DEAFHEAVEN: Ζωντανά στο Gagarin 205

December 31, 2019 Rockway News ΝΕΑ Comments Off

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Smoke the Fuzz gigs περήφανα παρουσιάζει τους μοναδικούς DEAFHEAVEN για μία και μοναδική ζωντανή εμφάνιση στην Αθήνα, στη σκηνή του Gagarin 205, την Τρίτη 30 Ιουνίου 2020!

Τρίτη 30 Ιουνίου 2020 @ Gagarin205 Live Music Space

Πόρτες : 20:00
Έναρξη : 21:00

Τιμές εισιτηρίων : από €22

Σημεία προπώλησης :

Rhythm Records
Εμμανουήλ Μπενάκη 74, Εξάρχεια
τηλ. 210 384 1550

Metal Era
Εμμανουήλ Μπενάκη 22, Εξάρχεια
τηλ. 210 330 4133

Sound Effect Records
Σπύρου Τρικούπη 50 & Καλλιδρομίου, Εξάρχεια
τηλ. 210 825 9883

και μέσω viva.gr :

– Online στο
http://bit.ly/Deafheaven-Gagarin205
&
http://www.athinorama.gr/
– Τηλεφωνικά στο 11 876
– Σε φυσικά σημεία : καταστήματα Seven Spots, Reload Stores, WIND, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, Viva Spot Τεχνόπολης (μέσα στον χώρο της Τεχνόπολης, είσοδος από οδό Περσεφόνης, Δευτ-Σαβ 11:00-19:00) και Yoleni’s

Η Smoke the Fuzz, ακούγοντας τις προτροπές των Fuzzsmokers και μετά από έντονη επιθυμία τους, κάνει το όνειρό τους πραγματικότητα, φέρνοντας τους Deafheaven στην Ελλάδα, για πρώτη φορά μετά από 6 χρόνια.

Οι από το San Francisco δημιουργήθηκαν το 2010, με βασικό πυρήνα τους το δίδυμο των George Clarke (φωνητικά) και Kerry McCoy (κιθάρες). Ηχογράφησαν ένα demo με budget μόλις 500 δολαρίων μέσα στην ίδια χρονιά (μόλις σε 100 κόπιες) σε ακουστική κιθάρα, καθώς δεν είχαν ενισχυτές για ηλεκτρικές κιθάρες. Αφού το έστειλαν σε διάφορα blogs και έλαβαν θετικές κριτικές, και παρότι δε σκόπευαν να το κυκλοφορήσουν, δέχτηκαν προσφορές να κάνουν συναυλίες. Έτσι προσέθεσαν μέλη των Whirr και Temple Of Saturn και κατέληξαν κουιντέτο.

Στις 29 Ιουνίου του 2010 έδωσαν την πρώτη τους συναυλία και αυτό έγινε αφορμή να λάβουν πολυάριθμες προσφορές από δισκογραφικές εταιρείες, καταλήγοντας στην Deathwish Inc του Jacob Bannon, τραγουδιστή των Converge, λίγο πριν τελειώσει η χρονιά. Η αρχή του 2011 (Ιανουάριος) τους βρήκε να κυκλοφορούν το 7” “Libertine Dissolves” σε 1000 κόπιες, με το δίδυμο να συνοδεύεται από τον John Kline στα τύμπανα, ο οποίος δυστυχώς έφυγε από την ζωή το 2012 σε ηλικία 25 ετών.

Λίγους μήνες μετά, στις 26 Απριλίου του 2011, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το παρθενικό του άλμπουμ “Roads To Judah” με πλήρη σύνθεση. Το μπάσο ανέλαβε ο Derek Prine, τα τύμπανα ο Trevor Deschryver και την δεύτερη κιθάρα ο Nick Bassett. Το άλμπουμ ονομάστηκε έτσι από το N Judah τρενάκι που είναι μέσο μεταφοράς στην πατρίδα τους το San Fransisco και έλαβε πολύ θετικές κριτικές παγκοσμίως. Η μπάντα βγήκε σε περιοδεία με τους Καναδούς noise rockers KEN Mode τον Ιούνιο του 2011 και το Νοέμβριο του 2011 μαζί με τους Russian Circles, για τους οποίους υποστηρίζουν μέχρι σήμερα ότι τους βοήθησαν πολύ να καταλάβουν πώς πρέπει να δουλεύουν και πώς να ανταπεξέρχονται στις περιοδείες. Συγκεκριμένα δήλωναν ότι, ενώ πάντα ήθελαν να γράφουν καλά κομμάτια, να είναι καλοί στις συναυλίες και να μην έχουν κακή συμπεριφορά, ήταν οι Russian Circles αυτοί που το «κάρφωσαν» στο κεφάλι τους. Το συγκρότημα, στο πλαίσιο των δωρεάν κυκλοφοριών της Deathwish Inc, κυκλοφόρησαν το “Live At The Blacktop 01.15.11” στις 28 Ιουλίου του 2011. Μέσα στο 2012, η μπάντα κυκλοφόρησε ένα split EP με τους Αμερικάνους blacksters BosseDe-Nage (20/11/2012 μέσω της The Flenser) σε 12” βινύλιο 45 στροφών.

