68- Everybody Wants the Same Thing

Πολλοί χτυπιέστε με τις διάφορες μίζες των πολιτικών, αλλά ίσως δεν έχετε πάρει χα­μπά­ρι ακόμα πως υπάρχουν παντού και όταν κάτι ξεκινάει από χαμηλά, είναι βέβαιο πως θα φτάσει και στα υψηλά στρώματα. Το μόνο που αλλάζει είναι το μέγεθος και ο τρόπος που βαφτίζεται η μίζα και τίποτα άλλο!

Πόσοι άραγε δι­κη­γό­ροι δεν παίρ­νουν χρή­μα­τα κά­τω από το τρα­πέ­ζι; Όλοι θυ­μό­μα­στε τα μικρά έσοδα που δήλωναν στην εφορία μερικοί από δαύτους, οι οποίοι διατηρούσαν γρα­φείο στο Κολωνάκι! Το ίδιο ισχύει και για τους λογιστές, που “μα­γει­ρεύ­ουν” ότι θέλουν, τα πρατήρια βενζίνης, που δεν κόβουν αποδείξεις, τους ταρίφες, που από ότι φαίνεται ενίοτε κάνουν κουμάντο σε λιμάνια και αεροδρόμια, τους κλη­ρι­κούς, που λαμβάνουν συνεχώς μαύρα χρήματα δήθεν για τους πι­στούς, τους δι­αι­τη­τές, που σφυ­ρί­ζουν ανάλογα με το ποιος έχει πιο βαθειά τσέπη και γενικά για ένα μεγάλο ποσοστό των ελλήνων. Είναι στο DNA μας ρε παιδί μου, πώς να το κάνουμε;

Πάμε όμως σε έναν κλάδο όπου η λέξη “μίζα” καλύπτεται με λογής εκ­φρά­σεις, με επικρατέστερη το “φα­κε­λά­κι”. Οι ιατροί στην Ελλάδα έχουν συνήθως την ίδια πορεία: δια­βά­ζουν με ζέση στο πανεπιστήμιο, νιώθουν περήφανοι μόλις αποφοιτήσουν, οραματίζονται μεγάλες δια­κρί­σεις στην καριέρα τους, δηλώνουν ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή “λαδώματος”, βρίσκουν μια δουλειά σε κάποιο νοσοκομείο, επαναπαύονται, γνωρίζουν για πρώτη φορά την έννοια της “μίζας” και γλυ­καί­νο­νται, ανοίγουν το δικό τους ιατρείο και εκεί θη­σαυ­ρί­ζουν έμμεσα από τις φαρμακευτικές…

Πως γίνεται αυτό; Οι περισσότεροι ιατροί, σε περίπτωση που δεν το γνω­ρί­ζε­τε, χρησιμοποιούν “voucher”. Τι είναι αυτά; Έρχεται μια φαρμακευτική και σου λέει: “εγώ βγάζω το τάδε φάρμακο και θέλω να το προωθείς στους πελάτες σου αντί των άλλων που έχουν το ίδιο αποτέλεσμα και σαν αντίτιμο θα σου δώσω ένα “voucher” που αντιστοιχεί σε Χ ευρώ και μπορείς να το εξαρ­γυ­ρώ­σεις όπου και όπως θέλεις…” Το μόνο δηλαδή που χρειάζεται είναι να διαφημίσει ο ιατρός το προϊόν και ύστερα παίρνει κάποια λεφτά για τον κόπο του. Φυσικά στην εξίσωση μπαίνει συχνά πυκνά και η επιπλέον χρηματική αμοιβή για τις προωθητικές ικανότητές του (για να μην ξεχνιόμαστε).

Μπορεί να μου εξηγήσει κανείς ποια η διαφορά του “voucher” με τις μίζες που παίρνει η βουλή; Όταν έρχεται μια εταιρεία και αναλαμβάνει ένα έργο, χωρίς διαγωνισμό, ο εκάστοτε υπουργός που το αναθέτει λαμβάνει ένα ποσό για τον κόπο του. Είναι το ίδιο πράγμα, απλώς σε διαφορετική κλίμακα. Ο μεν προωθεί φάρμακα και ο δε, εταιρείες! Ασχέτως το εάν μπορεί να γίνει ή όχι σωστή δουλειά, σαν πράξη είναι από κάθε άποψη και στις δύο περιπτώσεις, ανήθικη.

Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα και το κακό με το στραβό μας το κεφάλι είναι πως δεν περνάει καν από το μυαλό μερικών πως όλη αυτή η νοοτροπία είναι που έχει φέρει την Ελλάδα σε οικονομικό τέλμα. Δε γίνεται, ας πούμε, να μουντζώνουμε τη βουλή και συνάμα να κάνουμε τα ίδια, έστω και σε μικρότερο βαθμό! Όπως έχω ξαναπεί, δε νοείται να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για τον κάθε έλληνα που νομίζει πως είναι εξυπνότερος από όλους τους άλλους.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με οποιονδήποτε προσπαθεί να βάλει περισσότερα χρήματα στην τσέπη του (πέρα των κληρικών, που τους απεχθάνομαι ούτως ή άλλως), αρκεί να μην το κάνει εις βάρος της δικής μου, και φυσικά να μην τριγυρνάει με κάποιο επαναστατικό λάβαρο και το παίζει ιδεολόγος! Άπαξ και είναι κλέφτες οι πολιτικοί (που είναι), τότε το ίδιο (αλλά σε άλλο βαθμό) είναι και οι ιατροί, οι δικηγόροι, οι ταρίφες και τέλος πάντων χιλιάδες γύρω μας.

Μήπως λοιπόν σιγά σιγά να σκεφτούμε σοβαρά το πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο και πόσοι είναι τελικά όσοι μας εκμεταλλεύονται; Γίνεται την επόμενη φορά που θα ζητήσει ιατρός φακελάκι να τον καταγγείλειςχαρίζεις ούτε πέντε cents; Υπάρχει περίπτωση να αρχίσεις να ζητάς απόδειξη από το βενζινάδικο; Είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις που μπορούμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας, χωρίς μπύρα, laser και βρώμικο από το Σύνταγμα, αρκεί να το θέλουμε και ας αφήσουμε την εύκολη λύση, του να τα φορτώνουμε όλα στους άλλους… Οι “κλέφτες” που κυβερνούν, δεν μπήκαν με το έτσι θέλω στη βουλή, έτσι; Ας κοιτάξουμε λοιπόν να διορθώσουμε τα δικά μας κακώς κείμενα και ανεβαίνουμε μετά σιγά και σταθερά στο να καθαιρέσουμε τους προύχοντες…

Δημοσιεύθηκε στις 31/10/11

ΥΓ δε θα αναλωθώ στα περί “κουρέματος”… ήταν αναμενόμενο ότι έγινε… το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα…