Το ντεμπούτο των Infidel, πέντε περίπου χρόνια πριν, είχε αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές. Και εάν κάποιοι νομίζουν πως αυτό οφείλεται στα “ονόματα” που απαρτίζουν το group, τότε αυτοί καλά θα κάνουν να αφήσουν παράμερα τις προκαταλήψεις τους και να το ξανακούσουν.
Η δεύτερη δουλεία των Infidel καθυστέρησε αρκετά, αλλά για να είμαι ειλικρινής, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Μέσα σε πέντε χρόνια πολλά αλλάζουν και σίγουρα ωριμάζουν και αυτό ακριβώς συμβαίνει στο “King of Cynical Control”! Οι μουσικοί (και κατ’ επέκταση η μουσική) παραμένουν ίδιοι μεν, αλλά όχι στάσιμοι. Δεν άλλαξαν το ύφος τους, αλλά σίγουρα αισθάνεσαι τη διαφορετικότητα της νέας τους δουλειάς. Το νεωτεριστικό doom που προτείνουν με τις διάσπαρτες stoner πινελιές και την εμβόλιμη 70ίλα που “στοιχειώνει” το album, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης πως σε άλλες, λιγότερο digital, εποχές, οι Infidel θα πρωταγωνιστούσαν στην εγχώρια σκηνή. Και εκεί που δείχνει η μπάντα την αξία της είναι πως παραδίδουν μαθήματα σοβαρότητας, μέσω της απλότητας των συνθέσεών τους. Δε χρειάζονται απαραίτητα εκατό αλλαγές ρυθμικών σε κάθε κομμάτι, για να χαρακτηριστεί “πολύπλευρο”! Μια- δυο καλές ιδέες, ένα σαρωτικό riff και μια ώριμη προσέγγιση, αρκούν για να χτίσουν ένα soundtrack μουσικής τέρψης, χωρίς φανφάρες και πολλά πολλά! Και παρόλο που οι καιροί δεν ευνοούν (εμπορικά πάντα) τους καλλιτέχνες, οι Infidel έχουν κάθε λόγο να είναι περήφανοι για το “King of Cynical Control”, καθώς βάζουν και αυτοί με τον τρόπο τους ένα ακόμη λιθαράκι στην, τόσο αδικημένη και ταλαιπωρημένη, ελληνική metal σκηνή.
ΥΓ η διασκευή στο “Here Comes The Rain Again” των Eurythmics, απλά “σκοτώνει”! Και πρόκειται για “διασκευή” και όχι για καμιά κούφια και ανούσια “επανεκτέλεση”, έτσι;
624 