Το 2013 έμελλε να είναι η μεγάλη χρονιά της ιστορίας των Deafheaven. To δεύτερο άλμπουμ που ετοιμαζόταν στα τέλη του 2011 και αρχές του 2012, ήταν έτοιμο πλέον. Με δηλώσεις τους, ο McCoy περιέγραφε το υλικό ως πιο γρήγορο, σκοτεινότερο και πολύ βαρύτερο και πειραματικότερο από το “Roads To Judah”, ενώ ο Clarke έλεγε ότι ακούγεται λιγότερο μελαγχολικό και λιγότερο συγκεντρωμένο γύρω από το black metal, έχοντας ένα πιο ροκ – ακόμα και ποπ- ήχο σε φάσεις. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε όπως και το παλιό demo μόνο από το ιδρυτικό δίδυμο με τη βοήθεια του ντράμερ Daniel Tracy που είχε μπει στο συγκρότημα το 2012. Ο τίτλος του δίσκου, σύμφωνα με τον Clarke, αντιπροσωπεύει μία πλούσια, ομορφη και τέλεια ύπαρξη που είναι ανέφικτη και την πάλη του να αντιμετωπίσεις αυτή την πραγματικότητα εξαιτίας δικών σου λαθών, μπελάδων σε σχέσεις οικογενειακών προβλημάτων, θανάτους και διάφορα άλλα. Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 11 Ιουνίου του 2013 και μεταξύ αναρίθμητων διακρίσεων, σκαρφάλωσε στο νούμερο 130 του Billboard 200 και στο νούμερο 2 του Top Heatseekers Chart. Tότε ήταν που η μπάντα στρατολόγησε τον μπασίστα Stephen Clark και τον κιθαρίστα Shiv Mehra για τις ανάγκες της επερχόμενης περιοδείας. Ο McCoy δήλωσε ότι τα προηγούμενα μέλη έφυγαν από το συγκρότημα καθώς δυσκολευόντουσαν με τη ζωή στο δρόμο και έβγαζαν από ελάχιστα ως καθόλου χρήματα από αυτό.

Πρώτα περιόδευσαν στην Ευρώπη και τη Ρωσία τον Απρίλιο και το Μάϊο με τους The Secret, ενώ τον Ιούνιο και Ιούλιο με τους The Marriages. To 2014 (Ιανουάριος) περιόδευσαν στην Αυστραλία, έπαιξαν στη συνέχεια ως support των Between The Buried And Me μαζί με τους Intronaut και The Kindred μεταξύ Φλεβάρη και Μάρτη, καθώς και στην Ασία το Μάϊο και τον Ιούνιο, ενώ το υπόλοιπο του Ιουνίου επέστρεψαν στην Αμερική για εμφανίσεις με τους Pallbearer και στη συνέχεια, τον Αύγουστο περιόδευσαν ξανά στην Ευρώπη, ενώ το Σεπτέμβριο επέστρεψαν στη Βόρεια Αμερική μαζί με τους No Joy. Στις 25 Αυγούστου του 2014 κυκλοφόρησαν το single “From The Kettle Onto The Coil” μέσω της Williams Street Records, δηλώνοντας ότι δεν είναι ενδεικτικό του πώς θα μπορούσε να ηχεί το τρίτο τους άλμπουμ, καθώς η σύνθεση του βασιζόταν κατά πολύ στον τρόπο που συντέθηκε το υλικό του “Sunbather”. To “Sunbather” έκανε ένα τρομερό άνοιγμα σε όλο τον κόσμο για τους Deafheaven, τους άκουσαν ακόμα περισσότεροι οπαδοί, έγιναν ευρέως αποδεκτοί σε μη στερεοτυπικά μεταλλικά ακροατήρια και κάπου εκεί άρχισε ο πόλεμος.

Δεν ήταν λίγοι αυτοί που προσπάθησαν να μειώσουν την επιτυχία τους, αυτοί που τους χαρακτήριζαν ξεπουλημένους, χιπστεράδες, κι ότι το πέρασμα σε πιο shoegaze/post rock μονοπάτια είχε σκοπό το άνοιγμα σε πιο mainstream ακροατήριο και την επέκταση της αγοραστικής τους δύναμης. Η παγκόσμια αποθέωση για το δίσκο σε κάθε λογής μέσο δεν άφησε χρόνο στους Deafheaven να ασχοληθούν ιδιαίτερα με έχθρες και πολέμους και ήδη ετοίμαζαν στωικά το επόμενό τους βήμα σε πλήρη μυστικότητα. Για πολλούς το “Sunbather” είναι ενδεικτικό δείγμα ενός εκ των κορυφαίων άλμπουμ της δεκαετίας που σύντομα μας αφήνει και δεν είναι λίγοι αυτοί που το θεωρούν ως ΤΟ καλύτερο άλμπουμ μεταξύ 20102019, όπως δεν είναι λίγες και οι συγκεκριμένες διακρίσεις που έχει λάβει όσον αφορά σε αυτή την κατηγορία.

