70- Come Back Alive

Τον τελευταίο καιρό έχω μιλήσει με διάφορους διοργανωτές συναυλιών, για το φλέγον θέμα της μικρής προσέλευσης στα live που πραγματοποιούνται. Όλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι και ιδιαίτερα οι πιο “μικροί”, καθώς σχεδόν σε κάθε event ίσα που βγάζουν τα έξοδα της διοργάνωσης, ενώ μερικές φορές μπαίνουν “μέσα”…

Όλοι φυσικά γνω­ρί­ζουν πως δια­νύουμε πε­ρίοδο δύσκολη για τις τσέπες μας, αλλά κατά τη γνώμη μου δε φταίει μόνο αυτό. Όταν γίνονται μέσα σε ένα- δύο μήνες τόσα live, που να πρωτοπάςεπιλέξεις ανάμεσα σε τόσες συναυλίες, θα παρακάμψεις μερικές.

Βέβαια, στην Ελλάδα, έχουμε και το σύνδρομο “πάω μόνο εκεί που έχω ξαναπάει και πουθενά αλλού”. Όσες φορές και να έρθουν οι Anathema (με ή χωρίς δίσκο) χαμός θα γίνει. Κάθε φορά που μας επι­σκέ­πτονται οι Blind Guardian στήνεται γιορτή! Και αναφέρομαι επί­τη­δες σε σχήματα που αρέσουν και εμένα, για να μην παρεξηγηθώ! Δε λέει κανείς φυσικά να μην πηγαίνει κόσμος στα ονόματα που θέλει… Αλλά πόσο υποκριτικό είναι το να γκρινιάζουμε όλοι για το ότι βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια και τελικά να πηγαίνουμε μονάχα σε συγκεκριμένες μπάντες; Να πάμε και εκεί, αλλά να πάμε και αλλού, αυτό λέω και τίποτα παραπάνω!

Είναι για παράδειγμα δυνατόν να έρχεται πακέτο με Candlemass, Trouble, Ghost, Hell, Lord Vicar και να μη γίνεται sold outτιμή, διότι εάναναλογιστείτε το πόσα δίνουμε κατά καιρούς για λιγότερα και ενίοτε μικρότερα ονόματα, τότε δεν υπάρχει δικαιολογία! Οι Cathedral έκαναν την τελευταία τους περιοδεία… και τους αφήσαμε με τις χειρότερες εντυπώσεις! Οι Sanctuary μας τίμησαν ερχόμενοι εδώ, αλλά δε δόθηκε το ανα­με­νό­με­νο παρόν από το ελ­λη­νι­κό κοινό. Οι The Haunted ήρθαν έχοντας στις αποσκευές τους έναν απίστευτο δίσκο, αλλά προφανώς ούτε αυτό ήταν αρκετό για τους fan. Οι Symphony X μας επισκέφτηκαν για πρώτη φορά, κατά γενική ομολογία μάγεψαν τους παρευρισκόμενους, αλλά παρότι είχε κόσμο, ο χαμός που περίμενα δεν έγινε. Τι στο καλό πρέπει να φέρουν λοιπόν οι διοργανωτές για να βγάλουν επιτέλους λεφτά και να μη μετρούν ευρώ- ευρώ προκειμένου να μη βγουν χαμένοι

Αυτό μάλιστα που, απο­γοη­τευ­μέ­να, μου δήλωσε ένας υπεύθυνος επικοινωνίας με μακρύ βιογραφικό και συνεργασία με λογής εταιρείες, είναι το ότ

ι οι εποχές που οι promoters πει­ρα­μα­τι­ζό­ντου­σαν και έφερναν διάφορα ονόματα, ρι­σκά­ρο­ντας ουσιαστικά το εάν θα έχει κόσμο, πέρασαν! Και έχει απόλυτο δίκιο! Ποιος διοργανωτής θα βάλει βαθειά το χέρι στην τσέπη για να φέρει κάποιο, θεω­ρη­τι­κά καλό όνομα στο ε­ξω­τε­ρι­κό, το οποίο όμως δεν είναι σίγουρο πως θα κόψει τα ανάλογα εισιτήρια στην Ελλάδα; Από τη μια λοιπόν δε γίνεται να έρθουν τέτοιου είδους μπάντες και από την άλλη, υπάρχουν συγκροτήματα που ζητούν υπέρογκα ποσά για να έρθουν, με αποτέλεσμα να μην προχωράει το όλο θέμα. Βέβαια υπάρχουν και οι περιπτώσεις αυτών που δε θέλουν να μας ξέρουν, αλλά ας μην πλατειάσω σχολιάζοντας το θέμα. Από τη στιγμή που το “απωθημένο” AC/DC δε μάζεψε τον κόσμο που θα έπρεπε, όλα τα άλλα είναι απλά ανέκδοτο. Και ναι γνωρίζω την τιμή του εισιτηρίου, αλλά άμα το καλοσκεφτείτε έχουμε δώσει πολλάκις αρκετά λεφτά, βενζίνες και ταλαιπωρία για σχήματα που τα έχουμε ξαναδεί!

Σε μια από τις κουβέντες που έκανα πάντως, είπα πως τα μόνα συγκροτήματα που μπορώ να σκεφτώ τα οποία, εκτός απροόπτου (έλληνες γαρ) θα μάζευαν πολύ κόσμο, είναι οι System of a Down, οι Red Hot Chili Peppers, οι Coldplay, οι Foo Fighters, οι Alice In Chains και ίσως οι Muse (αν και έχουν ξαναέρθει), ενώ τυχερήμην είχαν την προσέλευση που θα χρειαζόταν για να δικαιολογήσει το event, ενώ ευθαρσώς που είπε πως στις εποχές που διανύουμε ακόμη και ο Tom Waits θα ήταν ρίσκο! Που φτάσαμε…

Δημοσιεύθηκε στις 14/11/11

ΥΓ τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει πραγματοποιηθεί το live των Amorphis στην Αθήνα, οπότε δε γνωρίζω εάν είχε κόσμο ή όχι και για αυτό δεν αναφέρθηκα στο εν λόγω live.

264