Hidden In The Basement, Screaming DEAD Balloons, Prospects (26/12/2019) Mylos 1927, Λάρισα

Μεγάλο το στοίχημα για οποιαδήποτε μπάντα της πόλης να γεμίσει τον χώρο του Μύλου, αλλά οι προερχόμενοι από το υπόγειο, σκληραγωγημένοι hard rockers δεν φοβήθηκαν να κάνουν την πρώτη επίσημη ζωντανή παρουσίαση του νέου δίσκου τους, “Cursed By The Sun” στην ευρύτητα του “Mylos 1927”, ποντάροντας στην αγάπη και στήριξη των φίλων τους. Και πολύ καλά έκαναν.

Με τις πόρτες να ανοίγουν στις 20:30, αρκετός κόσμος βρέθηκε από νωρίς στο χώρο, σε μια διαρκή εναλλαγή κινήσεων εντός-εκτός που προκαλεί ο πρόσφατος αντικαπνιστικός νόμος. Όπως μας έχουν συνηθίσει οι Hidden, κάθε φορά που στήνουν αυτό το μεγάλο, όμορφο πάρτι μιας νέας κυκλοφορίας, θα προσκαλέσουν φίλους και θα παραχωρήσουν το πολύτιμο βήμα της σκηνής.



Για το συγκεκριμένο βράδυ, αυτοί που ανέλαβαν να τραγουδήσουν τα εισαγωγικά κάλαντα της αλητείας και του rock ‘n’ roll, ήταν το ντόπιο τετραμελές γκρουπ των Prospects. Δρώντας από το 2010, με δυο EP και ένα split EP στο λογαριασμό τους, δουλεύουν τον τελευταίο καιρό το πρώτο τους LP. Με μια μουσική βάση στο punk rock και έντονα αμερικάνικη σφραγίδα (μεγάλη επίδραση η σκηνή της California, και το skate), οι συνθέσεις τους αφήνουν στις μελωδίες τους και ακτίνες indie rock να περάσουν. Με αμεσότητα και έναν ήχο που ήθελε λίγη περισσότερη ισορροπία, αφύπνισαν τον κόσμο που πύκνωνε διαρκώς, για περίπου 40 λεπτά, έχοντας και τους δικούς τους εξοικειωμένους φίλους που χόρεψαν με τα τραγούδια τους, και πέρασαν όμορφα.

Setlist:
1.    Summer Means 18
2.    We ‘ll Never Be The Same
3.    Finally
4.    Headgame
5.    Awkward
6.    Truth Or dare
7.    Dreamers Of Reality
8.    Ups And Downs
9.    Radio
10.    Station 13



Τα ηχοτοπία άλλαξαν αισθητά με την είσοδο του τρίο με το όνομα “Screaming DEAD Balloons”. Ακόμα ένα γκρουπ της πόλης που δίνει το δικό του χρώμα στη νύχτα των Hidden, αυτοπροσδιορίζεται σαν noiz/garage/psychedelic, και είναι αλήθεια πως το μουσικό του χαρμάνι, που ίσως άλλοι θα το προσδιορίσουν σαν post rock με εναλλακτικά και ψυχεδελικά στοιχεία, ή kraut rock, στρώνει ένα όμορφο χαλί για να ταξιδέψεις. Ο ήχος έχει γίνει πιο διαυγής, οι λεπτομέρειες στα τραγούδια που χτίζονται και απλώνονται είναι ευδιάκριτες και το σύνολο βγάζει μια εμπειρία στη σκηνή. Οι Balloons έχουν φέτος κυκλοφορήσει το LP “L’UN AR ID”, μετά από ένα LP και EP που έχουν προηγηθεί, ενώ έχουν κάνει σημαντικές support εμφανίσεις σε ονόματα όπως οι Savage Republic, Nomads, Singapore Sling. Το αποτέλεσμα αυτού που μας έδωσαν είχε μια πολύ ευέλικτη αίσθηση του μυστηριώδους, περιπετειώδους, απόκοσμου και εξωτικού κι όπως οι υπαινιγμοί και οι εντυπώσεις άλλαζαν, κάπου εκεί προς τα δυο τελευταία τραγούδια τους, πετάχτηκε και μια περίεργη –ακούσια όμως- αύρα του “Die Flucht” των αυστριακών Mayfair.

