Έχουν γραφτεί τόσα πολλά πλέον για τον σχεδόν 62χρονο πλέον Tom Waits που καθίσταται ακατόρθωτο πια για κάποιον συντάκτη να αναφέρει κάτι καινούριο! Για τι να μιλήσω; Για την απίστευτη μουσική πορεία του που κλείνει φέτος τα 38 χρόνια; Την, από κάθε άποψη, μοναδική του εξελικτική προσέγγιση και τη δυνατότητά του να μεταπηδά από το blues, στη jazz και από το cabaret στο experimental rock; Την απαράμιλλη συνθετική του δεινότητα; Τον τρόπο που γράφει στίχους, εξιστορώντας κάθε φορά και από μια διαφορετική (συνήθως σε ασπρόμαυρο φόντο) ιστορία; Την ικανότητά του να σε κάνει να ψάχνεις αυτόματα για ουίσκι, είτε το πίνεις είτε όχι; Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα έχουν ειπωθεί πολλάκις… Παρόλα αυτά είναι πραγματικά δύσκολο να περιγράψει εξ ολοκλήρου το τι εστί Tom Waits!
Το “Bad As Me” έρχεται επτά ολόκληρα χρόνια μετά το “Real Gone”, πέντε από το τριπλό έδεσμα “Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards” και μόλις δύο από το live “Glitter & Doom”. Είχαμε καιρό λοιπόν να ακούσουμε νέες συνθέσεις, αλλά ως συνήθως στην περίπτωση του Waits, άξιζε τον κόπο! Αν κάτσω και περιγράψω το κάθε κομμάτι, ή ξεχωρίσω τα highlights απλά θα χαλάσει η όλη μαγεία που προσφέρει απλόχερα το album. Δεν αρμόζει άλλωστε σε καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς ολόκληρες αναλύσεις και ευφάνταστες περιγραφές.
Το κύριο χαρακτηριστικό του “Bad As Me” είναι πως καταφέρνει και συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία αυτής της 38χρονης πορείας. Ο Waits άφησε για λίγο παράμερα την έντονη πειραματική κατεύθυνση που είχε θέσει στις τελευταίες κυκλοφορίες του και επιστρέφει (εν μέρει πάντα) στην προ- “Mule Variations” εποχή, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν παραμένει εκκεντρικός στις συνθέσεις του. Το “Bad As Me” τα έχει όλα… Από μελιστάλαχτες μπαλάντες που μυρίζουν αλκοόλ, ως ρυθμικές τυμπανοκρουσίες συνοδευόμενες από τη γεμάτο γρέζο περιγραφική χροιά του καλλιτέχνη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος ώστε ο εν λόγω δίσκος να μην κοσμεί τη δισκοθήκη σας, εκτός βέβαια και εάν η άποψη που έχετε για τον Waits είναι πως πρόκειται για “έναν παππού με γαϊδουροφωνάρα”, οπότε μπορείτε κάλλιστα να προσπαθήσετε να γυρίσετε πίσω στο χρόνο, διότι μόλις σπαταλήσατε χρήσιμα λεπτά διαβάζοντας για κάτι που δε σας αφορά!
Εν κατακλείδι, μόλις κυκλοφόρησε ένας δίσκος που τίθεται εκτός συναγωνισμού για τα καλύτερα της χρονιάς και απευθύνεται στους λάτρεις της μουσικής γενικότερα και όχι σε όσους ασχολούνται μονάχα με ότι έχει συγκεκριμένη ταμπέλα πάνω του, προσπερνώντας οτιδήποτε άλλο. Εάν η “ποιότητα” είχε όνομα, τότε αυτό θα ήταν “Tom Waits”, τελεία και παύλα!
611 
