Με μια λέξη, αδιάφορο! Σκεφτείτε τις Tatu (εκείνα τα πρόστυχα κοριτσόπουλα από τη Ρωσία) να κυκλοφορούν ένα δίσκο με περισσότερες κιθάρες. Οι προθέσεις τους είναι καλές, δε λέω, μιας και αρκετές ιδέες δεν είναι κακές, αλλά το όλο σύνολο είναι σα να σερβίρεις σαλατούλα σε χασαποταβέρνα! Ανούσιο! Και εάν είχαν αποφασίσει να διαλέξουν τη, θεωρητικά, πιο εμπορική οδό, είμαι σίγουρος πως θα τα πήγαιναν καλύτερα. Δεν αρκούν μόνο τα καλά φωνητικά πλέον για κάτι τέτοιο, πάρτε το χαμπάρι επιτέλους! Άσε κάτω λοιπόν το σπαθί βρε κοπελιά και πιάσε καλύτερα τον πλάστη… Δεν πείθεις άλλωστε κανέναν!
575 