Setlist:
1.    Take Me Up
2.    Son Of The Sun
3.    T4
4.    Y.O.L.A.
5.    Party
6.    Hate
7.    Last Minute Hero
8.    Nio Nio
9.    New II
10.    New III



Η υπόλοιπη νύχτα άνηκε στους οικοδεσπότες που είχαν να μας σερβίρουν το νέο τους έργο. Η σχέση που έχουν χτίσει με τον κόσμο στην πόλη όλα αυτά τα χρόνια παραμένει το ίδιο δυνατή, μεταφράζεται σε συνεπή παρουσία στις συναυλίες, σε χορηγίες, και το πιο σημαντικό από όλα σε μια στήριξη από τους άλλους μουσικούς. Αυτό που ανέφερε ο Φίλιππος κάποια στιγμή στο μικρόφωνο, πως χαίρεται που βλέπει τουλάχιστον το 70% των γκρουπ της πόλης μέσα στο κοινό, ήταν αλήθεια.
Οι Hidden από την άλλη, είναι ακριβώς σαν τη φράση του Φίλιππου όταν παρουσίασε το γκρουπ : «είμαστε οι Hidden In The Basement, από δω…». Όταν η πιο προφανής και γνωστή σε όλους αλήθεια λέγεται με τόσο αυθεντικό και αφοπλιστικό τρόπο, γίνεται ουσιαστική δήλωση με νόημα.



Με το δημοφιλές “Dry Well” του προηγούμενου άλμπουμ, το γκρουπ ζήτησε άμεσα από το κοινό  «πουτάνα όλα», και το πήρε. Ακολούθησε ένα σερί επτά νέων τραγουδιών με μια παρεμβολή  μόνο από το “Perfect Man”. Σε μεγάλα κέφια, με απόλυτο συντονισμό, ογκώδη αλλά πολύ ισορροπημένο ήχο, έμοιαζαν να το απολαμβάνουν το ίδιο με τον κόσμο. Το σύγχρονο groove, hard rock τους, με όλα αυτά τα heavy, stoner, alternative και λιγότερο grunge επιχρίσματα συνεχίζει να κλωτσά ακόμα πιο δυνατά επί σκηνής. Πιο συχνά μου ακούγεται σα να τζαμάρουν οι Motorhead μαζί με τους Black Label Society, καθώς το «νότιο» φίλτρο αναπνέει και εμπλουτίζει τα τραγούδια. Τα νέα τραγούδια αγκαλιάστηκαν άμεσα από τον κόσμο, ειδικά τα “Words Upon Words” και “The Witch” κλέβουν άμεσα τις εντυπώσεις. Ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο μας γυρίζει στις πρώτες τους δουλειές με τα “Crown Of Shame” και “Trails”, στα «παλιά, τα καλά, πριν γίνουμε εμπορικοί», όπως αυτοσαρκάζεται ο Φίλιππος. Το κυρίως πιάτο κλείνει με το “My Grave”, όπου τα μέλη αποχωρούν σταδιακά από τη σκηνή κάτω από το επαναλαμβανόμενο θέμα στην κιθάρα.



Βέβαια, δεν φεύγει κανείς ακόμα. Το τελευταίο μέρος σκάει στη μούρη του κοινού με τα πολύ αγαπημένα “Till I Close My Eyes” και “One Way Road” και η αυλαία πέφτει με το «παλαίμαχο» “Reckless”, κλείνοντας το πάντρεμα του χτες και του σήμερα για ένα γκρουπ που δικαιωματικά του ανήκει το αύριο.



Setlist:
1.    Dry Well
2.    Blind Horde
3.    False Dawn
4.    The Witch
5.    Hangover
6.    Words Upon Words
7.    Perfect Man
8.    Wasted Nights
9.    The Burden Still Remains
10.    Crown Of Shame
11.    Trails
12.    My Grave
13.    Till I Close My Eyes
14.    One Way Road
15.    Reckless

Hidden in the Basement – Dry Well – live in Larissa, 2019 – video link

Hidden in the Basement – Perfect Man – live in Larissa, 2019 – video link

Φωτογραφίες/video: Δημήτρης Ζαμπός

986
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…