Δεύτερη μέρα για το Templefest, με το Χειμώνα εν Αθήνας να αρχίζει δειλά δειλά να δείχνει τα δόντια του και ίσως η βραδιά με το πλέον δυνατό line up και προεξέχοντες τους Poem (βεβαίως βεβαίως), αλλά και με σχήματα που εντυπωσιάσαν κι αποτέλεσαν μια ευχάριστη έκπληξη όπως θ’ αναλύσουμε στην συνέχεια.
Εξ’ αρχής φάνηκε πως διοργανωτές και οι μπάντες ήταν σε άρτια – επαγγελματική εγρήγορση τηρώντας στο έπακρων το πρόγραμμα που είχε ήδη ανακοινωθεί και παράλληλα αποπνέοντας με το που μπαίναμε στο χώρο μια θετική (ίσως και γιορτινή λόγω ημερών) αύρα.
Περί τις 20:30 που διαβήκαμε τις πες του “ναού” όλα έμοιαζαν έτοιμα. Οι Between Sky And Sea που άνοιγαν το event έκαναν την παρουσία τους 5 λεπτά αργότερα. Το αθηναϊκό Post -Ambient trio δε χρειάστηκε πολύ ώρα για να ξεμουδιάσει το κοινό που άρχισε να εισρέει σιγά σιγά στο χώρο. Όχι αρκετός, αλλά ούτε και λίγος ο κόσμος που βρέθηκε στο εναρκτήριο λάκτισμα κι οι Between Sky And Sea, προσέφεραν μια eξαιρετική prog εμπειρία σε όσους είχαν την τύχη να τους απολαύσουν. Το πρώτο δείγμα με το Distant Light ήταν κάτι παραπάνω από θετικό, ενώ πολύ καλή εντύπωση μας έκανε το Signals, το οποίο έχει αρκετά στοιχεία που προσομοιάζουν σε GYBE, αποτυπωμένα με έναν πολύ προσωπικό τους και ιδιαίτερο τρόπο. Δε θα έλεγα ότι διακατέχονται από ένα ambient χαρακτήρα, μα περισσότερο χαρακτηρίζονται από ένα εκλεπτυσμένο post – prog ατμοσφαιρικό αέρα, που κάνει όλο το πακέτο πολύ ελκυστικό. Οι διασκευές τους εξίσου προσεγμένες, καλά δουλεμένες και ίσως υποσκελίζοντας σ’ ένα κάποιο βαθμό τις συνθέσεις τους. Ιδανικό ξεκίνημα, αναμένουμε να τους ξαναδούμε.
Between Sky And Sea – Setlist:
Distant Light
We were
The Price we pay
Signals Night Diving (Thrice)
Gentleman (Gallant)
Ακολούθησαν κατά τις 21:20 οι Church Of The Sea για να κορυφωθεί η ατμοσφαιρικότητα. Η Irene (φωνητικά), o Vangelis (κιθάρες) και ο Alex (synths και samples) έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, παρ’ όλο που ο ήχος δε τους βοήθησε να αντικατοπτρίσουν την πολύ ενδιαφέρουσα doom κι απολύτως αιθέρια electro – rock μουσική πρότασή τους. Πλήκτρα που απογειώνουν, κιθάρες που ματώνουν και πλαισιώνουν το σκοτεινό σκηνικό και μια σαγηνευτική φωνή, που νοηματοδότησε την κάθε στιγμή μας. Ερμήνευσαν συνθέσεις τόσο από το πρώτο EP τους (“Anywhere But Desert”) αλλά και ανέκδοτο υλικό επάξια και , κερδίζονας μέχρι και το τελευταίο χειροκρότημα. Είναι βέβαιο ότι όπου κι αν τους πετύχουμε δε θα αντισταθούμε στον πειρασμό και θα υποκύψουμε στις σειρήνες τους, ενώ αναμένουμε μ’ ιδιαίτερη αγωνία μια ολοκληρωμένη δουλειά τους μέσα στο 2020.
