ULVER… ένα όνομα, μια ιστορία, και μάλιστα μεγάλη, ποικίλης μορφής και μουσικής ιστορίας. 1994-2011, κάνοντας μια αστραπιαία μουσική αναδρομή στο παρελθόν των Νορβηγών, διαπιστώνεις άνετα πως το τότε τους με το τώρα τους απέχει μακράν, τυχεροί όλοι όσοι συμπορεύτηκαν σε αυτό το μακρινό ταξίδι τους.
Οι black metal ρίζες τους ανήκουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, κάνοντας όμως τους πιστούς τους οπαδούς όλα αυτά τα χρόνια να πιστεύουν πως ίσως και να υπάρχει μια μικρή ελπίδα σε live τους να ακούσουν έστω και ένα κομμάτι από την σκοτεινή εκείνη εποχή. 2η συναυλία των ULVER σε διάστημα ακριβώς 2 χρόνων από την 1η τους φορά στην Ελλάδα και οι σκέψεις με προβλημάτιζαν στον δρόμο προς το Fuzz, όπως είθισται να συμβαίνει!
Με χαρακτηριστική άνεση εισήλθα στον συναυλιακό χώρο κάνοντας με να απορήσω για την ώρα άφιξης μου, και όμως ήταν ήδη 21.15. Λογικά με τις ανακοινώσεις σε 15 λεπτά έπρεπε να ξεκινήσει η συναυλία και όμως ο χώρος ήταν στην κυριολεξία “άδειος”. Όταν περιμένεις να δεις ένα όνομα “ογκόλιθο” σαν των ULVER και η προσέλευση του κόσμου δεν ξεπερνά τα 150-200 άτομα, ε ναι, υπάρχει πρόβλημα.
21.32′ πρέπει να ήταν ήδη όταν οι πρώτες νότες του February MMX έπεσαν και από κει και πέρα άρχισε να ρέει μια όμορφη ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα. Εξαμελές σχήμα στην σκηνή, ο “Garm” με την παρέα του εμφανέστατα πιο επικοινωνιακός (σε σχέση με την προηγούμενη του εμφάνιση) πίσω από τον υπολογιστή του, χωρίς το γκονγκ του και το τύμπανό του, σύνολο, τρεις σε ηλεκτρονικά – ψηφιακά μηχανήματα, τον πληκτρά,(και μπάσο) τον κιθαρίστα και τον ντράμερ (ο οποίος ήταν κάτι παραπάνω από εκπληκτικός) μας ταξίδεψαν μουσικά δίνοντας το μεγαλύτερο βάρος στην τελευταία τους δουλειά, “Wars Of Roses”. Κομμάτια που ακούστηκαν από την καριέρα τους από το 2000 (“Perdition City”) και εδώ. Κομμάτια και τραγούδια σε Ambient/ electronic/ experimental/ industrial/ metal/ pop/ progressive/ rock μοτίβα ιδανικά για νοερά ταξίδια. Το setlist λοιπόν είχε ως εξής: February MMX, Norwegian Gothic, England, September IV, Lost In Moments, Porn Piece Or The Scars Of Cold Kisses, Island, Darling Didn’t We Kill You?
Αυτή ήταν ουσιαστικά η ολοκλήρωση του άτυπα 1ου μέρους. (Ρίχνοντας μια ματιά στο κοινό αντιλήφτηκα με χαρά πια ότι ο χώρος είχε γεμίσει και τουλάχιστον 400 με 500 άτομα πρέπει ήδη να ήταν μέσα.) Η συνέχεια ήταν λιγάκι παράξενη, καθότι μπήκαν-βγήκαν 3 φορές, κάνοντας μας να νομίζουμε ότι στην κάθε επόμενη φορά θα είναι και το τέλος, με διακοπή μόλις 1-2 λεπτών το πολύ εμφανίστηκαν πάλι παίζοντας, For The Love Of God και Little Blue Bird & Rock Massif μαζί. Η επόμενη φορά τους βρήκε στην σκηνή με το Eos (και τον Garm να πηγαινοέρχεται με ένα μπουκάλι κρασί και τσιγάρο στο χέρι), η ατμόσφαιρα ήταν ομολογουμένως πανέμορφη αφού ο συνδυασμός των χρωμάτων του φωτισμού με το video wall παρουσιάζοντας cult κινηματογραφικές σκηνές με ιδιαίτερη θεματολογία έκαναν το κοινό να ταξιδεύει. Ο ήχος ήταν αρκετά καλός μολονότι πριμαριστός σε κάποια σημεία, αλλά μπροστά στην επιβλητική παρουσία των ULVER μπορεί να πέρασε και απαρατήρητο. Σαν τελευταίο κομμάτι άφησαν προς εντύπωση πολλών (καλή ή αδιάφορη) ένα κομμάτι των TROGGS το 66-5-4-3-2-1 (I Know What You Want), το οποίο με το ζόρι καλύπτει 2.30′ και το σταμάτημα του ήταν τόσο ξαφνικό και απότομο, όπου μετά από αυτό ο κόσμος ήταν λιγάκι μουδιασμένος και το χειροκρότημα όχι και τόσο θερμό.
Η ώρα είχε πια πάει 22.50′ περίπου. Η μπάντα μετά από αυτό έφυγε ξανά μέσα και εξαφανίστηκε και αναρωτιόμασταν αν θα βγουν και για 4η φορά άραγε… Όχι, αυτό ήταν και τελείωσε. Λιγάκι απότομα, αλλά τελείωσε. Οι ULVER ήρθαν και άφησαν για άλλη μια φορά την πατημασιά του Λύκου από την Νορβηγία στο Ελληνικό έδαφος. Είναι αυτοί που βγάζουν ακριβώς και χωρίς υπερβολές και εκπλήξεις αυτό που κάθε φορά έχουν σκοπό να δείξουν και να παρουσιάσουν. Απλοί, ιδιόρρυθμοι, ξεχωριστοί, μοναδικοί…
Κείμενο/ photos: Ελένη Λιβεράκου
533 
