Πρώτη δουλειά των punk/rap/ότι να’ ναι hardcore Ιταλικής προελεύσεως Playground Trauma και αν δε διορθωθούν άμεσα σε αρκετούς τομείς, εύχομαι να είναι και η τελευταία!!
Όπως έχω ξαναπεί, δε φτάνει μόνο αυτή η “nu/false” μαγκιά που έχει η νέα γενιά συνήθως, μα χρειάζεται και επαγγελματικότητα και ξεκάθαρος στόχος στο προς τα πού θέλεις να πας και όχι μόνο..
Και για να εξηγηθώ, όταν έχεις δημιουργήσει μια μπάντα και παίζεις μουσική, βγάζεις και δουλειές σε κάθε μορφή format, προφανώς θέλεις αυτό που κάνεις να ακουστεί και να μαθευτεί από πολλούς σωστά; Άρα πρώτον.. αν έχεις τις πληροφορίες του συγκροτήματος σου στα Ιταλικά και μόνο, είσαι φάουλ εξ’ αρχής, εκτός και αν θέλεις ν’ απευθυνθείς μόνο εκεί! Το να μάθω Ιταλικά σε μια νύχτα.. βαριέμαι να το κάνω, όχι τίποτα άλλο..!
Δεύτερον, η φωνή παρ’ όλες τις προσπάθειες, ακούγεται μη πιστευτή και στην αγριάδα και στα λογάκια που λέει στη μητρική της γλώσσα! Γιατί τα Ιταλικά αν και τα συμπαθώ, το αποτέλεσμα στη προκειμένη περίπτωση βέβαια και σε κάποιον που έχει άγνοια, ακούγετε σαν λαϊκατζίδες που τσακώνονται, χωρίς μάλιστα να κατανοείς τι λένε!
Και τρίτον, όταν αναμιγνύεις το punk, με το rap, το hardcore, το crossover και με άλλα παράξενα “djλίκια”, έχεις ένα μίγμα που σου θυμίζει εμετό και σε γεμίζει αδιαφορία!
Σίγουρα οι μάγκες είχαν κάποτε ένα “playground trauma”, το οποίο και δεν έχουν ξεπεράσει ακόμη. Σαν αυτό που λέμε, τράκαρε με περίπτερο;! Ε κάτι τέτοιο! Τσάμπα μάγκες! Προσπεράστε τους!
529 