Church Of The Sea – Setlist:
Sweet surprise
XVII
Strange weather
Raindrops
Untitled
Mirrors
No One Deserve
At the Edge of the World
Κατά τις 22:20 σειρά είχε ο ηχητικός ανεμοστρόβιλος των Hypnotic Nausea, οι οποίοι κάθε φορά που τυχαίνει να τους δω ζωντανά έχουν να δώσουν κάτι διαφορετικό, πιο ανανεωτικό, και πλέον καθηλωτικό στο γενικότερο ύφος τους. Εξαιρετικά προηχογραφημένα samples, μοναδικά δομημένο θεματικό (κυρίως ορχηστρικό) heavy blues, με ένα μανδύα space rock, κι άνετα θα μπορούσαν να βρεθούν στο ίδιο συναυλιακό event με τον Brand Bjork και να κλεψουν την παράσταση, Ο ήχος βέβαια συνέχιζε να έχει κάποια εμφανή θεματάκια, όμως το γεγονός αυτό δεν πτόησε την μπάντα που όσο κυλούσε ο χρόνος ανέβαζε ρυθμούς, σ’ ένα Temple που σιγά σιγά γέμιζε. Θεωρώ ως στιγμή που τους απογείωσε το Priest, με το οποίο και έκλεισαν την εμφάνισή τους, αποδεικνύοντας πως όχι μόνο δεν έχουν τσακωθεί με το στίχο, αλλά όταν επιχειρούν να τον εντάξουν στις συνθέσεις τους, δικαιώνονται στο μέγιστο.
Hypnotic Nausea – Setlist:
Holy City
Revival Experience
Dogma
Silent moment
Outside
Rapid Eye Movement
Death of All religions
Crippled dog
Piest
Για τους Poem τι να λέμε τώρα… Τι να λέμε… Μια prog metal πανδαισία, η οποία διακατέχεται από τέτοια συμφωνικότητα, που πολύ αμφιβάλω ότι υπάρχει άλλη μπάντα στην Ελλάδα που θα μπορούσε να τους ξεπεράσει το γεμάτο, εναλλασσόμενο, πλούσιο (Μπαχ-ικό) και απίστευτα δεμένο ήχο τους.
Ο χώρος είχε σχεδόν γεμίσει όμως τα προβλήματα με το ήχο κρατούσαν καλά, το σχήμα όμως δεν παραστράτισε ούτε στιγμή προσφέροντας άλλη μια συναυλιακή εμπειρία στον κόσμο που έσπευσε να τιμήσει αυτό τη μεγάλη μπάντα.
Επικεντρώθηκαν κυρίως στην τρίτη δισκογραφική δουλειά τους που έχει κυκλοφορήσει πριν από λίγο διάστημα (το “Unique”), παίζοντας παράλληλα και συνθέσεις από όλες τους τις στιγμές. Ο Γιώργος Προκοπίου για άλλη μια φορά σε εξαιρετική φόρμα να δίνει μαθήματα ερμηνευτικής τραγουδοποιός ενώ τα υπόλοιπα μέλη, φαίνεται πως κουβαλάνε ατόφια τη στόφα μεγάλων μουσικών, οι οποίοι εν τω συνόλω τους θα μπορούσαν να σταθούν επάξια στα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου.
Ο κόσμος χτυπιόταν δίχως αύριο και καθώς η ωραία γιορτή μίας ώρα και ενός τετάρτου να οδεύει στο τέλους της, οι Poem μας προσέφεραν στιγμές συγκίνησηςκαι ασύμμετρου πάθους μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο πάνω στην σκηνή.
Αυτή ήταν, πραγματικά μια βραδιά δίχως αύριο με τα σχήματα που συμμετείχαν, να δικαιώνουν πέρα για πέρα τις προσδοκίες και ν’ αδημονούμε για την επόμενη συναυλιακή τους εμφάνιση.
ΥΓ1: Δυστυχώς ο κόσμος που παραβρέθηκε δεν έδειξε αρκετό πάθος, εκτός από κάποια ξεσπάσματα στους Poem.
ΥΓ2. Ανύπαρκτο έως πολύ φτωχό merch από τις μπάντες εκτός των Poem.
Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής
770 