Το 2015 ήταν χρονιά νέας κυκλοφορίας για τη μπάντα, η οποία, έχοντας καθαρό μυαλό, δεν προσπάθησε να κάνει ένα δεύτερο “Sunbather”. Το συγκρότημα αλλάζοντας εταιρεία, προσχώρησε στην Anti- η οποία ήταν αδελφό παρακλάδι της Epitaph Records. Στις 28 Ιουλίου, η μπάντα ανακοίνωσε τον τίτλο του νέου δίσκου που θα ήταν “New Bermuda” και η ημερομηνία που ορίστηκε για την κυκλοφορία του ήταν στις 2 του Οκτώβρη, με το κοινό να περιμένει ανυπόμονα ύστερα από τον θρίαμβο του “Sunbather”.

Mε τον Clarke να δηλώνει ότι ο τίτλος του δίσκου συμβολίζει «έναν νέο προορισμό στη ζωή, ένα νεφελώδες σημείο άφιξης και ένα άγνωστο μέλλον όπου όλα βυθίζονται και τα τραβάει το σκοτάδι μέσα του», ο δίσκος και πάλι έλαβε αποθεωτικές κριτικές. Ίσως όχι στο ίδιο επίπεδο με τον προκάτοχό του, καθώς τέτοια επιτεύγματα μία φορά πραγματοποιούνται, αλλά το σύνολο του τύπου εξήρε την προσπάθειά τους να μπορέσουν να απλώσουν τον ήχο τους ακόμα περισσότερο, βάζοντας περισσότερα στοιχεία σε σχέση με το παρελθόν. Το single “From The Kettle Onto The Coat” χρησιμοποιήθηκε ως έξτρα κομμάτι στην Ιαπωνική έκδοση. Το “New Bermuda” κατάφερε να αναρριχηθεί σε ακόμα ψηλότερη θέση στο Billboard 200 σε σχέση με το “Sunbather”, καθώς έφτασε στη θέση 63, ασύλληπτα πράγματα για μπάντα στο δικό τους ύφος!

Ακολούθησε και πάλι μεγάλη παγκόσμια περιοδεία όπου η μπάντα αποθεώθηκε από το κοινό και φτάσαμε στο 2018 για να έχουμε νέο δισκογραφικό δείγμα από τους Αμερικάνους. Οι Deafheaven έκαναν διαθέσιμο το single “Honeycomb” στις 17 Απριλίου και ο δίσκος με τίτλο “Ordinary Corrupt Human Love” κυκλοφόρησε στις 13 Ιουλίου μέσα σε πλήρη παραδοχή του ταλέντου τους ακόμα κι από τους τελευταίους δύσπιστους και τους φανατικότερους εχθρούς που δημιούργησαν στο παρελθόν.

Ο δίσκος που στην παραγωγή, εκτός του συνήθη ύποπτου Jack Shirley, είχε το άγγιγμα της Chelsea Wolfe και του Ben Chisholm, θεωρήθηκε ως η πιο πολυδιάστατη δουλειά τους, το σημείο όπου όλο τους το παρελθόν συνοψίζεται ηχητικά και δημιουργεί προσδοκίες για ένα λαμπρό μέλλον.

Η περιοδεία ξεκίνησε και πλέον και η Ελλάδα θα αποτελέσει σταθμό των Deafheaven, σε ένα πολυπληθές κοινό που περιμένει να τους απολαύσει, και με την αναμονή των 6 ετών που έχουν μεσολαβήσει να έχει κρατήσει άσβεστη τη φλόγα των οπαδών για μία από τις πλέον αγαπημένες μπάντες εκεί έξω. Το Gagarin θα βιώσει μεγάλες στιγμές στις 30 Ιουνίου του 2020 και το καλοκαίρι θα αποδειχθεί ακόμα πιο καυτό το βράδυ εκείνο. Οι πιστοί Fuzzsmokers στο άκουσμα της ανακοίνωσης θα γεμίσουν χαρά και είναι πραγματικά μία μοναδική ευκαιρία για όλους να δουν μια μπάντα η οποία είναι επίκαιρη στις μέρες μας, διανύει την πλέον ώριμη περίοδό της και ανυπομονεί και η ίδια να επιστρέψει στη χώρα μας.